Για την αυτοκινητοπομπή αλληλεγγύης στους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Αυτοκινητοπομπή αλληλεγγύης στους απεργούς της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" πραγματοποιήθηκε χτες (27/11) στον Ασπρόπυργο από σωματεία βάσης, εργατικές συλλογικότητες και συντρόφους/ισσες. Οι περίπου 400 ανυποχώρητοι απεργοί, που συνεχίζουν για 28η μέρα την απεργία τους, διεκδικούν την άμεση επαναπρόσληψη των 34 απολυμένων συναδέλφων τους, αντιστεκόμενοι παράλληλα στις προσπάθειες της εργοδοσίας για εκ περιτροπής εργασία (πενθήμερο-πεντάωρο) και μείωση των μισθών τους. Η απόφαση για απεργία ανανεώνεται κάθε εβδομάδα, με τους συμμετέχοντες στις συνελεύσεις να αγγίζουν το 100% των εργαζομένων και την διάθεση για συνέχιση της απεργίας και την ανένδοτη στάση απέναντι στις ψευτο-παραχωρήσεις της εργοδοσίας να είναι σχεδόν καθολική.

Oι περίπου 60-70 συνάδελφοι γίναμε δεκτοί με ενθουσιασμό από τους απεργούς, ενώ φωνάχτηκαν συνθήματα όπως «η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» κλπ. Η παραμονή μας στις εγκαταστάσεις στον Ασπρόπυργο μας έδωσε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τους συναδέλφους, και εκφράστηκε η από κοινού πεποίθηση ότι τέτοιοι αγώνες εμπνέουν και γεμίζουν με δύναμη όλους μας για τη συνέχιση του αγώνα της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειοψηφίας ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση που δεχόμαστε από το κεφάλαιο και το κράτος.

Επιδόθηκε ψήφισμα αλληλεγγύης, ενώ οι απεργοί μάς έκαναν γνωστό ότι στις εγκαταστάσεις έχουν παραβρεθεί αλληλέγγυοι όχι μόνο απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά μέχρι και από την Ινδία, με αντιπροσωπεία συνδικαλιστών από το Νέο Δελχί που εκπροσωπούσαν εκατομμύρια εργαζόμενους.

Από μέρους μας, δεν έχουμε να τονίσουμε τίποτα παραπάνω από το ότι αυτοί οι αγώνες αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και ότι το διογκούμενο κύμα αλληλεγγύης θα είναι αυτό που θα δώσει δύναμη στους απεργούς και θα τσακίσει την εργοδοτική τρομοκρατία. Όπως μας είπαν και οι συνάδελφοι απεργοί, "ακόμα και 5 λεπτά παρουσίας αλληλέγγυων είναι πολύτιμα". 

* Στην αυτοκινητοπομπή αλληλεγγύης συμμετείχαν εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες από:

Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου

Σύλλογος Μεταφραστών/Επιμελητών/Διορθωτών

Σωματείο Σερβιτόρων/Μαγείρων

Συνέλευση Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών στα ΜΜΕ

Συνέλευση Βάσης Τεχνικών Κινηματογράφου-Τηλεόρασης

Εργαζόμενοι στο Μετρό – Ταξικό Μέτωπο

Εργαζόμενοι στα Τηλεφωνικά Κέντρα

Σύντροφοι/Συντρόφισσες

απο http://katalipsiesiea.blogspot.com/2011/11/blog-post_28.html

Το παρακάτω ποίημα γράφηκε από τον εργαζόμενο στην Ελληνική Χαλυβουργία, Σταύρο Δικαίο Φοινικάκο. Διαβάστηκε στην πύλη του εργοστασίου από τον ίδιο, προς τους συλλόγους εκπαιδευτικών που βρέθηκαν εκεί, χτες, 28 Νοέμβρη, στις 4 το απόγευμα, φέρνοντας χρήματα, τρόφιμα, αλληλεγγύη και περίσσευμα ψυχής...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ

Σταύρος Δικαίος Φονικάκος, απεργός στην Ελληνική Χαλυβουργία

Μη μ’ ενοχλείς

τη σκέψη μου σεβάσου που ερευνάει

δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα

το βλέμμα μου ρουφάει.

