15/12/11

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ



ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ





Ο αγώνας που μαίνεται εδώ και 45 μέρες στην Ελληνική Χαλυβουργία είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλο το εργατικό κίνημα. Σε μια περίοδο γενικής ύφεσης του ευρύτερου κινήματος οι εργαζόμενοι στην Χαλυβουργία αρνούνται να υποχωρήσουν μπροστά στα αφεντικά που από την μια χρησιμοποιούν το μαστίγιο των απειλών και εκβιασμών για απολύσεις και από την άλλη το καρότο της «συμφιλίωσης» με τους εργαζόμενους, προκειμένου να σπάσουν με αυτόν τον τρόπο το ηθικό των απεργών και να κάμψουν την αγωνιστικότητά τους. Όταν οι εργαζόμενοι ζήτησαν αύξηση 10 % για να μπορέσουν να αντεπεξέρθουν στα χαράτσια της ΔΕΗ, η εργοδοσία απάντησε με μειώσεις ωραρίων και αποδοχών ως και 40 %. Μέσα σε δύο ημέρες (31/10 και 1/11) έγιναν 34 απολύσεις για να τρομοκρατηθούν οι εργαζόμενοι. Όταν το σωματείο αρνήθηκε να αποδεχτεί τις απαιτήσεις της εργοδοσίας αυτή υποσχέθηκε να πάρει πίσω τις απολύσεις υπό όρους (εκ περιτροπής απασχόληση για 3 μήνες ή 5ωρη εργασία για το ίδιο διάστημα). Οι εργάτες της χαλυβουργίας αρνήθηκαν να ενδώσουν στους εκβιασμούς των αφεντικών και εξέφρασαν την ταξική τους αλληλεγγύη στους απολυμένους συναδέλφους τους. Δείχνουν έτσι με τον καλύτερο τρόπο πώς απαντάει η τάξη μας στα παιχνίδια των εργοδοτών.





Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο κλάδος του μετάλλου ελέγχεται από έναν πολιτικό φορέα ο οποίος έχει επιλέξει την απομόνωση, το μάντρωμα και τον καθολικό, ασφυκτικό έλεγχο του κόσμου του καλούμε όλους τους εργαζόμενους κάθε κλάδου να σταθούν αλληλέγγυοι και να στηρίξουν τον αγώνα στην Ελληνική Χαλυβουργία μέσα από τα σωματεία τους. Όχι γιατί θέλουμε να στηρίξουμε τις ευρύτερες επιλογές του συγκεκριμένου φορέα, όχι γιατί καιροσκοπικά «συμπορευόμαστε» μαζί του αλλά γιατί για εμάς ο ταξικός χαρακτήρας αυτού του αγώνα, ιδιαίτερα εν μέσω όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα σε σχέση με την πολιτική/συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Κι αυτό γιατί όχι μόνο είναι η μόνη αγωνιστική «όαση» μέσα στην κινηματική ξηρασία που επικρατεί από την τελευταία 48ωρη απεργία, όχι μόνο γιατί ο αγώνας συνεχίζεται ανένδοτος αλλά γιατί για εμάς αποτελεί παράδειγμα που πρέπει να εξαπλωθεί παντού, σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς σε απάντηση στις αδίστακτες επιθέσεις του κεφαλαίου και του κράτους, που στο άμεσο μέλλον θα πληθαίνουν και θα οξύνονται όλο και περισσότερο όσο το κεφάλαιο θα πέφτει σε ολοένα και περισσότερα αδιέξοδα.





Καλούμε τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο να δημιουργήσουν ανεξάρτητα ταξικά σωματεία βάσης. Να συγκροτηθεί ανεξάρτητο εργατικό κέντρο για την συντονισμένη δράση του ταξικού αγώνα - για την δημιουργία νέων εστιών ταξικής πάλης και την αλληλεγγύη στις ήδη υπάρχουσες μάχες. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από την συμβιβασμένη-εργοδοτική ΓΣΕΕ που το μόνο στο οποίο στοχεύει είναι μέσα από απεργίες-πυροτεχνήματα να εκτονώσει την λαϊκή οργή, να απονεκρώσει την ταξική συνείδηση, να σπάσει την ταξική αλληλεγγύη, να ξεφτιλίσει την ίδια την ταξική πάλη. Να κηρύξουμε εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι γενική, καθολική απεργία διαρκείας. Μακριά από συμβιβασμένες ηγεσίες και πεφωτισμένες πρωτοπορίες, για την ανεξάρτητη οργάνωση του αγώνα από την ίδια μας την τάξη με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Αυτοοργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς για να πάρουμε εμείς οι ίδιοι τις ζωές μας στα χέρια μας. Είναι ακλόνητη πεποίθησή μας ότι το επαναστατικό κίνημα ταυτίζεται με ένα αυτοοργανωμένο, ταξικό εργατικό κίνημα που έχοντας ξεπεράσει κάθε επίδοξο «ηγέτη» και διαχειριστή του θα στέκεται αλληλέγγυο σε κάθε εργατικό αγώνα όπου κι αν αυτός ξεσπάει. Αυτός για εμάς είναι ο μόνος δρόμος για την οικονομική και κοινωνική απελευθέρωση της τάξης μας.





Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης

13/12/11

Βραδιά οικονομικής ενίσχυσης Παρασκευή 16/12 για τους Απεργούς της Χαλυβουργίας.


Βραδιά οικονομικής ενίσχυσης Παρασκευή 16/12 για τους Απεργούς της Χαλυβουργίας.



Η συνέλευση εργαζομένων του συνεργατικού cafe-bar "Belleville sin patron" και η συνέλευση της Κίνησης Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης διοργανώνουν βραδιά οικονομικής ενίσχυσης στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας την Παρασκευή 16/12 (Βelleville Φιλίππου 80-82) σε ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης στο δίκαιο αγώνα τους. ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

Συνάδελφοι εργάτες,
Ακούστε τη φωνή των χαλυβουργών. Ο αγώνας μας είναι και δικός σας.

Η εργοδοσία της Ελληνικής Χαλυβουργίας λειτουργεί σαν λαγός των βιομηχάνων.
Είναι η πρώτη βιομηχανία στην Αττική που με εκβιασμό τις θέσεις εργασίας επιχειρεί να εφαρμόσει το 5ωρο, την εκ περιτροπής εργασία, το ωρομίσθιο, απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Απεργούμε σαν μια γροθιά από της 31 Οκτώβρη. Διαλέξαμε τον δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας, υπερασπίζουμε το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας.
Δεν γυρνάμε για δουλειά μέσα στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Απαιτούμε να επιστρέψουν στη δουλειά οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας.

Οι απολύσεις έγιναν για τρομοκρατία, επειδή ομόφωνα η Γενική μας Συνέλευση απέρριψε την απαίτηση της εργοδοσίας να δουλεύουμε 5ωρο με 40% μείωση των αποδοχών.
Η παραγωγή με τη σκληρή δουλειά μας, τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα, με νεκρό συνάδελφό μας πέρυσι, από 196.000 τόνους έφτασε στους 266.000 τόνους. .

Τα κέρδη του Βιομήχανου Μάνεση είναι αμύθητα, ο οποίος συνεχίζει να εκβιάζει ότι αν δεν δεχθούμε να δουλέψουμε σκλάβοι, θα απολύσει 180 ακόμη εργαζόμενους.
Οι χαλυβουργοί του δώσαμε την απάντηση που πρέπει. Νικήσαμε το φόβο, τους εκβιασμούς, την απειλή της πείνας. Κατεβήκαμε σε απεργία.

Είμαστε όρθιοι, είμαστε ήδη νικητές. Ο βιομήχανος Μάνεσης ομολόγησε ότι δεν περίμενε τέτοιο αγώνα!

Οι βιομήχανοι στα γύρω εργοστάσια περίμεναν να έχουμε κουραστεί, να έχουμε πάει για δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι, να έχουμε υπογράψει 5ωρο. Αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουν αστείρευτη δύναμη. Όλες αυτές τις μέρες, όλο το 24ωρο με βάρδιες περιφρουρούμε την απεργία μας. Ένιωσαν τη δύναμή μας, και εμείς μάθαμε περισσότερα. Ξεχωρίζουμε τους φίλους από τους εχθρούς.
Δεκάδες σωματεία μας στηρίζουν από την πρώτη μέρα με ψηφίσματα και αποφάσεις απ' τα συνδικάτα, φορείς της γειτονιάς, συλλόγους αγροτών, νεολαίας, φοιτητών, μαθητών, γυναικών, από παντού. Με την φυσική τους παρουσία έξω από την πύλη, με την συγκέντρωση χρημάτων για τις οικογένειες. των χαλυβουργών, με συγκέντρωση τροφίμων. Η απήχηση του αγώνα μας πέρασε τα σύνορα της χώρας.

