ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

κείμενο που μοιράστηκε στη σημερινή κινητοποίηση στο ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ Θεσσαλονίκης 

  

Ένα από τα πιο κεντρικά και γνωστά δισκοπωλεία της πόλης μας, το METROPOLIS  στην Τσιμισκή παραμένει κλειστό εδώ και μία περίπου εβδομάδα καθώς οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας μπροστά στην άρνηση του ιδιοκτήτη του ομίλου, Ανδρέα Κουρή, να καταβάλει τους μισθούς 3 και πλέον μηνών. Ταυτόχρονα στην Αθήνα οι συνάδελφοί τους αγωνίζονται μαζικά και δυναμικά έχοντας να αντιμετωπίσουν απολύσεις, κλείσιμο καταστημάτων και μη καταβολή μισθών και αποζημιώσεων. Μόλις 2,5 μήνες μετά την εξαγορά της αλυσίδας από τον εν λόγω επιχειρηματία (επίσης ιδιοκτήτη του MAD και πολλών ανάλογων εταιρειών) γνωστής οικογένειας μεγαλοκαρχαριών των ΜΜΕ, με πολυσχιδείς δραστηριότητες σε Ελλάδα, Βαλκάνια και Κύπρο, η κατεύθυνση είναι προφανής. Η επιχείρηση φορτώνεται με χρέη, αρνείται να πληρώσει ενοίκια αποσκοπώντας σε εξώσεις,  εξωθεί υπαλλήλους σε παραιτήσεις, απολύει άλλους και συρρικνώνεται με ιλιγγιώδη ρυθμό, οδηγείται δηλ. με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο και την χρεωκοπία με όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες για τα αφεντικά της που στρέφουν το ενδιαφέρον τους σε πιο επικερδείς κατευθύνσεις (βλ. MAD tv Κύπρου).

Το έργο γνωστό και χιλιοπαιγμένο. Η -απόλυτα θεμιτή- νομική οδός για τις αυτονόητες διεκδικήσεις από πλευράς των εργαζομένων δεν εγγυάται σε καμία περίπτωση την άμεση ικανοποίηση των αναγκών τους, ούτε θα ανακουφίσει αυτούς και τις οικογένειές τους που βλέπουν την δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας και της ανέχειας να αιωρείται απειλητικά πάνω από τα κεφάλια τους. Ο δρόμος του συλλογικού ταξικού αγώνα, της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιαχείρισης μπορεί έτσι κι αλλιώς να εγκυμονεί περισσότερη ελπίδα τόσο για μια άμεση νίκη όσο και για αυτά που θα αφήσει πίσω του.

Οι εργαζόμενοι του METROPOLIS έχουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε κάθε βήμα που θα επιλέξουν να κάνουν προς αυτήν την κατεύθυνση: της σύνδεσης με τον αγώνα των συναδέλφων τους στην Αθήνα, της οργάνωσης μαζί με όλους τους εργαζόμενους του κλάδου σε μαχητικά σωματεία βάσης όπως είναι το σωματείο βιβλίου-χάρτου, της όξυνσης και της δημοσιοποίησης μιας σύγκρουσης που όσο κι αν γίνεται μέσα στην πιο δυσοίωνη συγκυρία για την πλευρά των εκμεταλλευόμενων, δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε σε καμία περίπτωση. Δεν ξεχνάμε ότι τα εκατομμύρια του Κουρή και του κάθε Κουρή είναι κλεμμένα απ’ τον δικό μας ιδρώτα, τα έχει καρπωθεί από την δική μας εργασία, τους κόπους, τις γνώσεις, τον χρόνο που μας κλέβουνε για να γίνονται όλο και πλουσιότεροι.

Η κίνηση εργατικής χειραφέτησης & αυτοοργάνωσης προτείνει σε κάθε εργατικό αγώνα, όσο μικρός ή μεγάλος κι αν είναι αυτός, όσο αποφασιστικός, διστακτικός ή μεμονωμένος, να χτυπήσει την καρδιά της εκμετάλλευσης, την ιδιοκτησία του πλούτου. Αν τα αφεντικά αρνούνται να μας δώσουν αυτά που μας χρωστάνε δεν θα τους λυπηθούμε, δεν θα δείξουμε κατανόηση, δεν θα κάνουμε υπομονή μέχρι να΄ρθουν καλύτερες μέρες, δεν θα περιμένουμε καμιά αριστερή κυβέρνηση. Θα καταλάβουμε όσα καταχρηστικά τους ανήκουν, θα αντιστρέψουμε τους άδικους νόμους τους και θα πάρουμε τους χώρους δουλειάς στα χέρια μας.

Δε θα ζήσουμε σαν δούλοι.

ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ & ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Θεσ/νίκη, 2 Ιουνίου 2012