Εκείνο το άσπρο, το λευκό, το άψυχο λιθάρι

που ως το κοιτώ μαζεύομαι

και λέω πως θα πάρει ζωή

θα γίνει με φτερά, άγγελος να πετάει

κι ίσως καρδούλα και ψυχή

στο στήθος του χτυπάει.

Έτσι θαρρώ όταν εγώ γλύπτης, σφυρί και σμίλη

θα το λαξεύσω και λευκή μορφή αγγέλου γίνει.

Τώρα το ξέρω πως κι εσύ είσαι αποφασισμένος

Δάσκαλος σ’ ένα όνειρο με βλέμμα καρφωμένο

πάνω στα ακατέργαστα μικρά – μικρά παιδιά μας

σμίλη σου η γνώση που εσύ χαρίζεις κι είναι θαύμα

γιατί μεταμορφώνονται και από άψυχα διαμάντια

σιγά – σιγά λαξεύονται και γίνονται λιοντάρια.

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

Όλος ο συρφετός της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής εξαθλίωσης ανασυστάθηκε και συγκρότησε, και επίσημα πλέον, την νέα κυβέρνηση της χώρας, χωρίς να χρησιμοποιήσει καν τις αυταπάτες των εκλογών - και για όσους τις περιμένουν κακό του κεφαλιού τους. Το πολιτικό προσωπικό που καλείται πλέον να εφαρμόσει τις επιταγές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και να κάνει καθημερινότητα για όλους μας αυτό που χαρακτηριστικά ονομάζουμε ‘ολοκληρωτικό καπιταλισμό’, δηλ. με απλά λόγια, μια κατάσταση απόλυτης ένδειας, στέρησης, καταπίεσης και αφαίμαξης για το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, ενώνει ένα ευρύ φάσμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής που εκτείνεται από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τους φασίστες του ΛΑ.Ο.Σ., οι οποίοι εγκατέλειψαν την δήθεν αντιμνημονιακή ρητορική τους ανερυθρίαστα μαζί με τους ανεκδιήγητους της Ν.Δ. και ντύθηκαν και αυτοί το κοστουμάκι του ‘υπεύθυνου πολιτικού παράγοντα’ για να αρπάξουν το μερίδιο της εξουσίας που αυτοδίκαια κέρδισαν.

Το γεγονός ότι ακροδεξιά στοιχεία ανέβηκαν σε υπουργικούς θώκους δεν εκπλήσσει βέβαια όσους παρακαλοθούσαν με κάποια προσοχή τόσο τις πολιτικές εξελίξεις όσο και την σχετική μιντιακή προπαγάνδα για τον συγκεκριμένο χώρο, ωστόσο οι πάλαι ποτέ ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ καλό θα ήταν να στοχαστούν ίσως το πώς κατέληξε το κόμμα τους, πρώτο στην Ευρώπη από όλα τα ‘σοσιαλιστικά’ κόμματα, να παραδώσει γη και ύδωρ στην ακροδεξιά και τι μπορεί να σηματοδοτήσει αυτό για το προσεχές μέλλον, καθώς και τις προσωπικές τους ευθύνες.

Όλοι οι υπόλοιποι μπορούμε με μια σχετική ευκολία να φανταστούμε πώς ο νέος πρωθυπουργός, γνωστός τραπεζίτης, πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και αντιπρόεδρος της Ε.Κ.Τ., ‘οπαδός της λιτότητας’ και του ‘σκληρού ευρώ’, θα αντιμετωπίσει τις κοινωνικές αντιστάσεις του λαϊκού παράγοντα που μαζικοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται μέρα με τη μέρα απέναντι στην ληστεία που επιχειρείται εις βάρος μας. Το ‘τέλος της πολιτικής’, όπως και το τέλος της αστικής δημοκρατίας όπως την γνωρίσαμε μέχρι τώρα, πραγματώνεται έτσι με έναν τεχνοκράτη στην κεφαλή του αστικού κράτους και τα σκυλιά του νέου ‘εθνικο-σοσιαλισμού’ να πλαισιώνουν νευραλγικούς τομείς και να υπόσχονται πως θα διαχειριστούν με ‘πολλή αγάπη’ τις υποθέσεις μας.