Μας έρχονται μηνύματα από 'συνδικάτα και οργανώσεις άλλων χωρών.

Για τον χαλυβουργό δεν έχει γυρισμό! Χάνοντας εμείς, ανοίγει η πόρτα για το 5ωρο και την εργασιακή ζούγκλα όχι μόνο σε μας αλλά και στις υπόλοιπες βιομηχανικές μονάδες. Οι βιομήχανοι περιμένουν στην γωνία. Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι μια μεγάλη νίκη για όλη την εργατική τάξη.

Οι διευθυντές των εργοστασίων παρακολουθούν την εξέλιξη του αγώνα μας. Οι εργάτες δεν έχουν όφελος από το να παρακολουθούν. Μπείτε στον αγώνα χωρίς χάσιμο χρόνου! Οι βιομήχανοι έχουν κοινό σχέδιο και είναι σε συνεννόηση. Αυτό αποκαλύφθηκε. Στις συναντήσεις στο υπουργείο, ο υπουργός πίεζε να δεχτούμε τις προτάσεις του Μάνεση! Τα ίδια ετοιμάζουν σε όλα τα εργοστάσια!
Καταγγέλλουμε σε όλους τους εργαζόμενους την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Μετάλλου και του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας που προκήρυξαν μια ... τρίωρη στάση εργασίας, όταν θα έχουμε κλείσει 25 μέρες απεργίας!

Περιμένουν και αυτοί μέχρι τότε να έχουμε λυγίσει. Γελιούνται! Για πάνω από 18 μέρες απεργιακού αγώνα των χαλυβουργών ούτε καν συνεδρίαζαν αλλά μας «συμβούλευαν» να υποταχθούμε, μας συκοφαντούσαν, προσπαθούν να μας διαιρέσουν. Συνάδελφοι εργάτες προσπεράστε τους και οργανωθείτε σε κάθε χώρο δουλειάς.

Απαιτήστε Γενική Συνέλευση, ζητήστε ενημέρωση, πάρτε αποφάσεις συμμετοχής στην στάση εργασίας.

Πάρτε αποφάσεις για απεργιακό αγώνα, μετατρέψτε την απόφαση για στάση εργασίας σε αληθινό αγώνα που να ταρακουνήσει τους βιομήχανους. Αποφασίστε απεργία!
Η νίκη θα είναι δύσκολη μα θα είναι δική μας.

Οι εργαζόμενοι στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ

30/11/11

29/11/11

Για την αυτοκινητοπομπή αλληλεγγύης στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας




Αυτοκινητοπομπή αλληλεγγύης στους απεργούς της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" πραγματοποιήθηκε χτες (27/11) στον Ασπρόπυργο από σωματεία βάσης, εργατικές συλλογικότητες και συντρόφους/ισσες. Οι περίπου 400 ανυποχώρητοι απεργοί, που συνεχίζουν για 28η μέρα την απεργία τους, διεκδικούν την άμεση επαναπρόσληψη των 34 απολυμένων συναδέλφων τους, αντιστεκόμενοι παράλληλα στις προσπάθειες της εργοδοσίας για εκ περιτροπής εργασία (πενθήμερο-πεντάωρο) και μείωση των μισθών τους. Η απόφαση για απεργία ανανεώνεται κάθε εβδομάδα, με τους συμμετέχοντες στις συνελεύσεις να αγγίζουν το 100% των εργαζομένων και την διάθεση για συνέχιση της απεργίας και την ανένδοτη στάση απέναντι στις ψευτο-παραχωρήσεις της εργοδοσίας να είναι σχεδόν καθολική.


Oι περίπου 60-70 συνάδελφοι γίναμε δεκτοί με ενθουσιασμό από τους απεργούς, ενώ φωνάχτηκαν συνθήματα όπως «η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» κλπ. Η παραμονή μας στις εγκαταστάσεις στον Ασπρόπυργο μας έδωσε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τους συναδέλφους, και εκφράστηκε η από κοινού πεποίθηση ότι τέτοιοι αγώνες εμπνέουν και γεμίζουν με δύναμη όλους μας για τη συνέχιση του αγώνα της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειοψηφίας ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση που δεχόμαστε από το κεφάλαιο και το κράτος.

Επιδόθηκε ψήφισμα αλληλεγγύης, ενώ οι απεργοί μάς έκαναν γνωστό ότι στις εγκαταστάσεις έχουν παραβρεθεί αλληλέγγυοι όχι μόνο απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά μέχρι και από την Ινδία, με αντιπροσωπεία συνδικαλιστών από το Νέο Δελχί που εκπροσωπούσαν εκατομμύρια εργαζόμενους.


Από μέρους μας, δεν έχουμε να τονίσουμε τίποτα παραπάνω από το ότι αυτοί οι αγώνες αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και ότι το διογκούμενο κύμα αλληλεγγύης θα είναι αυτό που θα δώσει δύναμη στους απεργούς και θα τσακίσει την εργοδοτική τρομοκρατία. Όπως μας είπαν και οι συνάδελφοι απεργοί, "ακόμα και 5 λεπτά παρουσίας αλληλέγγυων είναι πολύτιμα". 

* Στην αυτοκινητοπομπή αλληλεγγύης συμμετείχαν εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες από:

Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου
Σύλλογος Μεταφραστών/Επιμελητών/Διορθωτών
Σωματείο Σερβιτόρων/Μαγείρων
Συνέλευση Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών στα ΜΜΕ
Συνέλευση Βάσης Τεχνικών Κινηματογράφου-Τηλεόρασης
Εργαζόμενοι στο Μετρό – Ταξικό Μέτωπο
Εργαζόμενοι στα Τηλεφωνικά Κέντρα
Σύντροφοι/Συντρόφισσες


Το παρακάτω ποίημα γράφηκε από τον εργαζόμενο στην Ελληνική Χαλυβουργία, Σταύρο Δικαίο Φοινικάκο. Διαβάστηκε στην πύλη του εργοστασίου από τον ίδιο, προς τους συλλόγους εκπαιδευτικών που βρέθηκαν εκεί, χτες, 28 Νοέμβρη, στις 4 το απόγευμα, φέρνοντας χρήματα, τρόφιμα, αλληλεγγύη και περίσσευμα ψυχής...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ
Σταύρος Δικαίος Φονικάκος, απεργός στην Ελληνική Χαλυβουργία

Μη μ’ ενοχλείς
τη σκέψη μου σεβάσου που ερευνάει
δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα
το βλέμμα μου ρουφάει.
Εκείνο το άσπρο, το λευκό, το άψυχο λιθάρι
που ως το κοιτώ μαζεύομαι
και λέω πως θα πάρει ζωή
θα γίνει με φτερά, άγγελος να πετάει
κι ίσως καρδούλα και ψυχή
στο στήθος του χτυπάει.
Έτσι θαρρώ όταν εγώ γλύπτης, σφυρί και σμίλη
θα το λαξεύσω και λευκή μορφή αγγέλου γίνει.
Τώρα το ξέρω πως κι εσύ είσαι αποφασισμένος
Δάσκαλος σ’ ένα όνειρο με βλέμμα καρφωμένο
πάνω στα ακατέργαστα μικρά – μικρά παιδιά μας
σμίλη σου η γνώση που εσύ χαρίζεις κι είναι θαύμα
γιατί μεταμορφώνονται και από άψυχα διαμάντια
σιγά – σιγά λαξεύονται και γίνονται λιοντάρια.

18/11/11

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ


Όλος ο συρφετός της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής εξαθλίωσης ανασυστάθηκε και συγκρότησε, και επίσημα πλέον, την νέα κυβέρνηση της χώρας, χωρίς να χρησιμοποιήσει καν τις αυταπάτες των εκλογών - και για όσους τις περιμένουν κακό του κεφαλιού τους. Το πολιτικό προσωπικό που καλείται πλέον να εφαρμόσει τις επιταγές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και να κάνει καθημερινότητα για όλους μας αυτό που χαρακτηριστικά ονομάζουμε ‘ολοκληρωτικό καπιταλισμό’, δηλ. με απλά λόγια, μια κατάσταση απόλυτης ένδειας, στέρησης, καταπίεσης και αφαίμαξης για το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, ενώνει ένα ευρύ φάσμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής που εκτείνεται από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τους φασίστες του ΛΑ.Ο.Σ., οι οποίοι εγκατέλειψαν την δήθεν αντιμνημονιακή ρητορική τους ανερυθρίαστα μαζί με τους ανεκδιήγητους της Ν.Δ. και ντύθηκαν και αυτοί το κοστουμάκι του ‘υπεύθυνου πολιτικού παράγοντα’ για να αρπάξουν το μερίδιο της εξουσίας που αυτοδίκαια κέρδισαν.
Το γεγονός ότι ακροδεξιά στοιχεία ανέβηκαν σε υπουργικούς θώκους δεν εκπλήσσει βέβαια όσους παρακαλοθούσαν με κάποια προσοχή τόσο τις πολιτικές εξελίξεις όσο και την σχετική μιντιακή προπαγάνδα για τον συγκεκριμένο χώρο, ωστόσο οι πάλαι ποτέ ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ καλό θα ήταν να στοχαστούν ίσως το πώς κατέληξε το κόμμα τους, πρώτο στην Ευρώπη από όλα τα ‘σοσιαλιστικά’ κόμματα, να παραδώσει γη και ύδωρ στην ακροδεξιά και τι μπορεί να σηματοδοτήσει αυτό για το προσεχές μέλλον, καθώς και τις προσωπικές τους ευθύνες.

