6/9/13

Όλοι στην ανεξάρτητη ταξική πορεία Σάββατο, 07/09, 17:30 στην Καμάρα


 
 
Όλοι στην ανεξάρτητη ταξική πορεία Σάββατο, 07/09, 17:30 στην Καμάρα

Κυριακή 08/09, 11:00, στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε, πανελλαδική συνέλευση Σωματείων Βάσης, Πρωτοβουλιών για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, εργαζομένων και ανέργων.

Στην έναρξη της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης συνηθίζεται ο εντολοδόχος της τρόικας κατ’ όνομα πρωθυπουργός να κάνει εξαγγελία για το τί πρόκειται να κάνει η κυβέρνηση τη νέα χρονιά. Κανένας όμως φέτος δεν περιμένει τις εξαγγελίες αυτές αφού είναι ήδη γνωστό από τα αφεντικά του ότι νέο μνημόνιο -με αλλαγή βέβαια ονόματος- πρόκειται να ακολουθήσει την στιγμή που το χρέος της χώρας -παρά τα χρόνια μνημονίων- αυξάνεται με τρομερά γρήγορο ρυθμό. Βέβαια, σύμφωνα με τον Στουρνάρα δε χρειάζεται να ανησυχούμε, γιατί τα λεφτά πήγαν στις αγαπημένες μας τράπεζες που μας καταληστεύουν χρόνια τώρα.

Για μας είναι ανεπιθύμητος και αυτός και οι εξαγγελίες του και η τρόικα που εκπροσωπεί και το σύστημά τους που βουλιάζει στην κρίση και θέλει να μας αφανίσει. Με ανεξάρτητη ταξική πορεία χωρίς γραφειοκράτες η ΔΕΘ είναι η έναρξη της δικής μας αντεπίθεσης, η έναρξη του ταξικού πολέμου.

Η χρονιά ξεκινάει με προαγγελία μεγάλων αγώνων με χαρακτηριστικά κινητοποιήσεων διαρκείας. Η απολυμένοι της ΕΡΤ που την λειτουργούν μήνες τώρα μόνοι τους, οι καθηγητές και γενικότερα η παιδεία που φαίνεται ότι θα ξεκινήσουν απεργία και κινητοποιήσεις διαρκείας.

Οι εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση, στα υπό διάλυση νοσοκομεία, στα λίγα μεγάλα κρατικά εργοστάσια ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ κλπ που ξεπουλιούνται ή κλείνουν ετοιμάζονται για μαζικές απολύσεις και οδηγούνται υποχρεωτικά σε απεργίες διαρκείας ή διαφορετικά σε άμεση ήττα, ξεπούλημα και την ανθρωποφαγία που θα ακολουθήσει.

Ολόκληρη η εργατική τάξη βράζει σε συνθήκες που ένα τεράστιο κομμάτι της είναι άνεργο ενώ οι υπόλοιποι φυτοζωούν με μισθούς πείνας και υπό την απειλή της ακόμα χειρότερης μέρας. Τα τελευταία χρόνια έγιναν μεγάλες και μαζικές κινητοποιήσεις με 24ωρες και 48ωρες απεργίες με περικυκλώσεις της βουλής και καταλήψεις πλατειών, με κλαδικούς και εργοστασιακούς αγώνες, αλλά με τεράστιες αυταπάτες ενδοσυστημικής λύσης οι οποίες κατέρρευσαν στην πράξη, αδυνατώντας να πετύχουν την παραμικρή αλλαγή.

Η πάλη για την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας

Κανείς από αυτούς τους αγώνες δεν μπορεί να πετύχει ούτε την παραμικρή έστω προσωρινή υποχώρηση του τρικέφαλου τέρατος του παγκόσμιου καπιταλισμού αν δεν είναι στραμμένος στην ολική ρήξη με το σύστημα και αν δεν ενωθεί με τους υπόλοιπους στην ανάγκη της οργάνωσης της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας.

