Ταξική σύγκρουση παντού

Πρόγραμμα δράσεων και καλεσμάτων της Κίνησης Εργατικής Χειραφετησης και Αυτοοργάνωσης

Μετα τη συνέλευση που έγινε την ΚΥΡΙΑΚΗ 27/6 στο Πολυτεχνείο αποφασίστηκε το εξής πρόγραμμα δράσεων.

ΔΕΥΤΕΡΑ 28/6 19.00 Παρέμβαση στην ΚΑΜΑΡΑ προπαγάνδισης της Γενικής Απεργίας

ΤΡΙΤΗ 29/6 10.00 απεργιακή συγκέντρωση στην ΚΑΜΑΡΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 30/6 13.00 ΚΑΜΑΡΑ στηρίζουμε την κινητοποίηση του Σωματείου Σερβιτόρων-μαγείρων ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΑΝΤΟΥ...
για να πάρουμε πίσω τον πλούτο που μας ανήκει.

ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΑΝΤΟΥ! ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ & ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ & ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 29/6 10 πμ ΚΑΜΑΡΑ

Αν τα τελευταία είκοσι χρόνια ο κόσμος της εργασίας ένοιωθε στο πετσί του την πλήρη απαξίωση των εργασιακών του δικαιωμάτων ολοένα και περισσότερο, κι αν η εργοδοσία καταπατώντας κάθε έννοια εργατικού δικαίου θησαύριζε στις πλάτες μας, τότε το Προεδρικό Διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί σαν τη χαριστική βολή στους όρους ζωής εκατομμυρίων εργαζομένων.

Το μενού του εργασιακού Νταχάου περιλαμβάνει:

• Με τις «συμβάσεις μαθητείας» νομοθετεί κι επίσημα πλέον, τη μαύρη παιδική εργασία. Με πληρωμές κάτω από το 70% του βασικού μισθού, παιδιά από 15 ως 18 ετών μετατρέπονται σε καύσιμη ύλη για τη κερδοφορία του κεφαλαίου. Μετά από δεκαετίες, τα παιδιά γίνονται ξανά φτηνό και υπάκουο εργατικό δυναμικό στις ορέξεις του κάθε εργοδότη!

• Οι νέοι και οι νέες εργαζόμενοι/ες κάτω των 25 ετών υποχρεούνται σε εργασία με αμοιβές και δικαιώματα πολύ κάτω από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Κεφάλαιο και κυβέρνηση εξωθεί χιλιάδες νέους/ες σε κακοπληρωμένες δουλείες, όπου καμιά εργατική νομοθεσία δεν θα καλύπτει στοιχειωδώς καμία τους ανάγκη.

• Η κατάργηση του δικαιώματος των Συνδικάτων να προσφεύγουν μονομερώς μετά τις διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία στον μηχανισμό Διαιτησίας αποτελεί κορυφαίο πλήγμα στον τρόπο που μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι μπορούσαν μετά από αγώνες και απεργίες, να  κατοχυρώνουν και νομικά Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε διάφορους κλάδους. Ουσιαστικά κάθε σύμβαση βρίσκεται στον αέρα αφού η κυβέρνηση και με νόμο πλέων τσακίζει κάθε νομική κάλυψη προς τους εργαζόμενους και κάνει πλάτες στο κεφάλαιο και τις εργοδοτικές ενώσεις για να επιβάλουν την εργασιακή τρομοκρατία ! Ακόμη και η εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας δεν θα θεωρείται από εδώ και πέρα δεσμευτική για την εργοδοσία. Με απλά λόγια, καταργείται ακόμη και η ελάχιστη ασφάλιση και ο βασικός μισθός για όλους! Σέρνονται δηλαδή οι εργαζόμενοι στις ατομικές διαπραγματεύσεις με τ’ αφεντικά…

• Απελευθερώνεται, ουσιαστικά παντού, το δικαίωμα του εργοδότη στην απόλυση. Με το «τρικ» της «προειδοποίησης» οι αποζημιώσεις των απολύσεων μειώνονται στο μισό. Είναι φανερό πως έχουν καθαρά στόχο την έκρηξη της ανεργίας, και την χρησιμοποίηση της στρατιάς ανέργων σαν μοχλό πίεσης και καταστροφής όλων των εργαζομένων.

Όλα αυτά συμπληρώνονται με το πιο αντικοινωνικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο που έχει γνωρίσει ποτέ η ελληνική κοινωνία:

• Την καθιέρωση συντάξεων πείνας 200 έως 500 ευρώ.

• Την προς τα πάνω εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης για γυναίκες και άντρες.

• Την συνταξιοδότηση στα 65 με 40 (!) χρόνια προϋπηρεσίας. Ουσιαστικά μας στέλνουν όλους από τον εργοδότη στο νεκροθάφτη.

• Την κατάργηση των ,μέχρι και σήμερα λιγοστών, παροχών σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Κράτος και κεφάλαιο, ΜΜΕ και εργοδοσία, κυβερνήσεις και κόμματα εξουσίας, ΕΕ και ΔΝΤ κήρυξαν τον πόλεμο στη ζωή και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Όταν μιλούν για τη διάσωση της εθνικής οικονομίας, μιλούν για την ακόμη μεγαλύτερη γιγάντωση των κερδών τους. Όταν μιλούν για την «ευκαιρία» της κρίσης, δεν εννοούν τίποτε άλλο παρα την ευκαιρία για την ολοκληρωτική διάλυση κάθε κοινωνικής αλληλεγγύης, κάθε εργατικού δικαιώματος. Σήμερα κράτος και κεφάλαιο, ξεπερνούν, για τη τεράστια κοινωνική πλειοψηφία, ακόμη και το όριο της επιβίωσης και αναπαραγωγής της εργατική του δύναμης. Σήμερα ο κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός έρχεται για μιά ακόμη φορά να επιβάλει το φασιστικό - θατσερικό δόγμα: «Δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο τα άτομα και οι οικογένειες τους».

