22/8/11

Κείμενο κάλεσμα της Κ.Ε.Χ.Α. για τις κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ 2011


Κείμενο κάλεσμα - πρόταση της Κίνησης Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης για
τις κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ 2011

Κάτω η καπιταλιστική χούντα Κυβέρνησης-ΕΕ-ΝΤ-Κεφαλαίου-Κράτους
Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη
Ανεξάρτητο Εργατικό Κέντρο Αγώνα εργαζόμενων και νεολαίας

Tο τελευταίο διάστημα η συντονισμένη επίθεση εργοδοσίας, Ε.Ε, ΝΤ και κυβέρνησης σε βάρος των
εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων έχει πάρει καταστροφικές διαστάσεις για τον κόσμο της ζωντανής εργασίας, οδηγώντας τον στην εξαθλίωση. Στόχος τους είναι η ολοκληρωτική εκμετάλλευση-υποδούλωση όλης της εργατικής τάξης, η υπαγωγή όλων των κοινωνικών και ανθρώπινων σχέσεων στο κεφάλαιο και την αγορά, η απρόσκοπτη αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης σε βάρος του κόσμου της δουλειάς.

Η ελληνική κυβέρνηση εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, σε σύμπνοια με τις επιταγές της Ε.Ε. και σε συντονισμό με τις κυβερνήσεις και τα εθνικά κεφάλαια όλου του δυτικού κόσμου θα επιχειρήσει το βάθεμα του αντεργατικού πραξικοπήματος, την ψήφιση και εφαρμογή νέων νόμων και μνημονίων.
Πρόκειται για μέτρα και νόμους που δεν έρχονται να σώσουν κάποιες δήθεν εθνικές οικονομίες αλλά το ίδιο το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι σύμφυτη με τον ίδιο τον καπιταλισμό και όχι με κάποια λαθεμένη εφαρμογή του. Οφείλεται στη δομική του ανάγκη να διευρύνει διαρκώς τα πεδία καπιταλιστικής κερδοφορίας. Και αυτή μετά από μία παρατεταμένη περίοδο υπερσυσσώρευσης (αφθονίας προϊόντων που δεν δύναται να καταναλωθούν από τους εργαζόμενους) δεν μπορεί πλέον να εξασφαλιστεί στα πλαίσια του ανταγωνισμού. Έτσι, μοναδική λύση προβάλει η δραστική συμπίεση μισθών, δικαιωμάτων, κοινωνικών παροχών που αγγίζουν πλέον την μαζική καταστροφή των ίδιων των παραγωγικών δυνάμεων.
Είναι επομένως για εμάς ξεκάθαρο, πως δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τις κρίσεις εάν δεν απαλλαγούμε από το σύστημα που τις γεννά.

Ο κοινωνικός πόλεμος μαίνεται. Το εάν θα καταφέρει το κεφάλαιο να μπει σε μία νέα περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης περνώντας σας οδοστρωτήρας πάνω από κατακτήσεις, δικαιώματα, μισθούς, συντάξεις, ελευθερίες, αξιοπρέπεια και πάνω από την ίδια τη ζωή των εργαζόμενων και της νεολαίας δεν έχει ακόμα κριθεί. Ειδικότερα το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς έχουν εκφραστεί (αν και με αντιφατικά πολλές φορές χαρακτηριστικά) τάσεις αντίστασης, αμφισβήτησης και ανατροπής. Από τις πανεργατικές αλλά και τις δεκάδες κλαδικές απεργίες διαφαίνεται ότι υπάρχει ελπίδα.

Ένα νέο εργατικό κίνημα βάσης και χειραφέτησης μπορεί να νικήσει!
Η μόνη ελπίδα που απομένει στους εργαζόμενους είναι να πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους και της ανατροπής του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. εν φτάνει η δυσαρέσκεια και η διαμαρτυρία, οι διακηρύξεις χωρίς έμπρακτα βήματα μίας διαφορετικής οργάνωσης των αγώνων, μιας διαφορετικής οργάνωσης της παραγωγής και της ζωής των εργαζόμενων. Λύση δεν είναι η αναμονή -πόσο μάλλον η επιδίωξη- νέων εθνικών εκλογών για να τους «τιμωρήσουμε» ή να τους «πιέσουμε». Μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις γενικές συνελεύσεις και τις επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς, μέσα από απεργιακές επιτροπές, μέσα από τον πανελλαδικό συντονισμό όλων αυτών σε ένα ανεξάρτητο ταξικό κέντρο αγώνα μπορούν να οργανωθούν μαχητικοί, παρατεταμένοι αγώνες και απεργίες διαρκείας με πείσμα και αποφασιστικότητα, που να οδηγούν σε νίκη.