Ο αγώνας στα χέρια των εργατών

Σε αυτόν τον αγώνα η διαπλεκόμενη όλα αυτά τα χρόνια με τα κόμματα εξουσίας καθεστωτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όχι μόνο δε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της εργατικής τάξης αλλά ούτε καν τον ίδιο της εαυτό, καθώς αφού συνέβαλε τα μέγιστα στο ξεπούλημα όλων των εργατικών αγώνων και δικαιωμάτων τώρα βάλλεται και η ίδια από την κυβέρνηση ως φορέας διαφθοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ΕΡΤ που το εν μία νυκτί κλείσιμο της οδήγησε στην ταυτόχρονη διάλυση της πάλε ποτέ κραταιάς ΠΟΣΠΕΡΤ. Οι ολοένα και αυξανόμενες "επαναστατικές" κορώνες που αρθρώνουν οι εργατοπατέρες αυτό το διάστημα δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να διαφυλαχθούν τα ιδιαίτερα προνόμια της γραφειοκρατίας και δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν.

Στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ ένα εργατικό κίνημα με νέες δομές, απαλλαγμένο από τις πρακτικές και τις παθογένειες του παρελθόντος. Ένα εργατικό κίνημα από την βάση, χωρίς καρεκλοκενταύρους γραφειοκράτες, σωματεία σφραγίδες και αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Ένα κίνημα που θα συνενώνει τους εργάτες με όλους αυτούς που παρέμεναν όλα αυτά τα χρόνια αποκλεισμένοι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία -όπως οι άνεργοι και οι επισφαλώς εργαζόμενοι- το οποίο θα αγωνίζεται για την ολοκληρωτική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και που θα οδηγήσει στην ανθρώπινη χειραφέτηση.

Τα εργοστάσια και όλη η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών

Δε φτάνουν τόσο χρόνια καταπίεσης και εκμετάλλευσης από μια χούφτα παράσιτα καπιταλιστές και τραπεζίτες, τώρα που το σύστημα ζει την επιθανάτια κρίση του προσπαθεί να την φορτώσει μαζί με τα χρέη τους στις πλάτες μας.

Η ΒιοΜε σαν σπίθα έδειξε το δρόμο. Οι εργάτες πήραν στα χέρια τους το εργοστάσιο που παράτησαν τα αφεντικά. Τα εργοστάσια και όλος ο πλούτος της κοινωνίας ανήκουν στους εργάτες που τα παράγουν.

η κρίση εξουσίας και η κρατική καταστολή

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου κρίση εξουσίας. Το τελικό και μοναδικό επιχείρημα του συστήματος ότι μόνο το κίνητρο του κέρδους μπορεί να φέρει πρόοδο στην ανθρωπότητα κατέρρευσε, δείχνοντας ότι το μόνο που φέρνει είναι η κοινωνική καταστροφή. Οι κυβερνήσεις δικομματικές η τρικομματικές διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς καμιά ιδιαίτερη κοινωνική αποδοχή. Ό κύριος τρόπος όμως που κυβερνούν είναι η απροκάλυπτη βία του κράτους και η κατάργηση κάθε επίφασης δημοκρατικών κατακτήσεων. Η επιστράτευση των καθηγητών πριν καν αποφασίσουν την απεργία, το κτύπημα των καταλήψεων σε όλη τη χώρα, η δολοφονία του 19χρονου για 1 ευρώ μαζί με τις διώξεις που ακολούθησαν σε νεολαίους στην Θεσσαλονίκη –που 7 από αυτούς καταδικάστηκαν θρασύτατα από το κράτος των δολοφόνων σε 1 χρόνο φυλάκισης με αναστολή (για γράψιμο με σπρέι!!), οι συνήθεις επιθέσεις στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, το κυνήγι και οι δολοφονίες των μεταναστών από το κράτος και το φασιστικό του ακολούθημα της συμμορίας της Χρυσής Αυγής, οι άγριες επιθέσεις και συλλήψεις στους κατοίκους της Χαλκιδικής, είναι κάποια πρόσφατα παραδείγματα από τον ατελείωτο κατάλογο.