Θέλουνε πόλεμο: Θα τον έχουν!

Σ’ αυτόν το πόλεμο που μας κήρυξαν μόνο ένα ταξικό, επαναστατικό εργατικό κίνημα μπορεί και πρέπει να σηκώσει το γάντι της αναμέτρησης. Δεν μπορεί ούτε και θέλει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Όχι μόνο τώρα, που καλούν σε απεργία-24ωρη τουφεκιά στον αέρα- μία εβδομάδα μετά την νομιμοποίηση των μέτρων, αλλά εδώ και χρόνια έχουν για τα καλά εγκαταλείψει ακόμη και τη λογική υπεράσπισης, έστω, κάποιων εργατικών αναγκών. Έχουν πια περάσει, τόσο σε δομή όσο και σε περιεχόμενο, με το μέρος της εξουσίας. Από κοντά και το ΠΑΜΕ, φροντίζει να γίνει, όπου κι όπως μπορεί, ΓΣΕΕ στη θέση της ΓΣΕΕ, ένας αναποτελεσματικός κομματικός στρατός προπαγάνδισης του «ψήφο στο ΚΚΕ» και μια μορφή ενσωμάτωσης και εκτόνωσης τελικά της εργατικής αγωνιστικής διάθεσης.

Στην επίθεση που δεχόμαστε, να απαντήσουμε με τα δικά μας όπλα. Για μας είναι ξεκάθαρο, ότι χαράσσεται μπροστά μας ένα δίλημμα: Ή θα συνεχίσουμε να γονατίζουμε συμπράττοντας με τον θεσμικό συνδικαλισμό, ή θα χτίσουμε νέο πύργο ατίθασο απέναντι τους. Σε αυτό το δίλημμα μπορεί και πρέπει να απαντήσει ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων. Αν και έχει κάνει αρκετά και σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση εμφάνισης του στις κινητοποιήσεις και τις ζυμώσεις του εργατικού κινήματος, δεν έχει καταφέρει να δώσει απάντηση και δείγματα γραφής για την ανεξάρτητη, ταξική, μαχητική συγκρότηση και κυρίαρχα νικηφόρα προοπτική του κινήματος. Η δική μας πρόταση και συμβολή είναι να συγκροτήσουμε ταξικά σωματεία βάσης, με τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων χωρίς επίπλαστους διαχωρισμούς (νέοι-παλιοί, ντόπιοι-«ξένοι», συμβασιούχοι-«μόνιμοι», ασφαλισμένοι-ανασφάλιστοι κτλ).  Να απαντήσουμε με τη δημιουργία νέων σωματείων βάσης σε κάθε χώρο δουλειάς. Να στηρίξουμε όλα τα νέα σωματεία που δημιουργούνται και τις κινητοποιήσεις που εξαγγέλλουν, αρχής γενομένης, με το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης και την απεργιακή κινητοποίηση που καλεί την Τετάρτη 30/6 13.00 στη Καμάρα. Να απαντήσουμε με κάθετες τομές και οριζόντιες δομές, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των εργατικών σωματείων βάσης, των φοιτητικών-σπουδαστικών συλλόγων, των επιτροπών ανέργων, των Γειτονιών, με επιτροπές αλληλεγγύης για τη δημιουργία δομών μαχητικής διεκδίκησης και ανατροπής σε κάθε κλάδο, σε κάθε κοινωνικό χώρο. Να απαντήσουμε με την άμεση δημοκρατία για την κοινωνική αυτοάμυνα και αντεπίθεση των εργατικών αναγκών με ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΓΩΝΑ σε κάθε πόλη.

Για να μην μοιράσουμε τη φτώχεια μας, αλλά για να πάρουμε στα χέρια μας τον πλούτο που μας ανήκει. Παλεύουμε για ένα εργατικό κίνημα που δεν θα βολεύεται και θα παζαρεύει στη πλάτη των εργαζομένων. Να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε τώρα:

• Απαγόρευση των απολύσεων. Την άμεση και δραστική μείωση του χρόνου εργασίας με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, ασφάλιση, ιατρική περίθαλψη και βασικό μισθό κοινωνικών αναγκών για όλους κόντρα στην διάλυση των συλλογικών συμβάσεων και τις απολύσεις.

• Εργατικό έλεγχο σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε παραγωγική μονάδα. Για κάθε εταιρεία που κλείνει ή μεταφέρεται αλλού, απαλλοτρίωση των ατομικών και εταιρικών περιουσιακών στοιχείων του ιδιοκτήτη και εξασφάλιση της εργασίας. Λειτουργία της επιχείρησης κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων.

• Ασφάλιση-περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες, χωρίς κανένα περιορισμό ενσήμων. Υγειονομική κάλυψη, πλήρης, για κάθε είδους ασθένεια. Κατάργηση κάθε εργατικής εισφοράς άμεσης ή έμμεσης, τακτικής ή έκτακτης, κρατικής ή δημοτικής. Η κινητή και ακίνητη περιουσία τους να δοθεί ολόκληρη για υγεία και συντάξεις. Έξω τα ασφαλιστικά ταμεία από τα χρηματιστήρια και τη γενικότερη χρηματοπιστωτική και αγοραία εμπλοκή τους.