Όλοι οι υπόλοιποι μπορούμε με μια σχετική ευκολία να φανταστούμε πώς ο νέος πρωθυπουργός, γνωστός τραπεζίτης, πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και αντιπρόεδρος της Ε.Κ.Τ., ‘οπαδός της λιτότητας’ και του ‘σκληρού ευρώ’, θα αντιμετωπίσει τις κοινωνικές αντιστάσεις του λαϊκού παράγοντα που μαζικοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται μέρα με τη μέρα απέναντι στην ληστεία που επιχειρείται εις βάρος μας. Το ‘τέλος της πολιτικής’, όπως και το τέλος της αστικής δημοκρατίας όπως την γνωρίσαμε μέχρι τώρα, πραγματώνεται έτσι με έναν τεχνοκράτη στην κεφαλή του αστικού κράτους και τα σκυλιά του νέου ‘εθνικο-σοσιαλισμού’ να πλαισιώνουν νευραλγικούς τομείς και να υπόσχονται πως θα διαχειριστούν με ‘πολλή αγάπη’ τις υποθέσεις μας.

Για μία ακόμη φορά κράτος και κεφάλαιο ανασυντάσσονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για να γίνουν πιο αποτελεσματικοί και να ολοκληρώσουν τον εξανδραποδισμό των από κάτω πετώντας τις μάσκες της δημοκρατικής κοινοβουλευτικής νομιμότητας, ενώ η άλλη πλευρά, η δική μας, κινείται ακόμη σε μοριακό επίπεδο, πολλαπλασιάζει τις αρνήσεις της αλλά αδυνατεί να τους δώσει μορφή, να τις συντονίσει και να αρχίσει επιτέλους να ξανακερδίζει κομμάτια χώρου, χρόνου και πλούτου που της έχουν αποσπάσει με τη βία. Από την άλλη, ίσως βρεθούμε εξαιρετικά σύντομα αντιμέτωποι με μια τέτοια όξυνση της κοινωνικής απονομιμοποίησης και των ταξικών ανταγωνισμών που ο συντονισμός και η επιθετικότητα του δικού μας στρατοπέδου θα προκύψουν πλέον ως αναγκαιότητα. Ωστόσο, αυτή η όξυνση πρέπει να προκληθεί από εμάς, πρέπει επιτέλους να πάρουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Αντί να περιμένουμε την επόμενη κηρυγμένη από τις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ απεργία για να ξεχυθούμε στους δρόμους και να ελπίζουμε σε κάποιο θαύμα, πρέπει να οργανωθούμε ΤΩΡΑ σε ταξικά σωματεία βάσης και τοπικά εργατικά συμβούλια που θα συντονίζονται σε ανεξάρτητα εργατικά κέντρα αγώνα και θα συστήσουν την επαναστατική ομοσπονδία, όχι για να βγάλουν τον καπιταλισμό απ’ την κρίση και να αντικαταστήσουν τους απεσταλμένους της τρόϊκα με ντόπιους διαχειριστές, αλλά για να τσακίσουν το κράτος και τις κυβερνήσεις του και να πάρουν στα χέρια τους το σύνολο του πλούτου και των μέσων παραγωγής, για να ανήκουν στους εργάτες και τις εργάτριες τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις, τα μαγαζιά και οι υπηρεσίες στις οποίες εργάζονται, για να μεταμορφωθεί ολόκληρη η παραγωγή και κάθε πτυχή της ζωής μας με οριζόντιες δομές σύμφωνα με τις ανάγκες μας, από εμάς για εμάς.

Μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, γίνεται πλέον προφανές ότι η κρίση τους που την μετέτρεψαν σε δική μας κρίση δεν έχει τέλος. Καμία κυβέρνηση, κανένας σχηματισμός από τα πάνω δεν θα ανακουφίσει ούτε θα ανακόψει την ελεύθερη πτώση. Κι εμείς από την άλλη δεν ζητάμε ανακούφιση, ούτε προσωρινή εκεχειρία μέχρι την επόμενη φορά που η υπερσυσσώρευση των κερδών τους θα φέρει τα επόμενα δεινά.

Η χούντα του 2011 δεν φοράει στρατιωτικά, δεν κατεβάζει τανκς στους δρόμους, ούτε απαγορεύει τις διαδηλώσεις, αλλά τις βάφει με αίμα σε κάθε ευκαιρία. Η χούντα του 2011 ορίζει την δημόσια σφαίρα στο ασφυκτικό πλαίσιο του ‘εθνικού συμφέροντος’ δηλ. του συμφέροντος των εγχώριων και ξένων αφεντικών, μυρίζει ναφθαλίνη της επταετίας και στραγγαλίζει τα όνειρα και τα δικαιώματα των εργατών, μας καταδικάζει στην ανεργία και την αβεβαιότητα. Αλλά εμείς δε θα ζήσουμε σαν δούλοι.
Σε αυτή την χούντα οι επερχόμενες εξεγέρσεις θα είναι ένα μικρό προοίμιο για αυτό που τους ετοιμάζουμε. Θα εύχονται να μέναμε εκεί. Αλλά εμείς θα προχωρήσουμε γιατί ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Να επιβάλλουμε  την ανατροπή όλων των παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων όπως τις ξέραμε και θα καθορίσουμε το μέλλον μας πάνω στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης στην αταξική κοινωνία που θα καταργήσει μια για πάντα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.






Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης
Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης 2011

14/11/11

Σύσκεψη για την διοργάνωση αντιπολεμικής εκδήλωσης‏


Κάλεσμα της Κ.Ε.Χ.Α. σε σύσκεψη για την συν-διοργάνωση εκδήλωσης στα πλαίσια της συνάντησης εργατικού & αντιπολεμικού κινήματος, την Τετάρτη 16/11 20.30 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Την προηγούμενη εβδομάδα διοργανώθηκε στην Αθήνα εκδήλωση με αγωνιστές από την Κύπρο αλλά και υλικό από αγωνιστές από το Ισραήλ, με σκοπό να αναδείξει τα ζητήματα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, της ΑΟΖ, της στρατηγικής συμφωνίας ελληνικού και ισραηλινού κράτους και την αναγκαία απάντηση του εργατικού και επαναστατικού κινήματος. Επειδή ακριβώς θεωρούμε, πως δεν μπορεί να σταθεί επαναστατικό εργατικό κίνημα χωρίς να αμφισβητήσει τα ιερά και τα όσια της αστικής ιδεολογίας και να έρθει μάλιστα σε ρήξη με ένα ίσως από τα πιο ισχυρά χαρτιά της, που είναι η προβολή των συμφερόντων της, ως "εθνικό" συμφέρον που χρειάζεται την συστράτευση όλων των κατωτέρων τάξεων και στρωμάτων. Κι επειδή η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την καπιταλιστική κρίση από τη μία, και από την άλλη από την όξυνση των πολεμικών συρράξεων και των καπιταλιστικών ανταγωνισμών από την άλλη, θεωρούμε πως αυτή η συζήτηση μπορεί να συμβάλλει στην αναγκαία πνοή στο περιεχόμενο και τη δράση, που έχει ανάγκη το εργατικό κίνημα της εποχής μας.

Το κάλεσμα μας είναι ανοιχτό σε ομάδες, συλλογικότητες αλλά και μεμονωμένους αγωνιστές που θέλουν να συμβάλλουν. Προτεινόμενη ημερομηνία για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης είναι το Σαββατοκύριακο 26-27 Νοέμβρη.