Απέναντι στη βία του αστικού κράτους και των φασιστικών συμμοριών το κίνημα πρέπει να οργανωθεί και να παλέψει για τη συντριβή τους σαν τον μόνο τρόπο να απελευθερωθούμε από κάθε καταπίεση και εκμετάλλευση και σαν τον μόνο δρόμο για το σβήσιμο κάθε είδους βίας και κράτους.

· Με εργατική αυτοδιαχείριση στην παραγωγή και άμεση δημοκρατία στην βάση

· Με αυτοοργάνωση για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας

· Τα εργοστάσια και όλη η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών



Πρωτοβουλία για τον Συντονισμό Σωματείων Βάσης, Εργαζομένων, Ανέργων και Συλλογικοτήτων

17/8/13

18 χρονών νεκρός για ένα εισιτήριο!

Ανακοίνωση από τη Συνέλευση ενάντια στις δολοφονίες κράτους & αφεντικών

Την Τρίτη 13 Αυγούστου ένας νέος άνθρωπος, ο 18χρονος Θανάσης Καναούτης,  αφήνει στο δρόμο την τελευταία του πνοή, μετά από τραμπούκικη επίθεση ελεγκτή. Σ’ ένα σύστημα που αξιολογεί τα πάντα με όρους κόστους και κέρδους, η ζωή του Θανάση ουσιαστικά άξιζε όσο κι ένα εισιτήριο.

Ο Θανάσης δεν ξεψύχησε λόγω ατυχήματος, ωθήθηκε στο θάνατο από τους κεφαλοκυνηγούς. Οι διώκτες του θα μπορούσαν να είναι πολλοί: μπάτσοι, τραπεζίτες, σεκιουριτάδες, αφεντικά, εφοριακοί. Όταν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα απαιτεί την καταβολή ενός μισθώματος τότε το κυνήγι δεν σταματά ούτε στα αυτονόητα κοινωνικά δικαιώματα, ούτε στη μετακίνηση, ούτε στη στέγαση, τη σίτιση, την υγεία και την παιδεία. Όλα τα κοινωνικά αγαθά από το νερό μέχρι τα ΜΜΜ εντάσσονται στη σφαίρα της αγοράς, για να είναι προσβάσιμα μόνο απ’ όσους μπορούν να πληρώσουν το ακριβό αντίτιμο, εξαιρώντας φυσικά τους φτωχούς, την ίδια δηλαδή την κοινωνική πλειοψηφία, ένα μεγάλο κομμάτι της οποίας παραμένει άνεργο, διαμορφώνοντας το 30% των 1.500.000 ανέργων, ενώ στους νέους ανθρώπους όπως ο Θανάσης η ανεργία φτάνει στο 65%. Είναι εμφανές ότι κάποιοι «περισσεύουν» και πρέπει να πεταχτούν στην άκρη.

Η δολοφονία του Θανάση, δεν ήταν η πρώτη, και δεν θα είναι σίγουρα και η τελευταία, από αυτές που διαπράττει το κράτος και τα αφεντικά, εάν η αντίδραση της κοινωνίας είναι η μοιρολατρία, η αδράνεια, και η παθητική αποδοχή μιας θλιβερής και μίζερης πραγματικότητας που στο όνομα της «νομιμότητας» δημιουργεί μια διαρκή κατάσταση εξαίρεσης για όλους τους αποκλεισμένους, σε μια συνθήκη που ενώνει τα βασανιστήρια στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας, τις επιθέσεις των μπάτσων στις καταλήψεις, τα εισιτήρια στα νοσοκομεία, την ποινικοποίηση τέλος κάθε μορφής αντίδρασης. Οι συλλήψεις συντρόφων στη Θεσσαλονίκη για «διακεκριμένες φθορές» με αφορμή την αναγραφή συνθημάτων, επιφέρει τον διήμερο εγκλεισμό τους σε μια σειρά από κρατητήρια τη στιγμή που οι εμπλεκόμενοι σε μια ανθρωποκτονία, ο ελεγκτής και ο οδηγός, αφήνονται ελεύθεροι χωρίς κανέναν όρο. Αυτή είναι η υποκρισία της αστικής δικαιοσύνης.