• Ανατροπή όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΔΝΤ, και κάθε επίδοξου διαχειριστή της εξουσίας.

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης

Ανοιχτή συνέλευση κάθε Κυριακή στις 18.00 στο Πολυτεχνείο

Θεσσαλονίκη 21/6/2010

Πρόγραμμα δράσεων και καλεσμάτων της Κίνησης Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης.

Μετά από τη συνέλευση της Κίνησης που έγινε την ΚΥΡΙΑΚΗ 20/6 αποφασίσαμε το εξής πρόγραμμα δράσεων:

ΤΡΙΤΗ 22/6 μικροφωνική ΚΑΜΑΡΑ 20.00 προπαγάνδιση της πορείας της Τετάρτης ενάντια στα αντεργατικά νέα μέτρα κράτους-αφεντικών διεθνών οργανισμών.

ΤΕΤΑΡΤΗ 23/6 συγκέντρωση-πορεία ΚΑΜΑΡΑ 10.00 Πορεία τη μέρα που κατατίθενται το πακέτο νέων μέτρων.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/6 συντονιστικό Σωματείων 20.00 Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Παρεμβαίνουμε στο συντονιστικό με την κατάθεση προτάσεων για την συνέχιση και όξυνση του αγώνα.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27/6 Συνέλευση της Κίνησης ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 18.00 για την οργάνωση του μπλοκ των δυνάμεων του ακηδεμόνευτου-ταξικού προσανατολισμού για ένα επαναστατικό εργατικό κίνημα στην απεργία της Τρίτης

ΤΡΙΤΗ 29/6 Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία ΚΑΜΑΡΑ 10.00

Προτάσεις και συμπεράσματα από τον αγώνα στο "Βanquet”

Την υποκρισία της ταξικής συναίνεσης που κατασκεύαζαν τόσο καιρό από τη μία η οικονομική και πολιτική εξουσία και από την άλλη ο ξεπουλημένος καθεστωτικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ξεσκεπάζουν οι συνθήκες-κάτεργα που υπάρχουν και αποτελούν κυρίαρχη νοοτροπία στο χώρο του επισιτισμού.

Έναν από τους βασικότερους τομείς της ελαστικής εργασίας, που χρησιμοποιήθηκε πιλοτικά για να επεκταθεί και σε άλλους κλάδους εργασίας. Είναι πασίγνωστο πια ότι ο χώρος του επισιτισμού είναι ένας από τους πιο αισχρούς τομείς όπου “ανθίζουν” όλα τα μπουμπούκια του καπιταλιστικού αμοραλισμού. Ναρκέμποροι συνεργάτες της Αστυνομίας, ασφαλίτες, μπράβοι, νονοί της νύχτας δραστηριοποιούνται στο χώρο και ουσιαστικά καθορίζουν τις συνθήκες σκλαβοπάζαρου στον χώρο, από κοντά και οι υπόλοιποι επαγγελματίες του χώρου. Πατώντας πάνω στην έλλειψη συνδικαλιστικού οργάνου, το νεαρό -συνήθως- της ηλικίας των εργαζομένων που δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους ή θεωρούν ότι κάνουν έκτακτη εργασία και δεν ασχολούνται με αυτά, τα αφεντικά στον επισιτισμό έχουν διαμορφώσει τις πιο ελλεινές συνθήκες εργασίας στον πυρήνα της επισφαλούς εργασίας.

Απολύσεις χωρίς αποζημίωση, μη καταβολή δώρων, μειωμένα μεροκάματα κάτω από την κλαδική σύμβαση, καμία πληρωμή υπερωριών, αργιών, αδειών, χιλιάδες περιπτώσεις παντελώς ανασφάλιστων εργαζομένων που δεν τους έχουν κάνει ούτε πρόσληψη. Φυσικά αν κάποιος τολμούσε να φέρει αντίρρηση στα παραπάνω κακώς κείμενα τότε η απόλυσή του ήταν δεδομένη, ενώ η καταφυγή στο σωματείο-σφραγίδα του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ θα ήταν άνευ νοήματος τουλάχιστον αν δεν ανήκε στο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του “Banquet” όπου το αφεντικό αποφάσισε την απόλυση του εργαζόμενου Βαγγέλη Κιτσώνη επειδή διεκδίκησε για τον ίδιο και τους συναδέλφους του να ακολουθήσει η εργοδοσία την εργατική νομοθεσία, με καταβολές δώρων και ότι άλλο προβλέπει η σύμβαση. Μετά την απόλυση και την στήριξη του απολυμένου και από αρκετούς ακόμα εργαζόμενους του μαγαζιού ένα κίνημα αλληλεγγύης ξεσηκώθηκε στην πόλη με βασικό φορέα του την Επιτροπή Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του “banquet”. Μετά από κινητοποίηση 1000 περίπου άτομα βρέθηκαν έξω από το μαγαζί και μετά από συνάντηση των εργαζομένων με την εργοδοσία αυτή δέχτηκε όλα τα αιτήματα των εργαζομένων που αφορούσαν στην τήρηση της σύμβασης και τη επαναπρόσληψη του εργαζόμενου. Αντί όμως να ικανοποιήσει τα αιτήματα όπως είχε δεσμευτεί το αφεντικό προχώρησε σε Lock out και έκλεισε το μαγαζί σε μια κίνηση να δαιμονοποιήσει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για τα αυτονόητα και να τους στοχοποιήσει σαν υπεύθυνους που “έκλεισε” το μαγαζί. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο το 15νθήμερο 15-30/4 τα μπουρπουαρ και μόνο (τα οποία παρακρατούσε η εργοδοσία) υπολογίζονται γύρω στα 3.000Ε.