Να προβάλλουμε εκείνα τα αιτήματα που θα εμπνέουν, θα συγκινούν και θα ενώνουν εργαζόμενους-
άνεργους, ιδιωτικού - δημόσιου τομέα, παλιούς – νέους, μόνιμους - συμβασιούχους, Έλληνες - μετανάστες. Να απορρίψουμε τους μύθους της «εθνικής οικονομίας», της «ανταγωνιστικότητας», του «εθνικού χρέους» και της «εθνικής ανάπτυξης».

Τα εργατικά δικαιώματα μπροστά! Να απαιτήσουμε όλα όσα μας ανήκουν!

• Μαζική και οργανωμένη Εργατική στάση πληρωμών απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο. Να διαγραφούν τα χρέη που δημιούργησαν τράπεζες και κράτος στις εργατικές οικογένειες μέσα από τα δάνεια, τους φόρους, τις υπέρογκες αυξήσεις προϊόντων και υπηρεσιών.
• Καμία αναγνώριση του χρέους – συνολική του διαγραφή.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στην ελαστική απασχόληση και τη «μαύρη» εργασία. Κανείς προσωρινός, ωρομίσθιος, συμβασιούχος.
• Αυξήσεις ώστε να ζει κάθε εργαζόμενος αξιοπρεπώς μόνο από τον μισθό του χωρίς την ανάγκη δεύτερης δουλειάς ή υπερωρίας. Ίση αμοιβή για ίση δουλειά. Ενιαίος κοινωνικός μισθός σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής.
• Δραστική μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη αύξηση των αποδοχών μόνη λύση στη φρίκη της ανεργίας.
• Πλήρης σύνταξη και πλήρη υγειονομική κάλυψη αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για Έλληνες και μετανάστες, άνεργους και εργαζόμενους.
• Διάλυση της Ε.Ε. Αντικαπιταλιστική αποδέσμευση της Ελλάδος από αυτήν με στόχο μία άλλη διεθνοποίηση των αγώνων, των εργαζομένων.

Για τη συγκρότηση ενός Ταξικού Επαναστατικού Πόλου στο Εργατικό Κίνημα
Για τη συγκρότηση του Ανεξάρτητου Κέντρου Αγώνα

Σε αυτές τις συνθήκες που ζούμε η ΓΣΕΕ και η ΑΕΥ έχουν διαλέξει από καιρό στρατόπεδο. Αποτελούν τόσο ως δομή όσο και ως περιεχόμενο εκφραστές ενός ξεκάθαρα αστικοπιημένου, εργοδοτικού συνδικαλισμού, δεμένο στο άρμα της εθνικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, υποταγμένη στα καθεστωτικά όρια των εργατικών διεκδικήσεων στη βάση της αστικής νομιμότητας .

Το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ παρά τις μάχες που δίνει δεν μπορεί και δεν θέλει να ξεφύγει από την πεπατημένη της
αλλαγής των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. εν συμβάλει στην ανάπτυξη μαχητικών εργατικών αγώνων με συνολικό πολιτικό περιεχόμενο και αρνείται την ύπαρξη νικηφόρου εργατικού κινήματος που μπορεί να δώσει την μάχη μέχρι τέλους, θέτοντας επί της ουσίας ζήτημα πολιτικής εξουσίας.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση/ΣΥΡΙΖΑ, υποταγμένη σε μια λογική λείανσης των πιο αιχμηρών πλευρών του καπιταλισμού, αποτελεί τροχοπέδη για την έκφραση μιας συνολικής πρότασης ρήξης και ανατροπής με την χούντα – κυβέρνησης-ΕΕ-ΝΤ. Η παρέμβασή του στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα χαρακτηρίζεται από την επιλογή συστράτευσης με τον αστικοποιημένο εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΕΥ, ενώ η πολιτική του πρόταση εξαντλείται στην άρθρωση λύσεων εντός των αστικών πολιτικών και οικονομικών ορίων, που στοχεύουν στην βελτίωση του υφιστάμενου αστικού-πολιτικού συστήματος.