Με το κεφάλαιο σε κρίση, το αυταρχικό και ολοκληρωτικό κράτος και το πολιτικό του προσωπικό διαμορφώνει τους όρους της «ζωής που είναι άξια να βιωθεί», προσπαθώντας να εξοντώσει το περισσευούμενο ανθρώπινο εργατικό δυναμικό. Αυτή την συνθήκη πρέπει να την ανατρέψουμε με την αδιαμεσολάβητη κοινωνική μας δράση, η οποία πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τους λογαριασμούς, τα εισιτήρια, τους ελέγχους και τους ελεγκτές πάσης φύσεως, εν τέλει όλους όσους δημιουργούν αγορές εκεί που πρέπει να υπάρχουν ανθρώπινες ανάγκες, για να ξαναπάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

Να αναμετρηθούμε με την εξουσία στα πεδία άμεσης αντιπαράθεσης, εκεί που διαπράττονται οι δολοφονίες «λαθρεπιβατών», οι ξυλοδαρμοί «λαθρομεταναστών», οι βασανισμοί αντιφασιστών, κόβοντας τα χέρια της, να προτάξουμε την αλληλεγγύη και τον κοινό μαζικό αγώνα ενάντια στον έμμεσο εκβιασμό των φτωχών με τα χαράτσια, τα χρέη, τις μειώσεις μισθών, τους πλειστηριασμούς σπιτιών.

Η τρομοκρατία του κράτους και του κεφαλαίου που συστήνεται ξανά με την επίφαση της «νομιμότητας» της προστασίας δηλαδή της άρχουσας τάξης, ευτελίζει την ίδια την ζωή. Η ταξική εκμετάλλευση μας ωθεί στον σύγχρονο Καιάδα, ο οποίος μπορεί να είναι ακόμη και μια γραμμή λεωφορείου στο κέντρο της μητρόπολης.

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΖΩΗ.

  • Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στους διωκόμενους τη ΔΕΥΤΕΡΑ 19 Αυγούστου 11.30 στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης.
  • Επόμενη συνέλευση Τρίτη 20.00 στη λέσχη εργαζομένων & ανέργων (Φιλίππου 56)
  • Συγκέντρωση – Πορεία για τη δολοφονία του Θανάση Καναούτη, την Πέμπτη 22 Αυγούστου 18.00 στην Καμάρα.

Συνέλευση ενάντια στις δολοφονίες κράτους & αφεντικών

9/7/13

Για τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ και τις δυνατότητες που αυτός ανοίγει

Το μαύρισμα της οθόνης της ΕΡΤ, επιβεβαίωσε με τον πλέον εμφατικό τρόπο το βαθύ σκοτάδι που καλύπτει τον ορίζοντα του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος της χώρας τα τελευταία χρόνια. H τρικομματική κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, προέβη σε ακόμα ένα αυταρχικό παραλήρημα πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων χιλιάδες εργαζόμενους στην ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση. Μια αυθαίρετη πράξη, που έρχεται να προστεθεί στην γενικότερη πολιτική των εξουθενωτικών μέτρων λιτότητας, της απαξίωσης όλων των δημόσιων αγαθών, της καταστολής των μαχόμενων δυνάμεων της κοινωνίας και των αντισυνταγματικών πράξεων τόσο της κυβερνητικής εξουσίας όσο και της δικαστικής. Όλα αυτά συνθέτουν, βέβαια, ένα μέρος του ζοφερού σκηνικού που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία.