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης

Ακολουθεί το πολιτικό πλαίσιο της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης με το οποίο συγκαλέστηκε αντίστοιχη συσκεψη στην Αθήνα, μέσα απο την οποία αποφασίστηκε η πραγμάτοποίηση της εν λόγω εκδήλωσης:



Η ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ
Δεν Πληρώνουμε την Κρίση τους-Δεν Πολεμάμε για τα συμφέροντα τους
Σύσκεψη Εργατικού-Αντιπολεμικού Κινήματος την Πέμπτη 6/10 στις 7.30 στο Πολυτεχνείο (κτ. Γκίνη)
Εν μέσω της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης που γίνεται αφορμή για την επιβολή εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα από κυβέρνηση-Ε.Ε.-ΔΝΤ,  ξετυλίγεται ένα νέο επεισόδιο του σκληρού ανταγωνισμού στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με πρωταγωνιστές τις άρχουσες τάξεις και τις κυβερνήσεις Ελλάδας,  Ισραήλ, Κυπριακής Δημοκρατίας και Τουρκίας, καθώς και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ, Ρωσίας, Μ. Βρετανίας κ.ά. Στο επίκεντρο της αναμέτρησης βρίσκονται η εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων και διαδρομών, η διαμόρφωση ζωνών επιρροής και η επιβολή πολιτικής ισχύος σε μια σημαντική από γεωπολιτική άποψη περιοχή.  Η εσωτερική βίαιη ταξική αστική πολιτική βρίσκει την συνέχεια της στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, ασκούμενη από την Τουρκία που πολεμά και καταπιέζει τους Κούρδους αλλά υποκριτικά υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους, το κράτος φονιά Ισραήλ που κατέχει την Παλαιστίνη και τρομοκρατεί τους γειτονικούς λαούς, ενώ μαζί με την Ελλάδα και την Κύπρο αντιμετωπίζουν μεγάλη οικονομική κρίση και πρωτόγνωρη πολιτική αμφισβήτηση από τον αγωνιζόμενο λαό.
Η κλιμάκωση της έντασης και οι πολεμικές απειλές αποτελούν -και ιστορικά πάντα αποτελούσαν- δρόμο διαφυγής του κεφαλαίου από προβλήματα που αντιμετωπίζει σε περιόδους βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης όπως η σημερινή. Ανακαλύπτει νέα πεδία αναπαραγωγής του κεφαλαίου -έστω και αν αυτό σημαίνει νέα αιματοκυλίσματα για ολόκληρους λαούς- ενώ στα πολεμικά κελεύσματα επιδιώκει να διαμορφώσει ένα κλίμα εθνικής ομοψυχίας, αποσπώντας την κοινωνική συναίνεση και  την άμβλυνση της έντασης των κοινωνικών αγώνων.
Η διεκδίκηση ζωνών οικονομικής δραστηριότητας στη θάλασσα, υφαλοκρηπίδας και εναέριου χώρου δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας διαμελισμός του φυσικού πλούτου με στόχο την υπερεκμετάλλευσή του από τις μεγάλες εταιρείες που κρύβονται πίσω από κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνήσεων και των «εθνικών δικαίων». Είναι η πρακτική που χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός και τα αστικά κράτη για να επιβάλλουν τις ληστρικές παρεμβάσεις του στους εκμεταλλευόμενους λαούς και στη φύση. Το «διεθνές δίκαιο» είναι ο «νόμος του ισχυρού» που απλά νομιμοποιεί αυτά τα ληστρικά συμφέροντα. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλος χαμένος αυτής της επαίσχυντης μοιρασιάς είναι ο μαχόμενος παλαιστινιακός λαός, στον οποίο δεν αναγνωρίζεται το παραμικρό δικαίωμα.
Απαντάμε: οι λαοί της περιοχής δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτή την κούρσα για τον έλεγχο των φυσικών κοιτασμάτων και το γεωστρατηγικό παιχνίδι επιβολής. Το νέο «Ελντοράντο» της Ανατολικής Μεσογείου μπορεί να αποδειχτεί χρυσοφόρο για τις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά για τους εργαζόμενους της περιοχής αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο. Καλούμαστε ξανά να γίνουμε κρέας στην πολεμική μηχανή των αρχουσών τάξεων, θυσία στους νέους γύρους εθνικής-αστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας. Οι πολεμικές προετοιμασίες σηματοδοτούν νέα φάση επίθεσης σε εργασιακά-κοινωνικά δικαιώματα με μεγαλύτερη λιτότητα, περισσότερες πολεμικές δαπάνες, συρρίκνωση των λαϊκών ελευθεριών,  αύξηση της στρατιωτικής θητείας και του μιλιταρισμού, με την άνοδο ενός καταστροφικού και ανεξέλεγκτου εθνικισμού, με την απειλή μια νέας τεράστιας οικολογικής καταστροφής από τη θαλάσσια εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου παρόμοιας με αυτή του Κόλπου του Μεξικού.
·         Ούτε μια σταγόνα αίμα - ούτε ένα ευρώ  για τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσόγειο . Κοινωνική και πολιτική ανυπακοή ενάντια στους δυνάστες στην ίδια μας τη χώρα. Ανατροπή της κυβέρνησης της αντεργατικής λαίλαπας, του κρατικού αυταρχισμού και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών.
·         Να σταματήσει οποιαδήποτε μοιρασιά της θάλασσας, του βυθού και του αέρα της Ανατολικής Μεσογείου από τις τοπικές κυβερνήσεις και τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
·         Να σταματήσει τώρα οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια (πολεμικές ασκήσεις, περιπολίες πολεμικών πλοίων, πτήσεις μαχητικών, επιφυλακές μονάδων) στην περιοχή - Καμιά αύξηση της στρατιωτικής θητείας.
·         Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Σεβασμός των μειονοτήτων. Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους του αραβικού κόσμου που παλεύουν για κοινωνική δικαιοσύνη και απαλλαγή από τους δυνάστες οποιασδήποτε μορφής.
·         Ανατροπή της στρατιωτικής συμφωνίας Ελλάδας-Ισραήλ. Μείωση της στρατιωτικής θητείαςΆμεση έξοδο της Ελλάδας από ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Επιστροφή των στρατευμάτων που βρίσκονται εκτός συνόρων. Να κλείσουν όλες οι βάσεις. Καμιά διευκόλυνση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
·         Να φύγουν ΕΛΔΥΚ-ΤΟΥΡΔΥΚ-Αγγλικές βάσεις από Κύπρο. Λύση του Κυπριακού στη βάση των κοινών συμφερόντων των δύο λαών χωρίς ξένους επικυρίαρχους και «Μητέρες Πατρίδες».
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ  ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437   diktiospartakos.blogspot.com

11/11/11

Ανακοίνωση της Κ.Ε.Χ.Α. για το πολυνομοσχέδιο


ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ,
ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ




Από τις 20 Οκτώβρη με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, η κυβέρνηση, ικανοποιώντας πάγιες επιδιώξεις των επιχειρήσεων και της εργοδοσίας και τηρώντας συνεπώς τα συμφωνηθέντα με Ε.Ε. και ΔΝΤ, επιχειρεί να στριμώξει την εργατική τάξη της χώρας σε μια νέα εποχή. Χωρίς κανέναν δισταγμό σχετικό με τη συνταγματική νομιμότητα, ως εξουσία που υπερισχύει καταλύοντας τους δικούς της κανόνες, καταργεί οργανικές θέσεις στο Δημόσιο και εισάγει την εργασιακή εφεδρεία ενώ για τον ιδιωτικό τομέα επιφυλάσσει την κατάργηση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων. Με μια πρώτη ανάγνωση οι ως άνω ρυθμίσες σημαίνουν συγκεκριμένα πράγματα : απολύσεις, ανεργία, μειώσεις μισθών.

Στο περίφημο πλέον άρθρο 37 όμως κρύβεται και ένα άλλο νόημα.  Η αλλαγή των όρων διαπραγμάτευσης της εργατικής δύναμης. Κανόνας γίνεται πλέον η επιχερησιακή σύμβαση ή η ατομική διαπραγμάτευση, η διαπραγμάτευση δηλαδή επί ίσοις όροις δύο άνισων μερών, του εργαζόμενου, που το μόνο που έχει είναι η εργασία του, και του εργοδότη, που διαθέτει κεφάλαιο, επιχείρηση, ιδιοκτησία και όλου του κόσμου τους εκβιασμούς. Οι κλαδικές συμβάσεις ουσιαστικά καταργούνται, αφού ο εργοδότης δεν έχει πια κανέναν λόγο να προσέλθει σε διάλογο με το κλαδικό σωματείο, αφενός γιατί δεν υποχρεούται να εφαρμόσει σύμβαση που δεν υπέγραψε ο ίδιος κι αφετέρου γιατί κανένας δεν μπορεί να τον σύρει σε διαιτησία.