Απο τις 22/4 κι έπειτα ένας μεγάλος και ανυποχώρητος αγώνας ξεκίνησε με στόχο τη νίκη των εργαζομένων. Γνωρίζοντας ότι στην ταξική πάλη τίποτα δεν αρχίζει και δεν τελειώνει σε μια επιχείριση ή σε έναν κλάδο ο αγώνας στο banquet και μια πιθανή νίκη θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο της γενικευμένης σύγκρουσης με τα αφεντικά στον κλάδο του επισιτισμού. Ακριβώς όμως, επειδή οι πράξεις και οι συνέπειες του ταξικού και συνδικαλιστικού αγώνα έχουν αναφορά σε ευρύτερα πεδία έτσι πρέπει να συμβαδίζουν και οι τρόποι πάλης και οι δομές τους. Ο αγώνας στο banquet έβαλε ακόμα πιο επιτακτικά το ζήτημα του τι συνδικαλιστικό & εργατικό κίνημα χρειαζόμαστε, ποιο εργατικό κίνημα θα είναι ικανό να εκφράσει τις ανάγκες του κόσμου της Εργασίας.

Ο αγώνας των εργαζομένων στο εστιατόριο banquet κατέδειξε τη γύμνια του θεσμικού συνδικαλισμού όλων των αποχρώσεων. Από τη μια η ΓΣΕΕ για άλλη μια φορά ήταν απολύτως απούσα, ενώ το ΕΚΘ είχε την “αγωνιστική” συμμετοχή στις ως τώρα διαπραγματεύσεις, και τίποτε άλλο. Μοιάζει αστείο και να συζητάμε να στηρίξει ενεργά ο ξεπουλημένος συνδικαλισμός τον αγώνα με ταμείο αλληλεγγύης, με κήρυξη απεργίας στον κλάδο, να κινητοποιήσει εργαζόμενους για αλληλεγγύη. Από την άλλη ο αγώνας στο banquet κατέδειξε και πόσο “ταξικός” είναι και ο συνδικαλισμός του ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ έχοντας καταλάβει την απόλυτη πλειοψηφία στο σωματείο Επισιτισμού-Τουρισμού, με νοθεία και αμέτρητες παραβάσεις του καταστατικού, το κατέστησε ένα σωματείο-σφραγίδα το οποίο αδυνατεί να πράξει οτιδήποτε στο νευραλγικό χώρο του επισιτισμού. Το “όραμα” των “ταξικών” δυνάμεων για το εργατικό κίνημα ξεδιπλώθηκε με τον χειρότερο τρόπο μπροστά στα μάτια μας κατά τη διάρκεια του καθημερινού αγώνα στο banquet όταν μετά από πιέσεις της επιτροπής αλληλεγγύης αποφέχθει η ατομική διαπραγμάτευση των εργαζομένων με το αφεντικό και προτάθηκε η συλλογική διαπραγμάτευση. Το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ τότε σαν πλειοψηφία του Σωματείου ήρθε σε συνεννόηση με το αφεντικό χωρίς να έχει συνομιλήσει προηγουμένως με τους εργαζόμενους, και χωρίς να σεβαστεί το πλαίσιο πάλης που είχε θέσει η Επιτροπή Αλληλεγγύης και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Συμμετοχή σ' αυτήν την αρνητική για τους εργαζόμενους κατάσταση θεωρούμε σαν Κίνηση για την Εργατική Χειραφέτηση & Αυτοοργάνωση πως έχουν και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που ενδίδουν στο ψεύτικο δίλημμα θεσμικός συνδικαλισμός ή χάος. Συγκεκριμένα η συμμετοχή των συναγωνιστών της “Αντεπίθεσης των Εργαζομένων” στο σωματείο-σφραγίδα του ΠΑΜΕ μόνο προβλήματα δημιούργησε στην εξέλιξη του αγώνα των εργαζομένων. Μάλιστα όλοι κατανοούν το οξύμωρο της τακτικής αυτής, όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν καταγγείλει το Σωματείο Επισιτισμού-Τουρισμού ότι δεν στήριξε τον αγώνα και ακόμα και οι συναγωνιστές της “Αντεπίθεσης” κατηγορούν την πλειοψηφία και συμμετέχουν στην επιτροπή σαν το όργανο που στηρίζει και ουσιαστικά διεξάγει αυτόν τον αγώνα.

Αυτή η στάση θα είχε μια λογική μέχρι χθές όταν και δεν υπήρχε δύναμη ανταγωνιστική του εκφυλισμένου Σωματείου-σφραγίδα του ΠΑΜΕ. Σήμερα όμως που ο αγώνας του banquet ανοίγει έναν διάλογο στον χώρο του επισιτισμού και ευρύτερα πάνω στο τί Σωματεία χρειαζόμαστε, την απάντηση έρχονται να την δώσουνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό. Μια νέα προσπάθεια συγκρότησης Μαχητικού Σωματείου Βάσης στο χώρο του επισιτισμού έχει ξεκινήσει από εργαζόμενους του κλάδου στην πόλη. Για μας σαν Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης αυτή είναι η απάντηση. Τα πρωτοβάθμια ταξικά και μαχητικά Σωματεία Βάσης που λειτουργούν πέρα και ενάντια στον θεσμικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και του ΠΑΜΕ. Σωματεία που λειτουργώντας αμεσοδημοκρατικά και αντιιεραρχικά βασίζονται στη συμμετοχή των εργαζομένων και ακηδεμόνευτα από οποιαδήποτε πολιτικά μικροσυμφέροντα μπορούν να παράγουν επαναστατική και συγκρουσιακή πολιτική σαν Σωματεία χωρίς την πεφωτισμένη Καθοδήγηση των Κομματικών Γραφείων.