Από την πρώτη στιγμή, το λουκέτο στην ΕΡΤ συνοδεύτηκε από την κοινότοπη ακροδεξιά ρητορική περί διεφθαρμένου δημόσιου οργανισμού, παχυλών μισθών, εργατοπατέρων και διάφορων άλλων κατηγοριών που ως μόνο στόχο έχουν την απαξίωση των δημοσίων αγαθών και την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων. Κυβέρνηση και ακροδεξιά επιδίδονται στο γνωστό παιχνίδι τους. Στοχεύοντας στα συντηρητικά ένστικτα του λαού, δημιουργούν έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ κοινωνικών ομάδων, αποσπώντας την προσοχή από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι το ξεπούλημα των πόρων και των δημοσίων αγαθών στην ντόπια και ξένη επιχειρηματική ελίτ.

Δεν πρέπει όμως να πέσουμε στην παγίδα. Οι πλουσιοπάροχοι μισθοί πολλών δημοσιογράφων της ΕΡΤ και η δράση μηχανισμών κρατικής προπαγάνδας, είναι όντως στοιχεία αναντίρρητα, τα οποία όμως πρώτα απ’ όλα πιστοποιούν την κυβερνητική κηδεμονία πάνω στην δημόσια ραδιοτηλεόραση. Γνωρίζουμε ότι οι «ιερές αγελάδες» της κυβέρνησης είναι δημιούργημα διεφθαρμένων γραφειοκρατών, πρωταρχικός ρόλος των οποίων ήταν να υπηρετούν με συνέπεια τις κυβερνητικές εντολές. H εξοργιστικά υποκριτική στάση της κυβέρνησης στη διαχείριση ενός τόσο σοβαρού ζητήματος, φανερώνει απροκάλυπτα τις αληθινές προθέσεις της, που δεν είναι άλλες από το ξεπούλημα όλων των κοινωνικών αγαθών. Σήμερα η ενημέρωση. Μαζί της το νερό, το ρεύμα, η υγεία κ.ά.

Μπροστά στις χυδαίες απαιτήσεις των εκπροσώπων του απάνθρωπου και καταστροφικού καπιταλιστικού συστήματος, είναι καιρός να αναδείξουμε το δημόσιο χαρακτήρα όλων των δημόσιων αγαθών και να αντιπαλέψουμε τόσο την κρατική-αστική κηδεμονία πάνω τους όσο και την ιδιωτική. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε καμία μέση λύση που προωθεί η κυβέρνηση (λέγε με ΝΕΡΙΤ) ή οποιοδήποτε άλλη κοινοβουλευτική παράταξη. Ας μην γελιόμαστε, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα, αφού είναι μέρος του προβλήματος!

H μόνη λύση μπορεί να δοθεί μέσα από τη δημιουργία θεσμών κοινωνικού ελέγχου έτσι ώστε το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης να διαχειρίζεται από την κοινωνία στην οποία πραγματικά ανήκει, όπως και κάθε άλλο δημόσιο αγαθό. Άλλωστε η κοινωνικοποίηση ενός δημόσιου μέσου επικοινωνίας θα οδηγήσει στην χειραφέτησή του από τον κρατικό έλεγχο και από ισχυρούς κεφαλαιοκρατικούς μηχανισμούς, στην δημιουργία εργατικού και κοινωνικού ελέγχου καθώς και ενός νέου αντι-ιεραρχικού μοντέλου ενημέρωσης.