Κι εδώ τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα. Αφού λοιπόν τα κλαδικά σωματεία δεν μπορούν από σήμερα να υπογράψουν συμβάσεις, ποιος θα είναι στο εξής ο ρόλος τους; Αν μάλιστα θυμηθούμε τις προτάσεις του ΔΝΤ για κατάργηση ακόμα και της Ε.Σ.Σ.Ε., το ζήτημα προσλαμβάνει γενικότερες διαστάσεις, καθώς διαγράφεται μια ξεκάθαρη τάση να γυρίσουμε στο 1910, πριν δηλαδή γνωρίσουμε τη συλλογική διαπραγμάτευση των όρων εργασίας. Οδεύουμε τελικά μήπως σήμερα προς την κατάργηση του συνδικαλισμού, επειδή η λειτουργία των σωματείων μένει άνευ αντικειμένου; Σε αυτό το ερώτημα σίγουρα δυσκολεύονται να απαντήσουν όσες δυνάμεις βλέπουν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις απλά σαν έναν μεσολαβητή μεταξύ εργαζόμενου κι εργοδότη για μισθολογικά ζητήματα, σαν έναν διαπραγματευτή του εμπορεύματος που λέγεται εργασία.

Είναι βέβαια αλήθεια ότι ακόμα και αυτή η διαπραγμάτευση είχε ήδη από καιρό de facto καταλυθεί,  αφού πρώτον, η ΓΣΕΕ πάντα έβρισκε σε κάθε διάλογο με την εργοδοσία την ευκαιρία να παραχωρήσει ολοένα και περισσότερα εργατικά δικαιώματα στο βωμό της εθνικής ανάπτυξης, και δεύτερον, είχε παγιωθεί στην πλειοψηφία των εργαζομένων η αντίληψη ότι καλύτερος εγγυητής των δικαιωμάτων τους είναι ο εργοδότης κι όχι το σωματείο, γι’ αυτό άλλωστε και σήμερα το σύνολο των συνδικαλιστικών οργανώσεων συσπειρώνει μόλις το 10 – 12% του εργαζόμενου πληθυσμού. Έτσι, ένα πολυνομοσχέδιο έρχεται να βάλει από τα πάνω τίτλους τέλους σε μια ήδη ξοφλημένη λογική «πάρε – δώσε» της ΓΣΕΕ και των παρατάξεων που συμμετέχουν σε αυτή (μη εξαιρουμένου του ΠΑΜΕ), που – ως κομμάτι του αστικού μπλοκ εξουσίας και περιφρουρητές της αστικής νομιμότητας – αρνούνται πεισματικά τη δυνατότητα της εργατικής τάξης να κάνει πολιτική για τον εαυτό της και να αμφισβητήσει την ίδια την υποταγή της εργασίας μας στο κεφάλαιο, την ίδια τη δομή, τη διαχείριση και την ιδιοκτησία της παραγωγής, και συνακόλουθα τα θεμέλια της διαδικασίας αναδιανομής του πλούτου.  

Κι όσο εύκολα γίνεται τώρα αντιληπτό ότι η λαίλαπα της αντεργατικής πολιτικής δεν πρόκειται να σταματήσει σε αυτό το πολυνομοσχέδιο, άλλο τόσο είναι ευνόητο ότι για να επιβιώσει η τάξη μας πρέπει το εργατικό κίνημα να περάσει στην αντεπίθεση. Πρέπει άμεσα να δώσουμε απάντηση στις πολιτικές που θέλουν τους ανέργους να ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο διεκδικώντας μείωση του χρόνου εργασίας διασφαλίζοντας όμως ταυτόχρονα ότι όχι μόνο δεν θα μειωθεί παράλληλα κανένας μισθός, αλλά και εργασία με αξιοπρέπεια και στις απολαβές. Γι’ αυτό και πρέπει να δώσουμε ανυποχώρητη μάχη σε κάθε χώρο δουλειάς να μην ιδρυθεί ούτε ένα επιχειρησιακό σωματείο, ούτε μια επιχειρησιακή σύμβαση να μην υπογραφεί είτε από σωματείο είτε από ένωση προσώπων. Κόντρα στους νόμους που σπρώχνουν τα κλαδικά σωματεία στην «παρανομία», εμείς καλούμε όλους τους εργαζόμενους να οργανωθούν σε αυτά για να δώσουμε τέλος στον εξευτελισμό της εργατικής μας δύναμης.

Με το ίδιο πείσμα να εμποδίσουμε τις απολύσεις  στην πράξη οξύνοντας τον αντιεργοδοτικό αγώνα. Σε κάθε επιχείρηση που βάζει λουκέτο να παίρνουμε την παραγωγή στα χέρια μιας και να την λειτουργούμε χωρίς αφεντικό. Απέναντι στα κάθε λογής χαράτσια να κάνουμε πράξη τη συλλογική εργατική άρνηση πληρωμών, απαντώντας στις εκβιαστικές πρωθυπουργικές κορώνες ότι καμιά πατρίδα δεν μπαίνει πάνω από τις ανάγκες μας.

Χρειαζόμαστε όμως, για να δώσουμε με πιθανότητες νίκης τις μάχες που περιμένουν να δοθούν, και ένα επαναστατικό εργατικό κίνημα που θα κάνει πέρα τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό του παρελθόντος. Να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας και να χτίσουμε τα ταξικά σωματεία βάσης που θα οργανώσουν μαζικά τους εργαζόμενους κι ανέργους, έλληνες και μετανάστες σε κάθε κλάδο. Και μαζί με τα εργατικά συμβούλια γειτονιών να προχωρήσουμε σε ανεξάρτητα εργατικά κέντρα αγώνα παντού, για να δέσουμε τις σκαλωσιές που παν να φτάσουνε τον ουρανό. Με αυτό το εργατικό κίνημα μπορούμε οι εργαζόμενοι να κάνουμε την οργή συνείδηση και, με τη γνώση ότι καμιά λύση για μας δεν έχουν να προσφέρουν οι κυβερνήσεις των από τα πάνω και τα προγράμματά τους για εθνική ανάπτυξη, να τους ανατρέψουμε. Όπως στις τελευταίες απεργίες αποδείξαμε πως μπορούμε να πλημμυρίσουμε τους δρόμους και τις πλατείες, έτσι μπορούμε και να στήσουμε τη γενική απεργία διαρκείας και να κάνουμε την εργατική εξέγερση πραγματικότητα.

Γιατί το ξέρουμε καλά, τώρα που η στέρηση κατακάθισε στα σπίτια μας, πως πρέπει να βάλουμε μπροστα τις ανάγκες μας. Να χαράξουμε τις δικές μας κόκκινες γραμμές μπροστά από τους υλικούς όρους διαβίωσής μας, τον μισθό των αναγκών μας, την μονομερή από την πλευρά του εργοδότη ασφάλιση μας, τη δημόσια υγεία και παιδεία. Και να μη δειλιάσουμε μπροστά στον εχθρό, να μη φοβηθούμε από τη δύναμη των όπλων του. Αυτή τη μάχη αξίζει να τη δώσουμε μέχρι τέλους, μέχρι να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη.


Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης
Νοέμβριος 2011

30/10/11

 Οι συνελεύσεις της Κίνησης Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης είναι ανοιχτές για όλους τους εργαζόμενους και τους άνεργους και πραγματοποιούνται απο την ΚΥΡΙΑΚΗ 30/10 κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ στις 14.00 στο Πολυτεχνείο (αίθουσα 105 - πτέρυγα αρχιτεκτόνων).  

25/10/11

Ανακοίνωση για την 48ωρη απεργία, 19-20 Οκτώβρη

Εκατοντάδες χιλιάδες απεργοί, εργαζόμενοι και άνεργοι, φοιτητές και μαθητές πλυμμηρίσαν τις πλατείες, τους δρόμους σε όλη την Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της 48ωρης γενικής απεργίας στις 19 και 20 Οκτώβρη. Η μαζική συμμετοχή στην απεργία των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, στον στενό δημόσιο τομέα αλλά και σε νευραλγικά κέντρα του ιδιωτικού τομέα έδωσαν τον τόνο και ανέδειξαν την διάθεση της εργατικής τάξης για αγώνα ενάντια στην ολοκληρωτική καθυπόταξη της ζωής μας στον κοινωνικό μεσαίωνα, που από κοινού σχεδιάζουν και υλοποιούν το εγχώριο και υπερεθνικό κεφάλαιο, με πολιτικούς εκφραστές το πολιτικό σύστημα, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Απέναντι στις φωνές της ενσωμάτωσης και της συνδιαλλαγής του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού της ΓΣΕΕ και των υποστηρικτών της, πως ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός απεργιακού αγώνα διαρκείας, η καλύτερη απόδειξη για το ακριβώς αντίθετο ήρθε με την πανκοινωνική μαζική συμμετοχή των εργαζομένων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας. Οι εργαζόμενοι δώσαμε, από διαφορετικές αφετηρίες, με το βροντερό παρόν μας σε όλη την Ελλάδα τη δυνατότητα να πιστεύουμε, ακόμη πιο αποφασιστικά, πως η γενική απεργία διαρκείας και το μπλοκάρισμα της καπιταλιστικής μηχανής δεν είναι κάποιο εγκεφαλικό σχέδιο κάποιων "μειοψηφιών", αλλά οφείλει να μετασχηματιστεί σε πραγματικό υλικό πρόγραμμα αγώνα για την αντεπίθεση και νίκη των εργατικών αναγκών.