Αυτή την απάντηση θα προσπαθήσουμε να δώσουνε πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι το επόμενο διάστημα. Με βάση αυτό καλούμε όλους τους συναγωνιστές αλλά και τους εργαζόμενους να εγκαταλείψουν το μετερίζι της “αντιπολίτευσης” μέσα στα όργανα του θεσμικού ξεπουλημένου συνδικαλισμού της ΓΣΕΕ αλλά και του γραφειοκρατικού-αναποτελεσματικού ΠΑΜΕ και να συμμετέχουν ενεργά στην υπόθεση της από-τα-κάτω οργάνωσης ενός πραγματικά επαναστατικού Εργατικού Κινήματος.

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης

Ταξική σύγκρουση παντού… ...στον κοινωνικό πόλεμο, να βγούμε νικητές

Η ταξική σύγκρουση ανοίγει περάσματα. Η οικονομική κρίση τράβηξε βίαια την κουρτίνα πίσω από την οποία στοιβάζονταν επιμελώς επί χρόνια τα υλικά κατασκευής της κοινωνικής συναίνεσης στα σχέδια του μπλοκ εξουσίας.

Το κεφάλαιο σε πλήρη συνεννόηση με το πολιτικό προσωπικό του κράτους και τους διεθνής οικονομικούς και πολιτικούς οργανισμούς (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ε.Ε) ταξικά συγκροτημένο είδε την κρίση σαν την μεγαλύτερη ευκαιρία για να εξαπολύσει την τελική του επίθεση με στόχο να καταφέρει το ολοκληρωτικό χτύπημα στις δυνάμεις της εργασίας αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα. Έτσι με πρόσχημα την «οικονομική ύφεση» εξαπέλυσε το μεγαλύτερο πογκρόμ στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, τα τελευταία 30 χρόνια. Ειδικότερα,  Με τη προσφυγή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο «μηχανισμό στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ, κλιμακώνεται ακόμη περισσότερο η ιστορικών διαστάσεων επίθεση στα δικαιώματα μας. Οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η κυβέρνηση για να μπορέσει να εισπράξει την οικονομική βοήθεια αποτελούν πισωγύρισμα δεκαετιών για όλους εμάς. Τα βασικά μέτρα προβλέπουν:

Στο δημόσιο τομέα πάγωμα των μισθών για 3 χρόνια, κόβονται δώρα Πασχα, Χριστουγέννων, κόβονται τα επιδόματα.   

Στον ιδιωτικό τομέα, πάγωμα στους μισθούς για 3 χρόνια, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Αύξηση του ορίου απολύσεων από 2% σε 4%. Καταργούνται επιδόματα και βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Ρίχνουν τον βασικό μισθό σε 600Ε μεικτά για εργαζόμενους κάτω των 25 ετών. Ενώ παράλληλα μειώνονται οι αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης. Καταργούνται στην πράξη τα εργατικά όργανα επιδιαιτησίας (Επιθεώρηση Εργασίας κλπ.)

Στους συνταξιούχους  μειώνονται οι συντάξεις και τα δώρα, ενώ θεσπίζουν κατώτερη σύνταξη τα 360Ε.

Νέα αύξηση κατά 2% του ΦΠΑ (σύνολο 4% για το 2010) που τον ανεβάζει στο 23%, και των φόρων κατανάλωσης.

Με λίγα λόγια μειώνουν ριζικά το ήδη χτυπημένο εργατικό εισόδημα οδηγώντας σε αδιέξοδο και σε πιθανή πτώχευση χιλιάδες οικογένειες.  Ακόμη η εισαγωγή της έννοιας σύνδεσης της σύνταξης με το προσδόκιμο ζωής φέρνει αντιμέτωπη την κοινωνία με μια φασίζουσα αντίληψη για δουλειά μέχρι θανάτου. Πρόκειται για μέτρα ολοκληρωτικής  λεηλασίας του εισοδήματος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Γίνεται σαφές από τις εξαγγελίες ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι προσωρινά, αποτελούν αντιθέτως την εικόνα που έχει η εξουσία για το μέλλον. Το νέο μη-μέλλον που επισταμένα μας ετοιμάζουν.

Δε χωρά καμία αμφιβολία πως τα μέτρα αυτά αποτελούσαν το κρυφό πόθο του κεφαλαίου στο σύνολο του- μικρού και μεγάλου. Πυρήνας τους η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, που σημαίνει και αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των ίδιων των εργαζομένων. Είναι προς όφελος του κεφαλαίου γιατί ο πλούτος που παράγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και ο κλεμμένος πλούτος από την άγρια φορομπειξία όλο και λιγότερο θα επιστρέφει υπό τη μορφή δημοσίων δαπανών σε εμάς. Αντιθέτως θα διατίθεται προς όφελος αναπτυξιακών έργων προς όφελος του κεφαλαίου, για επιχορηγήσεις «ατομικής πρωτοβουλίας», για διαγραφή χρεών και φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου, για ενίσχυση του συλλογικού καπιταλιστή – κράτους. Για το πέρασμα αυτής της πολιτικής επιστρατεύονται όλες οι δυνάμεις και εφεδρείες τις αστικής πολιτικής, από τον Μητσοτάκη ως το Σημίτη, από τον Αλέκο Παπαδόπουλο, τους «Έλληνες – Μπερλουσκόνι» (Βγενόπουλο και άλλους), ως το ακροδεξιό δεκανίκι του συστήματος, το ΛΑΟΣ. Δε χωρά καμία αμφιβολία πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ανοιχτή στήριξη της ΝΔ- ΛΑΟΣ- ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ πήρε μια καθαρά ταξική επιλογή! Όσο και αν προσπαθούν να εξωραΐσουν τη κατάσταση ξέρουμε όλοι μας καλά τι σημαίνει ΔΝΤ: Όπου και αν πέρασε άφησε πίσω του «καμένη γη», αναιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις, σπρώχνοντας τους εργαζόμενους σε έναν εξοντωτικό αγώνα επιβίωσης.