Για άλλη μια φορά αναδύεται στην επιφάνεια το πρόταγμα της κοινωνικής αυτοδιαχείρισης. Είναι το μόνο που στηρίζεται στην ιδέα της ρήξης, που αποτελεί ριζοσπαστική διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού και προϋποθέτει αλλαγές πραγματοποιούμενες από κάτω. Υπό αυτό το πρίσμα, η αυτοδιαχείριση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, για εμάς, αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία, όχι μόνο για μια αμυντική κίνηση απέναντι στον κρατικό έλεγχο αλλά και για μια απόπειρα υπέρβασης του καπιταλιστικού πλαισίου που διέπει τον δημόσιο φορέα.

Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο όμως απαιτείται σκληρή δουλειά και συλλογικός αγώνας εντός και εκτός της ΕΡΤ. Δηλαδή ένα ευρύτερο κοινωνικό κίνημα, που θα αποτελείται από την συνέλευση των εργαζομένων αλλά και από ανοιχτές συνελεύσεις, στις οποίες κάθε κομμάτι της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας θα μπορεί να έχει πρόσβαση αλλά και δικαίωμα να εκφέρει τις απόψεις του σχετικά με τη θεματολογία του προγράμματος, αφού το μέσο πρέπει να ανήκει σε όλους. H εποπτεία και ο έλεγχος του προγράμματος από τις συνελεύσεις των εργατών και των εργατριών εντός και εκτός ΕΡΤ μπορεί να εξασφαλίσει τον κοινωνικό προσανατολισμό των διαφόρων θεμάτων. Ένα πρόγραμμα που θα αποτελεί βήμα της κοινωνίας στο σύνολό της αποδεσμευμένο από την κρατική κυριαρχία και προπαγάνδα. Ένα πρόγραμμα που θα αναδεικνύει όλους τους κοινωνικούς αγώνες και τα προβλήματα του λαού, από τις Σκουριές, την Κερατέα και τη ΒΙΟΜΕ, μέχρι τις συνελεύσεις γειτονιών και τα δίκτυα χωρίς μεσάζοντες.

Τα πράγματα, λοιπόν, είναι απλά! Αναγνωρίζουμε ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα που προσπαθούμε να προωθήσουμε, είναι ένα εγχείρημα δύσκολο. Αυτό που μας καθοδηγεί, είναι το όχι μας ενάντια στη γενικευμένη παρακμή που διαμορφώνει η νεοφιλελεύθερη και νεοναζιστική βαρβαρότητα. Καλούμε τους απολυμένους εργαζόμενους να τολμήσουν να χτίσουν εκείνες τις κοινωνικές αντιδομές που θα μας βοηθήσουν να έρθουμε σε ρήξη με τη λογική του κεφαλαίου, έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι αυτή οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτό-εκμηδένιση της ανθρωπότητας, και να πετύχουμε την γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση, την αυτοδιεύθυνση των ζωών μας που τις έχει τσακίσει η κρατική καταπίεση και ο καπιταλισμός.

25/6/13

Στηρίζουμε τη διεθνή ημέρα αλληλεγγύης στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ

Ακολουθεί το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης:


Ο αγώνας των εργατών της Βιο.Με. έχει πια μια μακριά ιστορία αλλά έρχεται από το μέλλον. 
Είναι μια ιστορία ενός εργοστασίου που εγκαταλήφθηκε απο την εργοδοσία, "ξεχάστηκε" από το κράτος και τη κυβέρνηση και αγνοήθηκε από διάφορους κυβερνητικούς καρεκλοκένταυρούς του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Είναι μια ιστορία ενός εργοστασίου όπου κι εκεί όπως και παντού, εργάτες έμειναν άνεργοι, σ' ένα σχέδιο καταστροφής που τ' αφεντικά ονομάζουν αναδιάρθρωση κι εμείς παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και κατάρρευση. Είναι μια ιστορία καταστροφής, όπως τόσες γύρω μας.