Παρόλ' αυτά, η 48ώρη απεργία κατέδειξε και τα όρια της διαμαρτυρίας της τάξης μας, όταν αυτή δεν συνοδεύεται από το χτίσιμο εργατικών και κοινωνικών αντιθεσμών, που θα μπορούν από νέα, αναβαθμισμένη σκοπιά τόσο να βαθαίνουν τη συνειδητοποίηση και τη χειραφέτηση της συνείδησης των εργαζομένων, όσο και να δίνουν την απαραίτητη διάρκεια και επικινδυνότητα απέναντι στο σύστημα. Αυτή η ανάγκη φάνηκε ακόμη μεγαλύτερη στη Θεσσαλονίκη, όπου η χρεοκοπημένη γραμμή της "περικύκλωσης" της γραμματείας Β.Ελλάδος, χωρίς κάποια λογική συνέχισης του αγώνα, απομαζικοποίησε για άλλη μια φορά τα απεργιακά μπλοκ. Παρά τη μεγάλη συμμετοχή και στη Θεσσαλονίκη, η ανυπαρξία ενός κέντρου αγώνα και του στόχου για πραγματικό μαζικό εργατικό εκβιασμό - που να ξεπερνά το επίπεδο του συμβολικού - απέναντι στην κυβέρνηση, οδήγησε τελικά στο να μείνει αναπάντητη ακόμη και η προκλητική εισβολή της αστυνομίας στο ΕΚΘ. Είναι φανερό ότι ιδιαίτερα στην πόλη μας απαιτείται η αναβάθμιση του εργατικού κινήματος τόσο σε επίπεδο περιεχομένου, αλλά και στο επίπεδο του δρόμου.

Έτσι η κυβέρνηση ψήφισε, έστω και με οριακή πλειοψηφία, το πολυνομοσχέδιο που βάζει ταφόπλακα σε ένα απο τα βασικότερα, μέχρι σήμερα, όπλα της εργατικής διεκδίκησης. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων αλλάζει, από τη βάση της, τη διαμόρφωση της αγοραπωλησίας της εργατικής δύναμης στον ελληνικό καπιταλισμό. Η θεσμοθέτηση της ατομικής διαπραγμάτευσης των όρων εργασίας, κάτι που βέβαια ήδη ισχύει σε μεγάλο βαθμό στο ιδιωτικό τομέα, μαζί με τις απολύσεις στο δημόσιο, και κυρίως την έκρηξη της ανεργίας, δίνει το πράσινο φως στην εργοδοσία για έναν άνευ όρων εξευτελισμό των συνθηκών διαβίωσης των εργαζόμενων. Η επιστροφή σε όρους εργασίας, που στην Ελλάδα έχουν να υπάρξουν απο το 1911, αλλάζει δραματικά και τους δρόμους, μέσα από τους οποίους από εδώ και πέρα θα μπορεί να δίνεται αποτελεσματικά η μάχη των σωματείων και των εργατικών συνελεύσεων παντού. Μία αναγκαία συνολική τοποθέτηση για αυτό το ιστορικών διαστάσεων γεγονός, ξεφεύγει από τα όρια και τους σκοπούς αυτής της ανακοίνωσης.

Για να υλοποιηθεί το σχέδιο για την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με τα ΜΜΕ εξαπέλυσε μία πρωτοφανή για τα δεδομένα της Ελλάδας, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά, εκστρατεία τρομοκράτησης η οποία, αυτή τη φορά, πήρε ξεκάθαρα αναβαθμισμένα φασιστικά χαρακτηριστικά. Το φασιστικό διάγγελμα των τριών υπουργών, που δόθηκε στη δημοσιότητα μόλις δύο ημέρες πριν την γενική απεργία και το κάλεσμα τους στη κοινωνία να περιφρουρήσει με μαζικούς όρους την αστική δημοκρατία και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, χαράσσει την νέα γραμμή νομιμοποίησης και μηδενικής ανοχής που ορίζει σήμερα το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υποστηρικτές. Διαβάζουμε λοιπόν στην ανακοίνωση:

"Μια κοινωνία που αγωνιά και αναζητεί δημιουργικές διεξόδους από την κρίση, προφανώς και δεν μπορεί να τα φορτώνει όλα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς. Καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική αυτενέργεια. Η μία δραστηριότητα, άλλωστε, συμπληρώνει και στηρίζει την άλλη. Η μεν κοινωνία έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό της από κάθε επιβολή ιδεολογικών, κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων, οι δε δημοκρατικά νομιμοποιημένες κρατικές λειτουργίες έχουν την υποχρέωση να ανταποκριθούν στο κοινωνικό αίτημα για την τήρηση της νομιμότητας. Δίχως τη στήριξη των πολιτών η λειτουργία του κράτους θα συκοφαντηθεί ως αυταρχική και, πάντως, θα έχει περιορισμένη αποδοτικότητα. Και δίχως το κράτος και τις λειτουργίες του, η κοινωνία των πολιτών δεν θα είχε νόημα, όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε σε αυτήν."

Σε αυτό το κάλεσμα για μια εκ νέου παροχή συναίνεσης και για μια αναβαθμισμένη νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος μπροστά στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας ανταποκρίθηκε και στήριξε πολιτικά το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ την δεύτερη μέρα της 48ωρης απεργίας με την κατάπτυστη στάση του στο Συνταγμα στην Αθήνα.

Το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ παίζοντας τον ρόλο του υπερασπιστή της αστικής νομιμότητας, δεν "περιφρούρησε" κάποια διαδήλωση ή κινητοποίηση του. Ξεκάθαρα και χωρίς ίχνος ντροπής, με πλάτη στη Βουλή και μέτωπο απέναντι στους εργαζόμενους απεργούς και διαδηλωτές, διασφάλισε από το πρωί την ομαλή είσοδο των βουλευτών στο κοινοβούλιο, περιφρούρησε τη διαδικασία της ψηφοφορίας και σε ανοιχτή συνεννόηση με την αστυνομία απέκλεισε το δρόμο για τη Βουλή σε εκατοντάδες απεργιακά μπλοκ. Βασικός (και όχι πρώτος, γιατί για εμάς πάντα πρώτος είναι η κρατική καταστολή) υπεύθυνος για τα βίαια γεγονότα είναι το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ, που με την βίαιη και αντεργατική του συμπεριφορά απαγόρευσε σε χιλιάδες εργαζόμενους το δικαίωμα τους να διαδηλώσουν μπροστά στη Βούλη.

Αυτή η στάση του ΚΚΕ δεν μας εκπλήσσει. Το ΚΚΕ δεν πρόδωσε την Πέμπτη 20/10 εμάς ή την εργατική τάξη. Για εμάς το ΚΚΕ εμφανίζεται ως κομμάτι του αστικού μπλοκ εξουσίας, που στις πιο κρίσιμες στιγμές της ταξικής πάλης, όπως ήταν και η 48ωρη απεργία και ο Δεκέμβρης του 2008, θα παίρνει το μέρος του αστικού κόσμου, όντας πραγματική εφεδρεία και "αμορτισέρ" απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών. Δίκαια λοιπόν κερδίζει τα συγχαρητήρια και τα εύσημα από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και τους Πρετεντέρηδες των ΜΜΕ, αλλά και την αποστροφή από χιλιάδες αγωνιζόμενους εργαζόμενους. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως το εργατικό κίνημα που έχουμε ανάγκη σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι ΟΥΤΕ ΠΑΜΕ-ΟΥΤΕ ΓΣΕΕ τόσο σε ότι αφορά στο περιεχόμενο των διεκδικήσεων του, όσο (εξίσου σημαντικό) και στις δομές οργάνωσης του και μορφές πάλης του.

Όμως το ΠΑΜΕ πρόδωσε τον ΝΕΚΡΟ ΑΠΕΡΓΟ ΕΡΓΑΤΗ, σύντροφο και συναγωνιστή του. Προδίδει τη μνήμη του νεκρού εργάτη, ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ που η κυβέρνηση εξαπολύει σε κάθε ευκαιρία, όταν ανακαλύπτει τους υπεύθυνους της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ όχι στο κράτος και το κεφάλαιο, αλλά στο...κίνημα "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" και εφευρίσκει εχθρούς σε δήθεν αναρχοφασίστες. Την ίδια στιγμή μάλιστα, που οι γιατροί αλλά και οι συγγενείς του νεκρού εργάτη έχουν δηλώσει κατηγορηματικά πως έπεσε νεκρός από τα χημικά σε μεγάλη μάλιστα απόσταση από τα βίαια επεισόδια. Σκυλεύει, λοιπόν, τη μνήμη του νεκρού και προσβάλλει κάθε αγωνιζόμενο εργάτη, όταν δίνει διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στο σύστημα με τη εξευτελιστική τοποθέτηση της Α.Παπαρήγα στη Βουλή, πως "εμείς δεν πρόκειται να φωνάξουμε για νεκρό διαδηλωτή". Αυτή τη λογική της υποταγής και της συνδιαλλαγής οφείλει η εργατική τάξη να απομονώσει πολιτικά στις μαζικές της διαδικασίες.