Το Συντονιστικό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων ημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα/ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α, από
ελπιδοφόρα προσπάθεια συμβολής στην συγκρότηση ενός ανεξάρτητου εργατικού κινήματος χειραφέτησης έχει μετατραπεί σε πεδίο πολιτικής ζύμωσης και ανασύνθεσης της εξωκοινοβουλευτικής και μη αριστεράς μακριά τελικά από τις ανάγκες του κόσμου της δουλειάς, μακριά από τα ίδια τα σωματεία και τις γενικές τους συνελεύσεις, επιλέγοντας το δρόμο της διαμαρτυρίας και όχι εκείνον της διαμόρφωσης άλλων δομών του κινήματος με στόχο τη
διεκδίκηση και την συνολική πολιτική ανατροπή.

Όλοι αυτοί έδωσαν ξεκάθαρα δείγματα γραφής στην τελευταία 48-ωρη απεργία (28 & 29 Ιούνη) που συνειδητά επέλεξαν την αποκλιμάκωση, τη διαμαρτυρία, τη διαχείριση.
Το εργατικό κίνημα χρειάζεται άλλους δρόμους και άλλες παντιέρες από αυτές τόσο του αστικού όσο και του υποταγμένου συνδικαλισμού. Ζητούμενο αποτελεί, η δημιουργία ενός κοινωνικοπολιτικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα που θα βασίζεται στις συνελεύσεις και τις επιτροπές εργαζόμενων και ανέργων, χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Ανεξάρτητο από την καθεστωτική πολιτική, τα κόμματά της και τη διαπλοκή τους. Το Ανεξάρτητο Εργατικό Κέντρο Αγώνα φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα ανταγωνιστικό πόλο έλξης για την οργάνωση της τάξης.
Συμβάλει στη δημιουργία νέων σωματείων, προτάσσει την άμεση πολιτική και οργανωτική διάσπαση από τη ΓΣΣΕ και καλεί στη συγκρότηση μιας νέας συνομοσπονδίας των εργαζομένων. Απορρίπτει τις λογικές που θέλουν το εργατικό κίνημα σε ρόλο «μοχλού πίεσης» προς το κράτος και την κυβέρνηση και καλεί τους ίδιους τους εργαζόμενους να οργανώσουν μέσα από σωματεία και τις συνελεύσεις γειτονιάς τους δικούς τους θεσμούς διεκδίκησης και επιβολής των αναγκών τους. Αναγνωρίζει ως μοναδικό πεδίο οργάνωσης τις γενικές συνελεύσεις και τα εργατικά συμβούλια σε
αντιδιαστολή με  τα σωματεία σφραγίδες και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές. Παλεύει για τη συγκρότηση ενός εργατικού κινήματος ανατροπής που στην καρδιά των διεκδικήσεων του βρίσκεται το σύνολο της ζωής του εργαζόμενου και όχι μόνο το 8-ωρο της δουλειάς του. Το Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα θα υποδέχεται το σύνολο των εργαζομένων και των ανέργων, Ελλήνων και μεταναστών, φιλοδοξεί να έχει τη δική του νομική υπηρεσία, ταμείο αλληλεγγύης απολυμένων και ανέργων, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτιστικής δραστηριότητας.

Σήμερα είναι ανάγκη να υπάρξει μια εργατική επαναστατική απάντηση στην κρίση, με ένα πλαίσιο πάλης που κριτήριο του θα είναι το κοινωνικά αναγκαίο και όχι το καπιταλιστικά εφικτό. Χρειάζεται η πάλη για μια άλλη κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό. Για να καταργήσουμε τις υπάρχουσες παραγωγικές σχέσεις και την ατομική ιδιοκτησία, για να πάψει η εργασία να αποτελεί εμπόρευμα και ο πλούτος, τα αγαθά που παράγει να ανήκουν επιτέλους στην ανθρώπινη κοινότητα σύμφωνα με τις ανάγκες του καθενός. Όπου οι παραγωγοί του πλούτου θα είναι οι μόνοι που θα αποφασίζουν, μέσα από τα δικά τους όργανα πάλης. Αυτό το πλαίσιο προϋποθέτει άμεσα την ανατροπή της κυβέρνησης και του μνημονίου, και τον αγώνα για την επαναστατική ρήξη – αποδέσμευση από την ΕΕ στην βάση αντιθεσμών αυτοοργάνωσης του κινήματος εργαζόμενων και νεολαίας.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡ7ΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 6.30 στη Καμάρα

Εμείς ως Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης παίρνουμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε σε ανοιχτό διάλογο στη βάση του πολιτικού πλαισίου αυτού του κειμένου, όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία Βάσης, τις εργατικές κινήσεις και πρωτοβουλίες για την από κοινού και ισότιμη συγκρότηση του μπλοκ Εργατικών Σωματείων & Κινήσεων Βάσης με σκοπό αφ’ ενός την κοινή αντικυβερνητική διαδήλωση στα εγκαίνια της ΔΕΘ και αφ’ ετέρου για να συνεχιστούν τα βήματα στη διαδικασία πανελλαδικής συγκρότησης ενός άλλου πόλου στο εργατικό κίνημα, τον πόλο του αυτοοργανωμένου, επαναστατικού εργατικού κινήματος.