Είναι όμως, πάνω απ' όλα, μια ιστορία ενός κομματιού της εργατικής τάξης που δεν το βάζει κάτω. Είναι η ιστορία της αυτοοργάνωσης των εργατών με άμεση δημοκρατία σε ταξικό σωματείο βάσης, όπου πάνω απ' όλους είναι η γενική συνέλευση και το συλλογικό συμφέρον. Είναι η ιστορία της κατάληψης και της αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ., όπου πάνω απ' όλους είναι η ανάγκη για αξιοπρεπή εργασία και διαβίωση. Είναι η ιστορία μιας κοινότητας αγώνα όπου τα προβλήματα βρίσκουν συλλογικές λύσεις. Είναι μια ιστορία δημιουργίας.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ο αγώνας των εργατών της Βιο.Με. συναντά την απλόχερη αλληλεγγύη από χιλιάδες ανθρώπους, εργαζομένους και ανέργους, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο μόνο το τελευταίο έτος, από τη Μελβούρνη και το Τόκυο, ώς τη Ουάσινγκτον και το Βερολίνο, δεκάδες εκδηλώσεις συμπαράστασης στηρίζουν τον αγώνα αυτόν. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο σωματεία, συλλογικότητες, στέκια και πρωτοβουλίες σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη της Ελλάδας, δείχνουν κάθε μέρα και με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους. Αυτός είναι όμως και ο λόγος που οι κρατούντες, κράτος και εργοδοσία, φοβούνται και στέκονται αντίθετοι στον δρόμο που χάραξε ο αγώνας των εργατών της Βιο.Με.

Σήμερα, τέσσερις μήνες μετά την επαναλειτουργία του εργοστασίου της Βιο.Με. από τους ίδιους τους εργαζόμενους, με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο, το κράτος και η κυβέρνηση, εξακολουθεί να κωλυσιεργεί και να αρνείται την ελεύθερη λειτουργία του εργοστασίου. Τέσσερις μήνες μετά, για τους ήδη απλήρωτους εργαζόμενους εδώ και δύο χρόνια, η κυβέρνηση προσπαθεί να στραγγαλίσει οικονομικά τον αγώνα, αρνούμενη ακόμη και σήμερα ακόμα και το έκτακτο επίδομα που έχει δωθεί σε αλλες περιπτώσεις. Όμως οι εργαζόμενοι και το σωματείο τους, δεν πρόκειται να αφήσουν τον οικονομικό εκβιασμό να περάσει.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη, που αντιλαμβάνεται την επίθεση των αφεντικών στις ανάγκες μας και στη ζωή μας, κάθε άνεργο και κάθε άνεργη, που αντιλαμβάνεται την αυτοδιαχείριση των μεσων παραγωγής σαν ενα δρόμο ενάντια στην εξαθλίωση και τη φτώχια, κάθε σωματείο, συλλογικότητα, ομάδα και στέκι του κινήματος να σταθεί δίπλα στον αγώνα των εργατών της Βιο.Με. 

Την Τετάρτη 26 Ιουνίου καλούμε σε διεθνής ημέρα αλληλεγγύης. Σε ημέρα αγώνα σε κάθε πόλη της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού.
Στις 26 Ιουνίου οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. καλούν όλη τη κοινωνία να τους συμπαρασταθεί με κάθε τρόπο.
Για την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ.με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο! Για την άμεση νομιμοποίηση της λειτουργίας του.
Για να περάσει η παραγωγή στους παραγωγούς και τα εργοστάσια στους εργάτες!
Για την εργατική αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία στη βάση!

Από τα κατειλημμένα κτίρια της ραδιοτηλεόρασης από τους απεργούς εργαζόμενους στην Ελλάδα, μέχρι την ηρωική εξέγερση των αδελφών μας, εργαζόμενων και ανέργων, στη Τουρκία, είμαστε κομμάτι του κινήματος που αγωνίζεται να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! Θα νικήσουμε!

