Το σύνδρομο της Κίνας

Μήνυμα που μας ήρθε και το αναδημοσιεύουμε.
Ευχαριστούμε τον συγγραφέα για την αποστολή.

του Στέργιου Κατσαρού

Η εποχή του Κοινοβουλίου τέλείωσε στη θέση του ο Λεβιάθαν του Βοναπάρτη

Η κρίση της πολιτικής ή πολιτική της κρίσης ;  

Πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση το 2008 ειχα γράψει οτι την πρώτη δεκαετία του 2000 θα ξεσπάσει μια κρίση πιο καταστρεπτική απο εκείνη του 29και που θα έχει διάρκεια 25 χρόνια Τότε μας αποκαλούσαν γραφικούς και<<προφήτες >>Το 2008 Αυτοί οι προφεσόροι ,οι έγκυροι αναλυτές και οι γκουρού της οκονομίας ,οταν ξέσπασε η κρίση προσπάθησαν να προβλέψουν την εξέλιξή της.Η προβληματική τους ήταν αν αυτή θα ήταν τύπου V,U ή W δηλαδή αν το διαγραμμα της θα είχε η μορφή αυτών των γραμμάτων.

Η πρόβλεψη μας δεν στηρίζονταν σε κάποιες μαντικές ικανότητες τα πράγματα ήταν ορατά με γυμνά μάτια ,αρκεί να μη φορούσε κανείς παραμορφοτικά γυαλιά. Κυκλοφορούν πολλές επόνυμες φίρμες και το κυριώτερο να μην έπασχε απ' αυτή την ανίατη ασθένεια ,εννοώ την θεολογική πίστη στην αιωνιότητα του καπιταλισμού .

Πως διαφορετικά να εξηγήσει κανείς να αυτή τη γενικαυμένη τύφλα πριν από την κρίση και τις σπασμοδικές ενέργειες μετά;Συγκεκριμένα στις Η.Π.Α ,στην Ιαπονία και στην Αγγλία κόβουν τρισεκατομύρια φρέσκου χρήματος με κίνδυνο να πέσυν σε ανεξελεκτο πληθωρισμό με ταυτόχρονη στασιμότητα , απο την αλλη η Ευρώπη εφαρμόζει πολιτική αυστηρής σταθερότητας με αποτέλεσμα την ύφεση και την ανεργία ;Και οι δυό παλιτικές έχουν ένα κοινό στόχο: να μειώσουν το κοστος εργασίας για να αποκατασταθεί το ποσοστό του κέρδους .

Ωστόσο και οι δυό τρόποι οδηγούν σε αποτυχία .Εστω οτι θα μπορέσουν να οδηγήσουν τα τρία πέμτα του πληθησμου του πλανήτη στην εξαθλίωση και μειώσουν το κόστος εργσίας ,το ποσοστό του κέρδους ελάχιστα θα βελτιωθεί ,γιατί κυρίως εξαρτάται από την όργανική σύνθεση του κεφαλαίου δηλαδή απο τη σχεση της δαπάνης για τους μισθούς και όλων των υπολοίπων .Σε τελευταία ανάλυση από το επίπεδο της τεχνολογίας

Η κρίση στην Ευρώπη έχει ιδιαιτερα χαρακτηριστικά .Το ένα είναι το περίεργο νομικό καθεστώς στο οποίο στηρίζεται το άλλο είναι το ότι το περίφημο ευρωπαϊκό κεκτημόνο [βιοτικό επίπεδο κρατος πρόνοιας και κοινοβουλευτική δημοκρατία ] οφείλεται στο γεγονός οτι μπορούσε να ληστεύει τον υπόλοιπο πλανήτη .Τώρα δεν μπορεί . Οι δυνατές εναλακτικές λύσεις, μέσα στο συστημα, ειναι είτε να κλήσει τα σύνορά της στα εμπορέυματα της Κίνας είτε να προσαρμόσει τα μεροκάματα της σ'εκείνα της Κινας

Το αδιέξοδο έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό και αναζητούνται άλλοι τρόποι .Ισως το μοντέλο της της Κίνας να είναι μια λύση . Αν έχει νόημά ο πολυσηζητημένος όρος κρατικός καπιταλισμός είναι στην περίπτωση αυτή . Η στήρηξη των τραπεζών από τη μεριά των κρατών με όποια μορφή και αν δ'ινεται και όποιο όνομα και αν έχει οδηγεί στην κρατικοποίηση της πιστης και όποιος κατέχει αυτή εζουσιάζει ολόκληρη τηνοικονομία άσχετα αν ύπάρχουν και ιδιωτικά κεφάλαια.Γιά να λειτουργήσει όμως ένα τετοιο μοντέλο χρειάζεται και μια αντίστοιχη πολιτικη δομή ώστε να μορεί για να ελέγχεται οανταγωνισμός ανάμεσα στα ιδιοτικά κεφάλαια αφενός και και οανταγωνισμος ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία αφετέρου. Τον ρόλο αυτού του διαιτητή -Λεβιάθαν τον παίζει το κάτος δηλαδή το Κ.Κ.Κ. Θα τρίζουν τα κόκκαλα όλων αυτών που σφάχτηκαν στην Καντώνα αλλά και σ'ολοκληρη την Κίνα.