Σε αυτή τη γραμμή νομιμότητας που το σύστημα χαράσσει και στις 20/10 επέβαλε στο δρόμο το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ, έντρομες μπροστά στον κοινωνικό εκφασισμό που ήδη ζούμε, και άλλες συνιστώσες της Αριστεράς τρέξανε ήδη να στριμωχτούν. Η αναμενόμενη, για μας, πολιτική γραμμή υπεράσπισης της αστικής νομιμότητας από την πλευρά του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιβληθεί στα εργατικά σωματεία και τους εργατικούς αγώνες. Η αντίστοιχου ύφους και πολιτικής γραμμής ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα για το ρόλο και τη συμβολή που θέλει να έχει στο εγχείρημά των πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων, αφού φαίνεται πως η πρότασή της απομακρύνεται διαρκώς από την ανάγκη της από τα κάτω οργάνωσης των αγώνων και της συνολικής επαναστατικής ανατροπής. Με αυτές τις πολιτικές που βάζουν, άλλες από το παράθυρο και άλλες από την πόρτα, τη λογική της ανάθεσης της "λύσης στη κρίση" στα χέρια των πολιτικών δυνάμεων που τις πρεσβεύουν και πετούν στην άκρη την αναγκαία ταξική εργατική ενότητα, εμείς έχουμε διαχωρίσει τη θέση μας εδώ και καιρό, στηρίζοντας και προωθώντας τη λογική συγκρότησης Ταξικών Σωματείων Βάσης με άμεση δημοκρατία στη δομή και επαναστατική στόχευση ανατροπής στο περιεχόμενο, γιατί η ενότητα μπορεί να παραχθεί μόνο στη βάση της τάξης και όχι στη συμφωνία των επιτελείων των πολιτικής.

Εμείς δεν είμαστε εδώ για να δικάσουμε ή να κρίνουμε πρακτικές και λογικές που αναπτύσσονται εντός του κινήματος. Θεωρούμε όμως υποχρέωσή μας να ξεμπροστιάζουμε όποιον αυτές τις μέρες συμπαρατάσσεται στη γραμμή της αστικής νομιμότητας απέναντι και ενάντια στο κίνημα, όπως έπραξαν ξεκάθαρα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ. Λογικές που αντιλαμβάνονται το κίνημα προνομιακά ιδιοκτησία τους δεν μπορούν και δεν πρέπει να ισχυροποιούνται.

Γνωρίζουμε πολύ καλά, και δεν χρειαζόμαστε διδασκάλους να μας το υπαγορεύουν, πως δεν μπορούν να αλλάξουν τα πάντα με ένα "ντου" στη Βουλή. Γνωρίζουμε όμως επίσης καλά ότι, σήμερα που όλοι οι θεσμοί ενσωμάτωσης και μεσολάβησης της λαικής οργής έχουν εκπέσει, καθώς επανακαθορίζονται τα διαχειριστικά πλαίσια στη βάση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, οι ειρηνικές διαμαρτυρίες πίεσης προς την κυβέρνηση είναι τουλάχιστον σ' αυτή τη συγκυρία αναποτελεσματικές. Ήταν μονόδρομος για την τάξη χθες, ώστε να μην ξημερώσει σήμερα μια μέρα χωρίς κανένα εργατικό δικαίωμα , να προσπαθήσει να διακόψει απ' ευθείας στα πλαίσια της απεργίας την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Αυτή η προοπτική, γνωρίζουμε ότι, πρέπει να ζυμωθεί με μια πολιτική που θα είναι σε θέση να παράξει η εργατική τάξη για τον εαυτό της.

Γι' αυτό παλεύουμε για ένα ανεξάρτητο εργατικό κίνημα, ρήξης με την εργοδοτική ΓΣΕΕ και το καθεστωτικό ΠΑΜΕ, συνολικής επαναστατικής ανατροπής. Αγωνιζόμαστε για την δικαίωση σήμερα των εργατικών διεκδικήσεων και αναγκών, που μόνο η επαναστατική ανατροπή μπορεί να φέρει και καμιά κυβέρνηση καπιταλιστικής διαχείρισης δεν μπορεί να υλοποιήσει. Υπερασπιζόμαστε τις πρακτικές ενός μαζικού εργατικού κινήματος, οργανωμένο σε σωματεία βάσης και εργατικά συμβούλια γειτονιάς, διαμορφωμένο από τη θέληση και τον αγώνα της πλειοψηφίας των εργαζομένων. Υπερασπιζόμαστε ένα εργατικό κίνημα ούτε εθνικό, ούτε συντεχνιακό, αλλά αντίπαλο δέος στις κυβερνήσεις τους, τις ευρωπαϊκές τους ολοκληρώσεις, συνολικά στον κόσμο των αφεντικών. Αγωνιζόμαστε, τέλος, για ένα μαζικό επαναστατικό εργατικό κίνημα που θα σαρώσει στο διάβα του τις "υγειονομικές ζώνες" υπεράσπισης της αστικής εξουσίας και όποιον τις στηρίζει, για να ανοίξει ο δρόμος για μια διαφορετική κοινωνική οργάνωση. Ζούμε κι αναπνέουμε για να πραγματώσουμε στο σήμερα τη κοινωνία των ελεύθερα συνεταιριζόμενων παραγωγών, των ελεύθερα συνεταιριζόμενων ανθρώπων.


Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης Οκτώβριος 2011

23/10/11

Δήλωση Στέργιου Κατσαρού

Ναι είμαι ένας κουκουλοφόρος απο τα ιουλιανά ,ένας απο τους 300 προβοκάτορες του Πολυτεχνείου ,ένας αριστεροχουντικός της μεταπολιτευσης και των εργοστασιακών σωματείων ένας κουκουλοφόρος τον δεκέμβρη του 8 ,προχθές ένας χρυσαυγίτης ωστόσο σύντροφοι δεν έφαγα γιουβαρλάκια απο τα χέρια της Μαρίκας

Προχθές βέθηκα στο Σύνταγμα δέχτηκα στο πρώσοπο τη φυσούνα .Ετρεξα να φύγω
και έπεσα επάνω στο δικό σας μπλόκ ,το μπλοκ του Π.Α.Μ.Ε ,με προπηλακίσατε και μου
δώσατε κάποιες ψιλές .Τι στο καλό δεν θα αναγνώριζε η περιφρούριση ένα χαφιέ που
που για 45 χρόνια παρίστανε τον οικοδόμο .Συγχαρητήρια σύντροφοι.

17/10/11

7+1 λόγοι για να κατέβεις στις πορείες και να απεργήσεις στην 48ωρη απεργία 19-20 Οκτώβρη

1. Γιατί η επίθεση των αφεντικών δεν θα σταματήσει αν δεν τη σταματήσουμε εμείς οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. Γιατί οι εφιαλτική κοινωνία που σχεδιάζουν για εμάς δεν έχει σε τίποτε να ζηλέψει από το 1984 του Όργουελ σε τρομοκρατία, ιδεολογική χειραγώγηση, ατομισμό, απελπισία, φτώχεια και ανεργία. Τα σχέδια τους μιλάνε για 1.300.000 άνεργους στην Ελλάδα μέχρι το 2015, για την καταστροφή κάθε ψήγματος περίθαλψης για τους φτωχούς, για την διάλυση των εργασιακών συμβάσεων, για σχολεία 2 ταχυτήτων. Γιατί τα σχέδια τους μας θέλουνε να γίνουμε κανίβαλοι σε μια κοινωνία ζούγκλας και το πρώτο βήμα για να μην περάσουν είναι να απεργήσεις και να κατέβεις στις πορείες. Είμαστε εμείς και όχι ο καθένας μόνος του.