Στη Θεσσαλονίκη:

ΤΕΤΑΡΤΗ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ “ΣΧΟΛΕΙΟ για τη μάθηση της Ελευθερίας”
ΒΑΣ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ (προέκταση ΒΑΣ.ΟΛΓΑΣ) & ΜΠΙΖΑΝΙΟΥ 
από τις 9 το πρωί, μέχρι το βράδυ 
με ρεμπέτικο-λαικό γλέντι οικονομικής ενίσχυσης


Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον αγώνα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ.

12/6/13

Συμμετέχουμε στην ανεξάρτητη ταξική απεργιακή συγκέντρωση και πορεία 13/6 Καμάρα 10πμ

Το κάλεσμα της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ
ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ

Κάλεσμα στην απεργία Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

 Αυτό που δεν μπορεί να κρυφτεί πια είναι ότι καταρρέουν. Χωρίς όμως τη λαική πρωτοβουλία, την οργανωμένη αντεπίθεση της εργατικής τάξης θα προσπαθήσουν να μας τραβήξουν μαζί τους. Οι χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο που ετοίμαζαν και ανακοίνωναν μήνες τώρα είναι γεγονός. Μέσα σε ένα απόγευμα 2500 θέσεις εργασίας έγιναν καπνός, μαζί τους ανατρέπονται άρδην και οι ζωές χιλιάδων εργαζομένων. Η πολιτική της καπιταλιστικής χούντας που κυβερνά μοιάζει με ρώσικη ρουλέτα, στο στόχαστρο του όπλου βρίσκεται όμως πάντα ο ίδιος στόχος, οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους, οι όροι ζωής τους. Σε αυτό το παιχνίδι η κυβέρνηση παίζει διαρκώς το χαρτί του κοινωνικού αυτοματισμού. Προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι ο διαχωρισμός θα τους σώσει ότι χωρίζονται σε καλούς και χρήσιμους και κακούς και άχρηστους. Σίγουρα βασικό κριτήριο για την επιλογή του λουκέτου στην ΕΡΤ ήταν ότι αυτή θα  έδινε περισσότερη τροφή για τα γνωστά επιχειρήματα που πυροδοτούν τον κοινωνικό ανταγωνισμό. Φυσικά αυτό που δεν λέγεται ποτέ είναι ότι η διαμόρφωση της ΕΡΤ σε αυτό που ήταν μέχρι τώρα είναι έργο των ίδιων ανθρώπων οι οποίοι ενώ μένουν στον αφρό καταστρέφουν τις ζωές χιλιάδων εργαζομένων. Όποιος δεν βλέπει ότι ξεκινώντας από την ΕΡΤ η κυβέρνηση διαμορφώνει μια κάθετη ολοκληρωτική πολιτική εξαίρεσης που αφορά όλους τους εργαζόμενους σύντομα δεν θα μπορεί να αντιδράσει σε καμιά από τις επόμενες σφαγές. Ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι είναι πια ξεκάθαρος. Είναι ο δρόμος της αλληλεγγύης στη βάση πέρα και ενάντια στις ξεπουλημένες γραφειοκρατικές ηγεσίες των συνδικάτων. Είναι η διαρκής απεργία με στόχο την ανατροπή του συστήματος εκμετάλλευσης, είναι η απαλλοτρίωση των μέσων παραγωγής και η λειτουργία τους με αυτοδιαχείριση και άμεση δημοκρατία. Είναι εν τέλει η μάχη. Το οδοφράγματα της Τουρκίας είναι απ’ την ίδια μεριά που πρέπει να βρεθούν και οι καταπιεσμένοι της Ελλάδας. Ξεχωρίζουν τον κόσμο του αγώνα, της αντίστασης της αλληλεγγύης απ’ τον κόσμο του κεφαλαίου, της κρατικής καταστολής, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης. Είναι δυο κόσμοι σε διαρκή πόλεμο. 

ΕΡΓΑΤΗ ΠΟΛΕΜΑ 
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
10.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΕΤ3

Η ΕΡΤ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