Αυτός ο βοναπαρτισμός όπου το κράτος υψώνεται πάνω απο τις τάξεις ,πάνω απο ολόκληρη την κοινωνία προωθείται σ'ολοκληρο τον πλανήτη, στη χώρα μας ήδη έχει μπει σ'εφορμογή επίσης και στην Ιαλία . Ακόμη η κρατικοποίηση της πίστης τυπικά δεν αναγνωρίζεται ,αυτό θα καθοριστει με τις εξελίξεις που γινονται στην Ευρώπη .

Μροστά σ'αυτή την πραγματικότητα όποιος παραπονιέται για καταπάτηση του συντάγματος και την δημοκρατίας ,εννοώντας το αστικό σύνταγμα και την αστική δημοκρατία μοιάζει με το σπουργίτη που παραπονιέται γιατί την τρώει το γεράκιΗ αστική δημορατία πέθανε φίλε μου ,μπροστά μας βρίσκεται οΛεβιάθαν του βοναπαρτισμού.

Βέβαια υπάρχουν κάποιες αντιστάσεις κυρίως στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης καθώς στην Αγγλία και Η.Π.Α. Η αυτή εκδηλώνεται σαν μίά αντίθεση ανάμεσα <<στη πολιτική και στην οικονομία >> Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς το πώς θα εξελιχτεί η κατάσταση εκει .Οι χώρες αυτές έχουν μια παράδοση στην κοινοβουλευτική δημοκρατία ,αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Οι μεταβολές στην οικονομία έχουν επιφέρει μεταβολές στις κοινωνικές δομές . Η αντικάτασταση εργατικών χεριών από τις μηχανές καθώς και η συκγεντροποίηση του κεφαλαίου σε λίγα χέρια έχει απδυναμώσει τόσο την εργατική όσο και την μικροαστική τάξη . Δηλαδή τα στηρίγμτα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εδώ και 60 χρόνια.Στις Η.Π.Α μπορεί να συνυπάρξει μια τυπική αντιπροσωπυτική δημοκρατία με την πιό βαρβαρη καταστολή . Ο μακαρθισμός που κυριάρχησε τη δεκαετία του 50 είναι ένα παράδειγμα

Υπάρχει εναλλακτική λύση ;,Ναι η δημοκατία των συμβουλίων και των επιτροπων , που θα αποτελούνται από ανέργους ,εργαζομένους φαντάρους και φοιτητές με ανακλητούς αντιπροσωπους Είναι αυτά τα άνεργα παιδιά που φτάνουν ήδη το ένα εκατομύριο μαζί με αλλα τόσα που θα έινα άνεργα αύριο .Αυτοί κολασμένοι της γης μπορούν να παρουν στα στα χέρια τους τη τύχη τους με μια συντακτική συνέλευση με κύρια αποστολή την διτροφή , την υγεία και την παιδεία για όλους τους πολίτες

Δεν γνωρίζω αν η διαμορφώση των μορφών κοινωνκής συγκρότησης συντελείται αυθόρμητα ή μετά από συνειδτές ενέργειες κάποιου συνειδητού υποκειμένου Το ζήτημα αυτό εχει να κάνει με την αντίθεση ντετερμενισμού και ελευθερίας της ατομικής βούλησης Το πρόβλημα αυτό απασχολεί τα καλύτερα μυαλά εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν έχει λυθεί ,δεν θα το λύσω εγώ τώρα . Δεν έχω τις ικανότητες που έχουν κάποιοι μεταδομηστές σύντροφοι ,και κατά ένα παράδοξο τρόπο και ο περισσός ,που μ'ενα τηλεσιγραφικό τρόπο απευθύνονται στους εργάτες, στο λαό ή δε ξέρω σε ποούς άλλους λέγοντας τι πρέπει να κάνουν και τι όχι Ωστόσο δεν παραιτούμε από το εγχείρημα της παρέμβασης στο κοινωνικο γίγνεσθαι . Η Παραίτηση από τον αγώνα σημαίνει υποταγή στη μοίρα,για να θυμηθούμε την εγελειανή διαλεκτική του δούλου και του αφέντη 1

Το ζητημα της σχέσης αυθόρμητου και συνειδητού είναι σημαντικό και πρέπει να εξεταστεί οχι μ'ενα αφηρήμένο τρόπο ούτε με την επίκληση κάποιας αυθεντίας αλλά με τη κριτική μελέτη της ιστορικής εμπειρίας Για παράδειγμα ο Λένιν χωρίς τη συνοικία του Βυμπορκ και το εργοστάσιο Πουτίλωφ και ο Τρότσκυ χωρίς τους ναύτες της βαλτικής θα είχανμείνει στην ιστορία σαν κάποιες ανύμπορες και γραφικές φιγούρες

1Φαινομενολογία του πνεύματος έκδοση Δοδώνη τομος 1 σελ 327