Είναι σαφές πως η μάχη που έχουμε μπροστά μας είναι κρίσιμη. Δεν αφορά μια μάχη μόνο για το μεροκάματο και τις συντάξεις. Είναι μια μάχη που αφορά το σύνολο της καθημερινότητας και μέλλοντος μας. Δε πρέπει να επιτρέψουμε την επιβολή της κοινωνικής βαρβαρότητας. Απέναντι σε όλους αυτούς που σπέρνουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία. Στους απολογητές του συστήματος που προσπαθούν να μας πείσουν πως τα μέτρα αποτελούν μονόδρομο. Απαντάμε πως σήμερα απαιτείται και υπάρχει και ένας άλλος δρόμος, αυτός του ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ. Της κλιμάκωσης των απεργιακών κινητοποιήσεων, πανεργατικών και κλαδικών, τη διεύρυνση των κλάδων που κινητοποιούνται, την οικοδόμηση δεσμών αλληλεγγύης και κοινής δράσης όλων των εργαζομένων. Σε μια τέτοια κατάσταση ο γραφειοκρατικός και αστικοποιημένος συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ ούτε θέλει, ούτε μπορεί να δώσει τόνο αγώνα και κλιμάκωσης ενάντια στη λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων που μας φέρνουν. Με τη τοποθέτηση και την ευρύτερη στάση τους, προσπαθούν να διαμορφώσουν κλίμα αποδοχής των μέτρων ως «αναγκαίο κακό». Όχι μόνο δε μπορούν να δώσουν αγωνιστικό στίγμα μπροστά σε αυτή την ιστορική μάχη αλλά την υπονομεύουν αποφασιστικά. Τέλος νικηφόρα αγωνιστική απάντηση δεν μπορούν να δώσουν ούτε το ΠΑΜΕ(θεωρώντας πως οι αγώνες μας δεν μπορούν να νικούν στο σήμερα αν δεν έχει την οργανωτική και πολιτική ηγεμονία σε αυτούς, αποκλείοντας έτσι την ενωτική αγωνιστική δράση στην βάση των συμφερόντων μας) αλλά ούτε και άλλα τμήματα τόσο της μετωπικής αριστεράς, όσο και του εργατικού κινήματος όσο δεν απαγκιστρώνονται από την ηγεμονία του επίσημου συνδικαλισμού.

Η αναγκαία απάντηση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τη ριζική ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Μέσα από τον οριζόντιο συντονισμό των γενικών συνελεύσεων των σωματείων των πρωτοβάθμιων σωματείων, μέσα από τη κοινή δράση στα κινήματα και τους αγώνες που αναπτύσσονται σε κλάδους και μέτωπα, τη συσπείρωση μέσα από πολύμορφες εργατικές συλλογικότητες και αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Σήμερα πάνω απ’ όλα είναι αναγκαία η ενότητα μας και όχι των κομματικών- συνδικαλιστικών ηγεσιών. Στο ίδιο πλαίσιο ασκούμε την κριτική μας στην αρχικά θετική κίνηση συντονισμού των πρωτοβάθμιων Σωματείων. Πρέπει το Συντονιστικό να πάρει τα χαρακτηριστικά ενός ακηδεμόνευτου εργατικού πόλου Αγώνα το οποίο θα καθορίζει τη στάση του με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι να μεταβληθεί σε ένα μικρο-κοινοβούλιο της κοινοβουλευτικής και μη Αριστεράς.

Αυτή τη νέα συνθήκη βιοπολιτικής διαχείρισης της εξουσίας που ταυτίζεται με τον όρο “μη-μέλλον” είναι που προσπαθεί να οριοθετήσει το πολιτικό-οικονομικό και τελικά κοινωνικό “new deal» που επιχειρείται από το σύνολο του μπλοκ εξουσίας. Το τέλος της μεταπολίτευσης που σηματοδότησε τη νέα εποχή αποτελεί ζήτημα τόσο για την εξουσία όσο και για το ευρύτερο ανταγωνιστικό ζήτημα. Ασφαλώς από διαφορετικές οπτικές. Η εξουσία προσπαθεί να αντικαταστήσει το εκφυλισμένο πλέγμα άσκησης και διαχείρισης της εξουσίας όπως αυτό εμφανίστηκε από το 1974 κι έπειτα. Πρέπει να εφεύρει τους νέους θεσμούς ενσωμάτωσης, που θα παίξουν τον ισορροπιστικό ρόλο των παλαιών μαζικών κομμάτων, συνδικαλιστικών οργανώσεων και αγωγών εκπροσώπησης του πλήθους. Το κίνημα από την άλλη προσπαθεί να μπολιάσει την κοινωνία με τις έννοιες της Άμεσης Δημοκρατίας, της Χειραφέτησης και της Αυτοοργάνωσης.  Είναι αυτή η προοπτική που προσπαθεί να προλάβει το “new deal” του μπλοκ εξουσίας.

 Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, για την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ & ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ.

Η οικονομική κρίση θέτει de facto το ζήτημα όχι μόνο της χρεοκοπίας των εφαρμοσμένων τρόπων βιοπολιτικής διαχείρισης του καπιταλισμού όπως αναπτύχθηκαν τον περασμένο αιώνα (σοσιαλδημοκρατία-νεοφιλελευθερισμός) αλλά τη δυναμική της χρεοκοπίας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η κατάρρευση από τη μία των θεσμών ενσωμάτωσης (που αποδεικνύει το δομικό θάνατο της σοσιαλδημοκρατίας σαν διαπραγματευτική δυνατότητα, αφού δεν υπάρχει τίποτα προς διαπραγμάτευση) και ο ολοκληρωτικός πόλεμος που διεξάγουν κράτος και κεφάλαιο από την άλλη στο σύνολο της κοινωνίας στην προσπάθεια να θεμελιωθεί το «κράτος-ασφάλειας» πάνω στα ερείπια του «κράτους-πρόνοιας» σηματοδοτεί όχι μόνο κοινωνικές εκρήξεις αλλά και την ανάδειξη σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό της ίδιας της εργατικής τάξης, της ίδιας της κοινωνίας που συγκρούεται απαλλαγμένη από τα βαρίδια των καθοδηγητών και των αντιπροσώπων.

Είναι αυτή η προοπτική που φοβίζει τα αφεντικά, είναι αυτός ο παράγοντας της νέας εποχής μετά τη μεταπολίτευση που τρέμουν την ανάπτυξή του, άλλωστε πρώτα δείγματα της λογικής του είδαν κατά τη διάρκεια του πρώτου ανοργάνωτου ξεσπάσματος το Δεκέμβρη του 2008.

Γιατί όμως αυτή η λογική αποτελεί για εμάς μια πλήρη διέξοδο; Η προοπτική της Αυτοοργάνωσης της Άμεσης Δημοκρατίας και της Εργατικής Χειραφέτησης είναι αναγκαία συνθήκη για την πλήρωση του διπλού στόχου της Εργατικής Αυτοάμυνας & Αντεπίθεσης. Οι κάθετες τομές στο σώμα του συνδικαλιστικού Λεβιάθαν και οι οριζόντιες δομές της απελευθερωτικής προοπτικής προυποθέτουν την συμμετοχή στις αποφάσεις της Βάσης των Εργαζομένων. Ζητά εργαζόμενους και άνεργους με πίστη στις δομές που χτίζουν αλλά και στο περιεχόμενο της πολιτικής που παράγουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Είναι η διαδικασία που μπορεί να συγκροτήσει έναν άλλο πόλο στο εργατικό κίνημα πέρα από τη ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και τον κομματικό στρατό του ΠΑΜΕ στη λογική της Εργατικής Αυτοάμυνας απέναντι στην επίθεση της Εργοδοσίας αλλά και την ανάπτυξη της Εργατικής & Κοινωνικής Αντεπίθεσης με στόχο την Ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος στο σύνολό του. Με όρους όχι ιδεολογικής προκατασκευής αλλά σαν επιστέγασμα των αναγκών των εργαζόμενων για τη διασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος σε μια ελεύθερη κοινωνία, απαλλαγμένη από τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ
Η πρόταση που καταθέτουμε στο εργατικό κίνημα μεταφέρει κάποια βασικά χαρακτηριστικά που θεωρούμε απαραίτητα έτσι ώστε το εργατικό κίνημα να κατευθύνεται σε πραγματικά νικηφόρους, αποτελεσματικούς και συνάμα επαναστατικούς αγώνες.

α.) αποδόμηση του ιδεολογήματος της αστικής τάξης που επανέρχεται σε περίοδο κρίσης στο προσκήνιο περί “εθνικής ενότητας”. Δεν υφίσταται εθνική ενότητα, υπάρχει μόνο η εργατική τάξη και το κεφάλαιο τα συμφέροντα των οποίων είναι δια παντός αντίθετα και μόνο η επικράτηση του ενός επί του άλλου είναι ρεαλιστική λύση.

β.) βάθεμα της κρίσης στην κατεύθυνση της εργατικής εξέγερσης και ολικής ανατροπής του καπιταλιστικού υπάρχοντος. Γνωρίζουμε ότι όσο υπάρχει καπιταλισμός θα υπάρχει και εκμετάλλευση. Αυτό σημαίνει ότι βλέπουμε την κρίση σαν ευκαιρία μετατροπής της από οικονομικό εργαλείο του κεφαλαίου προς εκβιασμό των εργαζομένων, σε μια πολιτική και κοινωνική κρίση που θα μας βγάλει σε θέσεις επαναστατικής και ριζοσπαστικής σύγκρουσης με τον καπιταλισμό.

γ.) Ξεκάθαρη και συνολική καταδίκη της ΓΣΕΕ σαν ταξικό αντίπαλο και προκεχωρυμένο φυλάκιο της αστικής τάξης στο εργατικό, προλεταριακό κίνημα. Κριτική στην ηγεσία του ΠΑΜΕ σαν γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό οργανισμό που δεν διεκδικεί άμεσες εργατικές νίκες που θα ανοίξουν τον δρόμο στη ανατροπή του καπιταλιστικού υπάρχοντος.