2. Γιατί πρέπει η παραγωγή, οι υπηρεσίες, ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας να παραλύσουν. Η μηχανή της κερδοφορίας τους, περνάει μεγάλη κρίση. Σ' αυτή τη μηχανή το λίπασμα που θα κάνει reset στην οικονομία τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι ζωές μας και οι ζωές των επόμενων γενιών. Για να μπλοκάρουμε την κερδοφορία τους, να οξύνουμε τη κρίση που αυτοί δημιούργησαν, πρέπει να στραφούμε ενάντια σε αυτούς που ο οδοστρωτήρας του Δ.Ν.Τ πραγματικά ευνοεί. Ενάντια στους εργοδότες, τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες. Όλους αυτούς που χρόνια τώρα ταΐσαμε και ποτίσαμε με τον ιδρώτα μας και τη δουλειά μας, όλους αυτούς που σήμερα μας αρνούνται μέχρι και το ξεροκόμματο που μας πετούσαν μέχρι χτες. 48ωρη απεργία για τον κόσμο του μόχθου, για όλους μας, πρέπει να σημαίνει ότι κάθε επιχείρηση, κάθε μαγαζί και υπηρεσία πρέπει να σταματήσει να παράγει και να δουλεύει. Γιατί για να μπλοκάρουμε τα σχέδια τους, πρέπει να δείξουμε από τώρα τις διαθέσεις και τις προθέσεις μας, σχεδιάζοντας όλοι μαζί, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι από κοινού, τη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ που θα τινάξει τα σχέδια τους στον αέρα. Μέχρι που όλες αυτές οι επιχειρήσεις, όλος ο πλούτος που όλοι εμείς παράγουμε, περάσει εκεί που πραγματικά ανήκει. Στους εργαζόμενους και στους άνεργους, στα χέρια μας.

3. Για να διαδηλώσουμε πως δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους ομοίους μου και τους ομοίους σου, στην κοινωνία με τις κυβερνήσεις και τη Βουλή τους, το κράτος και τους νόμους τους, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τους. Η κοινωνία των εργαζομένων, η κοινωνία που ανήκεις και εσύ, να πετάξει από πάνω της τη θηλιά που σφίγγει γύρω από το λαιμό μας. Για να τσακίσουμε κάθε οικονομικό, πολιτικό, θρησκευτικό, στρατιωτικό ή άλλο επιτελείο έχει σχεδιαστεί στον κόσμο των αφεντικών. Σε αυτό τον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει είναι ή αυτοί ή εμείς.

4. Γιατί οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πιστεύουν πως δεν θα τα καταφέρεις. Πως θα σκύψεις τελικά το κεφάλι στην εργοδοτική τρομοκρατία, στον φόβο της απόλυσης, στην οικονομική βία και δεν θα απεργήσεις. Γι΄ αυτό και σχεδιάζουν και υλοποιούν ελεγχόμενες απεργίες με μεγάλη χρονική απόκλιση. Γιατί νομίζουν πως μια απεργία τώρα, μία πριν το καλοκαίρι μπορεί να εκτονώσει την οργή σου, την οργή μας. Γι' αυτό και πρέπει να απεργήσεις, γι' αυτό και πρέπει να παλέψεις και να παλέψουμε για ταξικά εργατικά σωματεία βάσης που θα βάλουν στην θέση τους, τους εργατοπατέρες. Εκεί που τους αξίζει, δίπλα στα αποβράσματα της κυβέρνησης και της Βουλής τους, απέναντι μας. Γιατί πρέπει να βάλεις πλάτη και εσύ να δημιουργηθεί ένα πραγματικά ανεξάρτητο εργατικό κέντρο αγώνα σε κάθε πόλη, που θα κάνει την υπόθεση του αγώνα, υπόθεση όλης της εργατικής τάξης, δική σου υπόθεση.

5. Για να αποδείξεις μαζί με όλους μας πως είμαστε αποφασισμένοι να μην πληρώσουμε ούτε δεκάρα στα χαράτσια, στη ληστεία των τραπεζιτών, στις "έκτακτες" εισφορές. Να οργανώσουμε μαζικά και συλλογικά την εργατική άρνηση πληρωμών. Γιατί δεν δίνουμε πράσινο φως ούτε σε παλιούς, ούτε σε νέους φόρους που έρχονται. Για να είσαι και εσύ ένας από τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους κι ανέργους που έχουν ήδη δηλώσει πως δεν πρόκειται να πληρώσουν για να σώσουν την οικονομία των τραπεζιτών και των επιχειρηματιών. Για να είμαστε όλοι μας εκεί μαζί με τα εργατικά σωματεία βάσης και τις εργατικές συνελεύσεις γειτονιάς για να τους αποτρέψουμε όταν θα έρθουν να μας κλείσουν το ρεύμα, να μας κλείσουν το νερό, να μας βγάλουν από τα σπίτια που μένουμε. Για να έχουμε σπίτι, νερό, ρεύμα, εργασία, φαγητό, παιδεία και υγεία όλοι.

6. Γιατί μέσα σου σίγουρα το ξέρεις, πως τίποτε δεν λύνεται με τη δημοκρατία τους. Πως το σύστημα που μας πλασάρουν πως δεν έχει αδιέξοδα, είναι το ίδιο αδιέξοδο. Είναι το τέρμα του δρόμου για μας, στο επόμενο βήμα είναι ο Καιάδας των αναγκών μας. Γιατί είναι σε όλονών τα χείλη και τη σκέψη, πως τίποτε δεν θ' αλλάξει όποιος κι αν έρθει στη κυβέρνηση. Πως χρειάζεται επανάσταση κι αυτό είναι που μας λείπει και έχουμε ανάγκη. Γιατί κάθε απεργία είναι μια μικρογραφία της επανάστασης, και αυτήν την απεργία πρέπει να την φτάσουμε εκτός ορίων. Εκτός ορίων τους συστήματος, εκτός ορίων των νόμων τους, εκτός ορίων των ελεγχόμενων πολιτικών τους. Για να μετατρέψουμε την 48ωρη απεργία σε πανεργατική εξέγερση. Για να αναθαρρήσουν όλοι οι εκμεταλλευόμενοι σε όλη την Ευρώπη, για να αποκτήσει ο αγώνας μας νόημα και ουσία και να μην περιφερόμαστε σε "ειρηνικές" προς την κυβέρνηση και τα αφεντικά διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.

7. Γιατί εμείς έχουμε ήδη χρεοκοπήσει, αυτό που μας ζητάνε κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή από τις τηλεοράσεις τους είναι να σκύψουμε ακόμη περισσότερο το κεφάλι, να "σώσουμε" τα κέρδη τους, το χρέος τους, το κράτος και το σύστημά τους. Γιατί δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε αλλά να κερδίσουμε έναν κόσμο ολόκληρο. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ.

+1. Γιατί θέλουμε κι εσύ να συμβάλλεις σε μια νέα προσπάθεια στο εργατικό κίνημα. Για την ταξική ανασυγκρότηση όλου του εργατικού κινήματος. Για να κάνουμε όλα τα παραπάνω πράξη, με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη σε περισσότερους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους, για να δημιουργήσουμε ταξικά εργατικά σωματεία σε κάθε κλάδο, για να πάρουν επαναστατική τροπή οι αγώνες των συνελεύσεων γειτονιάς. Αυτό είναι το δικό μας κάλεσμα.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10 π.μ. 19/10 ΚΑΜΑΡΑ

ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ & ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Οκτώβρης 2011

11/10/11

Πρόγραμμα 1ου Φεστιβάλ Εργατικής Αυτοοργάνωσης


Σάββατο 15/10

  • 17.00 ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ: «Αυτόνομοι Εργατικοί Αγώνες στην Ελλάδα του ’60 και ’70. Η ζωή των Συνδικάτων χωρίς τη ΓΣΕΕ» [ΑΙΘΟΥΣΑ 301]
  • 20:30 ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ: «Εργατικοί Αγώνες στη Θεσσαλονίκη και οι δυνατότητες συντονισμού τους. Η πρόταση για ένα ανεξάρτητο εργατικό κέντρο.» [ΑΙΘΟΥΣΑ 301]
*Συμμετέχουν εργαζόμενοι από: Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Κ. Μακεδονίας,Σωματείο Εργαζομένων ΕΥΑΘ,  APPLEBEE’S, Σωματείο υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Θεσσαλονίκης, Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας , Σωματείο Ασκουμένων Δικηγόρων.
  • 22:00 ΣΥΝΑΥΛΙΑ (ΡΟΚ)
                         * BROWN CASHLΑY
                         * ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ
                          *BACKGROUND NOISE SUPPRESION
                         + dj set by Phat Beats (Hip-Hop, Funk, Glitch-Hop, Dubstep, Electro, DnB)


Κυριακή 16/10

  • 20:30 ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ: “Οικονομικοί & πολιτικοί μύθοι γύρω από την κρίση και η εργατική απάντηση” [ΑΙΘΟΥΣΑ 301]
*Φ. Τερζάκης
*Γ. Ευαγγελίδης (Ταξική Εργατική Κίνηση -Αθήνα)
*Τ. Χριστόπουλος (Ταξική Εργατική Κίνηση -Αθήνα)
*Εισήγηση: Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης
  • 22:00 Συναυλία
+ Λαϊκή – ρεμπέτικη βραδιά