Κάλεσμα σε ανοιχτή σύσκεψη-συζήτηση για το συντονισμό και τη συγκρότηση των σωματείων και κινήσεων της Β. Ελλάδας την Τετάρτη, 31/08/2011 στο Ε.Κ.Θ, ώρα 18:30

16/8/11

Πογκρόμ απολύσεων στα καταστήματα Metropolis από τον Κουρή

Πογκρόμ απολύσεων στα καταστήματα Metropolis από τον Κουρή

Σε γενοκτονία των εργαζομένων φαίνεται ότι προχωράει o ιδιοκτήτης των καταστημάτων Metropolis, Ανδρέας Κουρής. Στις 80 απολύσεις που πραγματοποιήθηκαν μέσα σε δύο χρόνια (μέχρι το Δεκέμβριο του 2010), σε σύνολο περίπου 220 εργαζομένων, έρχονται να προστεθούν επιπλέον 16 που πραγματοποιήθηκαν από τα μέσα Ιουνίου μέχρι σήμερα.

Η εξόντωση των εργαζομένων αναμένεται να συνεχιστεί μέσα στο προσεχές διάστημα, ξεπερνώντας ακόμη και το όριο που επιτρέπει ο σχετικός αντεργατικός νόμος, με αποτέλεσμα μέσα σε ελάχιστους μήνες ο αριθμός των απολυμένων να ισοφαρίσει σχεδόν αυτόν που πραγματοποιήθηκε μέσα σε δύο χρόνια.

Μέχρι αυτή τη στιγμή - και πάντα στο όνομα της «εξυγίανσης» της επιχείρησης - η εργοδοσία προχωράει μεθοδικά στη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού όσο και σε αυτή των καταστημάτων της. Σε αυτά τα πλαίσια έχει μπει λουκέτο μέσα στο 2010 σε τέσσερα καταστήματα (Κολωνάκι, Γλυφάδα, Κρήτη, Πανεπιστημίου 64) και στο αμέσως επόμενο διάστημα, σύμφωνα με την έντονη φημολογία που διοχετεύεται από τη διεύθυνση, αναμένεται να συμβεί το ίδιο σε ακόμη τρία ή τέσσερα καταστήματα με πρώτο αυτό της Κηφισιάς και επόμενο αυτό του Πειραιά.

Ο Ανδρέας Κουρής, εκμεταλλευόμενος τις φήμες που διοχετεύουν οι διευθυντές του περί λουκέτου σε όλα τα καταστήματα, αλλά και της ένταξης της επιχείρησης στο περιβόητο άρθρο 99, έχει καταφέρει να σπρώξει αρκετούς εργαζόμενους προς την επιλογή της «οικειοθελούς» απόλυσης, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι δεν θα χάσουν τις αποζημιώσεις τους.

Στην πραγματικότητα, εξαπατώντας τους για μία ακόμη φορά, αφού σύμφωνα με το νέο νομοθετικό πλαίσιο οι αποζημιώσεις καταβάλλονται σε δόσεις και σε διάστημα ενός έως δύο χρόνων ανάλογα με το ύψος τους - που εξαρτάται από την παλαιότητα του εργαζομένου. Έτσι, στην περίπτωση που η επιχείρηση ενταχθεί στο άρθρο 99 δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι απολυμένοι, εκτός από τις πρώτες δόσεις, θα λάβουν τελικά ολόκληρη την αποζημίωση που δικαιούνται. Το «σενάριο» αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι όλα αυτά διαδραματίζονται τη στιγμή που ο Κουρής όχι μόνο δεν πληρώνει τους προμηθευτές, αλλά ούτε καν τα ενοίκια των καταστημάτων.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι όσο ως εργαζόμενοι δεν αποφασίζουμε μαζικά να υπερασπιστούμε τις θέσεις εργασίας μας, τόσο θα σφαζόμαστε σαν πρόβατα εξυπηρετώντας την πονηρή ύπουλη και αντεργατική επιχειρηματική στρατηγική του Ανδρέα Κουρή.