δ.) αμεσοδημοκρατία άμεση, δυναμική και κοινωνική δράση. Συμμετοχή στα πρωτοβάθμια σωματεία, αγώνας άμεσος προπαγανδιστικός και διεκδικητικός/κοινωνικός και αυτοτελή πολιτική δράση πέρα από τα σωματεία σε κοινό πνεύμα με αυτά. Προσπάθεια συντονισμού όλων των πρωτοβάθμιων πέρα από τη ΓΣΕΕ.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ
Θεωρούμε ότι η Γενική Απεργία Διαρκείας είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα της εργατικής τάξης στην κατεύθυνση εκβιασμού του κράτους και της εργοδοσίας, πρέπει να τονίσουμε όμως ότι όπως και όλες μας οι θέσεις, δεν αποτελούν αιτήματα προς το αστικό μπλοκ εξουσίας ακόμα κι αν πρόκειται για τη ΓΣΕΕ. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι η ΓΣΕΕ θα σηκώσει το βάρος ενός αγώνα που μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες διαδικασίες έκφρασης της συσσωρευμένης οργής. Γι’ αυτό αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία για την από-τα-κάτω οργάνωση της μιας πετυχημένης ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, αποφασισμένη από τους ίδιους τους εργαζόμενους στις διαδικασίες Βάσης, στις ίδιες τις κυψέλες οργάνωσης της εργατικής ΟΡΓΗΣ.


1-6-2010

Ανοιχτή συνέλευση την Κυριακή 6 Ιούνη 16:00

Ενημέρωση για εκδήλωση 22/5

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση “Κρίση & αναγκαιότητα ενός επαναστατικού εργατικού κινήματος” που διοργανώθηκε το Σάββατο 22/5 από την ομάδα εργαζόμενοι/άνεργοι για ένα ακηδεμόνευτο-ταξικό εργατικό κίνημα. Την εκδήλωση παρακολούθησαν πάνω από 80 άτομα.

Οι ομιλητές μετέφεραν εμπειρίες από τους χώρους δουλειάς αλλά και από τις διαδικασίες του αντιθεσμικού συνδικαλισμού βάσης. Επίσης κατέδειξαν την αναγκαιότητα δημιουργίας σχημάτων και Κινήσεων σε διάφορες πόλεις στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός τρίτου πόλου στην εργασία πέρα από την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και τον κομματικό στρατό του ΠΑΜΕ.

Τονίστηκε από όλους τους ομιλητές ότι η συγκρότηση Κινήσεων πέρα από τον θεσμικό συνδικαλισμό αποτελεί απαραίτητη συνθήκη για την ορθοπόδηση, την αποτελεσματικότητα και τη χάραξη νικηφόρας πορείας για το εργατικό κίνημα απέναντι στην ολοκληρωτική επίθεση που έχει εξαπολύσει στην κοινωνία και τους εργαζόμενους το κράτος, το κεφάλαιο και οι διεθνείς οργανισμοί (ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ).

Τέλος η ομάδα εργαζόμενοι/άνεργοι για ένα ακηδεμόνευτο-ταξικό εργατικό Κίνημα καλούν όλους τους εργαζόμενους,  εργατικά πρωτοβάθμια σωματεία, επιτροπές, πρωτοβουλίες αλλά και ανέργους να συμμετέχουν στο κάλεσμα για την συγκρότηση της Εργατικής Κίνησης στη Θεσσαλονίκη, την ΚΥΡΙΑΚΗ 30/5 18.00 στο τρίγωνο του Πολυτεχνείου.

Εκδήλωση: Για ένα επαναστατικό εργατικό κίνημα

Θέλοντας να συμβάλλουμε στην αναγκαία συζήτηση που διεξάγεται στα πλαίσια του εργατικού κινήματος διοργανώνουμε εκδήλωση με θέμα: «Κρίση και αναγκαιότητα ενός επαναστατικού εργατικού κινήματος» το Σαββάτο 22 Μάη 19.00 στο Πολυτεχνείο (αιθ. 301 πτέρυγα αρχιτεκτόνικής)

Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους και τις εργατικές συλλογικότητες που αναζητούν δρόμους έκφρασης πέρα και ενάντια από τον γραφειοκρατικό ξεπουλημένο συνδικαλισμό ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΜΕ. Δρόμους έκφρασης ενός πραγματικά νικηφόρου, μαχητικού και ταξικού εργατικού κινήματος.

Στόχος μας είναι να μεταφερθούν όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες από το χώρο του αντι-θεσμικού συνδικαλισμού βάσης, από τη Θεσσαλονίκη αλλά και πανελλαδικά. Ταυτόχρονα να διερευνηθούν οι πιθανότητες δημιουργίας μετωπικής συσπείρωσης με τη μορφή μιας Κίνησης Εργαζομένων.

Μιας Κίνησης Εργαζομένων που να μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά παρεμβαίνοντας στα εργατικά σωματεία και στους εργασιακούς χώρους, στο δρόμο του τρίτου πόλου του εργατικού κινήματος, με χαρακτηριστικά πέρα κι ενάντια από ότι θεωρείται εξουσία στο χώρο της εργασίας, αλλά και ευρύτερα.

Εργαζόμενοι-άνεργοι για ένα ακηδεμόνευτο ταξικό εργατικό κίνημα*

* Οι εργαζόμενοι-άνεργοι για ένα ακηδεμόνευτο-ταξικό εργατικό κίνημα είναι ένα μικρό σύνολο εργαζομένων που ανέλαβαν την πρωτοβουλία για την διοργάνωση της εκδήλωσης.