Για μία ακόμη φορά κράτος και κεφάλαιο ανασυντάσσονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για να γίνουν πιο αποτελεσματικοί και να ολοκληρώσουν τον εξανδραποδισμό των από κάτω πετώντας τις μάσκες της δημοκρατικής κοινοβουλευτικής νομιμότητας, ενώ η άλλη πλευρά, η δική μας, κινείται ακόμη σε μοριακό επίπεδο, πολλαπλασιάζει τις αρνήσεις της αλλά αδυνατεί να τους δώσει μορφή, να τις συντονίσει και να αρχίσει επιτέλους να ξανακερδίζει κομμάτια χώρου, χρόνου και πλούτου που της έχουν αποσπάσει με τη βία. Από την άλλη, ίσως βρεθούμε εξαιρετικά σύντομα αντιμέτωποι με μια τέτοια όξυνση της κοινωνικής απονομιμοποίησης και των ταξικών ανταγωνισμών που ο συντονισμός και η επιθετικότητα του δικού μας στρατοπέδου θα προκύψουν πλέον ως αναγκαιότητα. Ωστόσο, αυτή η όξυνση πρέπει να προκληθεί από εμάς, πρέπει επιτέλους να πάρουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Αντί να περιμένουμε την επόμενη κηρυγμένη από τις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ απεργία για να ξεχυθούμε στους δρόμους και να ελπίζουμε σε κάποιο θαύμα, πρέπει να οργανωθούμε ΤΩΡΑ σε ταξικά σωματεία βάσης και τοπικά εργατικά συμβούλια που θα συντονίζονται σε ανεξάρτητα εργατικά κέντρα αγώνα και θα συστήσουν την επαναστατική ομοσπονδία, όχι για να βγάλουν τον καπιταλισμό απ’ την κρίση και να αντικαταστήσουν τους απεσταλμένους της τρόϊκα με ντόπιους διαχειριστές, αλλά για να τσακίσουν το κράτος και τις κυβερνήσεις του και να πάρουν στα χέρια τους το σύνολο του πλούτου και των μέσων παραγωγής, για να ανήκουν στους εργάτες και τις εργάτριες τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις, τα μαγαζιά και οι υπηρεσίες στις οποίες εργάζονται, για να μεταμορφωθεί ολόκληρη η παραγωγή και κάθε πτυχή της ζωής μας με οριζόντιες δομές σύμφωνα με τις ανάγκες μας, από εμάς για εμάς.

Μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, γίνεται πλέον προφανές ότι η κρίση τους που την μετέτρεψαν σε δική μας κρίση δεν έχει τέλος. Καμία κυβέρνηση, κανένας σχηματισμός από τα πάνω δεν θα ανακουφίσει ούτε θα ανακόψει την ελεύθερη πτώση. Κι εμείς από την άλλη δεν ζητάμε ανακούφιση, ούτε προσωρινή εκεχειρία μέχρι την επόμενη φορά που η υπερσυσσώρευση των κερδών τους θα φέρει τα επόμενα δεινά.

Η χούντα του 2011 δεν φοράει στρατιωτικά, δεν κατεβάζει τανκς στους δρόμους, ούτε απαγορεύει τις διαδηλώσεις, αλλά τις βάφει με αίμα σε κάθε ευκαιρία. Η χούντα του 2011 ορίζει την δημόσια σφαίρα στο ασφυκτικό πλαίσιο του ‘εθνικού συμφέροντος’ δηλ. του συμφέροντος των εγχώριων και ξένων αφεντικών, μυρίζει ναφθαλίνη της επταετίας και στραγγαλίζει τα όνειρα και τα δικαιώματα των εργατών, μας καταδικάζει στην ανεργία και την αβεβαιότητα. Αλλά εμείς δε θα ζήσουμε σαν δούλοι.

Σε αυτή την χούντα οι επερχόμενες εξεγέρσεις θα είναι ένα μικρό προοίμιο για αυτό που τους ετοιμάζουμε. Θα εύχονται να μέναμε εκεί. Αλλά εμείς θα προχωρήσουμε γιατί ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Να επιβάλλουμε  την ανατροπή όλων των παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων όπως τις ξέραμε και θα καθορίσουμε το μέλλον μας πάνω στις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης στην αταξική κοινωνία που θα καταργήσει μια για πάντα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης

Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης 2011

Σύσκεψη για την διοργάνωση αντιπολεμικής εκδήλωσης‏

Κάλεσμα της Κ.Ε.Χ.Α. σε σύσκεψη για την συν-διοργάνωση εκδήλωσης στα πλαίσια της συνάντησης εργατικού & αντιπολεμικού κινήματος, την Τετάρτη 16/11 20.30 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Την προηγούμενη εβδομάδα διοργανώθηκε στην Αθήνα εκδήλωση με αγωνιστές από την Κύπρο αλλά και υλικό από αγωνιστές από το Ισραήλ, με σκοπό να αναδείξει τα ζητήματα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, της ΑΟΖ, της στρατηγικής συμφωνίας ελληνικού και ισραηλινού κράτους και την αναγκαία απάντηση του εργατικού και επαναστατικού κινήματος. Επειδή ακριβώς θεωρούμε, πως δεν μπορεί να σταθεί επαναστατικό εργατικό κίνημα χωρίς να αμφισβητήσει τα ιερά και τα όσια της αστικής ιδεολογίας και να έρθει μάλιστα σε ρήξη με ένα ίσως από τα πιο ισχυρά χαρτιά της, που είναι η προβολή των συμφερόντων της, ως "εθνικό" συμφέρον που χρειάζεται την συστράτευση όλων των κατωτέρων τάξεων και στρωμάτων. Κι επειδή η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την καπιταλιστική κρίση από τη μία, και από την άλλη από την όξυνση των πολεμικών συρράξεων και των καπιταλιστικών ανταγωνισμών από την άλλη, θεωρούμε πως αυτή η συζήτηση μπορεί να συμβάλλει στην αναγκαία πνοή στο περιεχόμενο και τη δράση, που έχει ανάγκη το εργατικό κίνημα της εποχής μας.

Το κάλεσμα μας είναι ανοιχτό σε ομάδες, συλλογικότητες αλλά και μεμονωμένους αγωνιστές που θέλουν να συμβάλλουν. Προτεινόμενη ημερομηνία για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης είναι το Σαββατοκύριακο 26-27 Νοέμβρη.

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης

Ακολουθεί το πολιτικό πλαίσιο της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης με το οποίο συγκαλέστηκε αντίστοιχη συσκεψη στην Αθήνα, μέσα απο την οποία αποφασίστηκε η πραγμάτοποίηση της εν λόγω εκδήλωσης:

Η ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Δεν Πληρώνουμε την Κρίση τους-Δεν Πολεμάμε για τα συμφέροντα τους

Σύσκεψη Εργατικού-Αντιπολεμικού Κινήματος την Πέμπτη 6/10 στις 7.30 στο Πολυτεχνείο (κτ. Γκίνη)

Εν μέσω της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης που γίνεται αφορμή για την επιβολή εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα από κυβέρνηση-Ε.Ε.-ΔΝΤ,  ξετυλίγεται ένα νέο επεισόδιο του σκληρού ανταγωνισμού στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με πρωταγωνιστές τις άρχουσες τάξεις και τις κυβερνήσεις Ελλάδας,  Ισραήλ, Κυπριακής Δημοκρατίας και Τουρκίας, καθώς και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ, Ρωσίας, Μ. Βρετανίας κ.ά. Στο επίκεντρο της αναμέτρησης βρίσκονται η εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων και διαδρομών, η διαμόρφωση ζωνών επιρροής και η επιβολή πολιτικής ισχύος σε μια σημαντική από γεωπολιτική άποψη περιοχή.  Η εσωτερική βίαιη ταξική αστική πολιτική βρίσκει την συνέχεια της στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, ασκούμενη από την Τουρκία που πολεμά και καταπιέζει τους Κούρδους αλλά υποκριτικά υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους, το κράτος φονιά Ισραήλ που κατέχει την Παλαιστίνη και τρομοκρατεί τους γειτονικούς λαούς, ενώ μαζί με την Ελλάδα και την Κύπρο αντιμετωπίζουν μεγάλη οικονομική κρίση και πρωτόγνωρη πολιτική αμφισβήτηση από τον αγωνιζόμενο λαό.

Η κλιμάκωση της έντασης και οι πολεμικές απειλές αποτελούν -και ιστορικά πάντα αποτελούσαν- δρόμο διαφυγής του κεφαλαίου από προβλήματα που αντιμετωπίζει σε περιόδους βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης όπως η σημερινή. Ανακαλύπτει νέα πεδία αναπαραγωγής του κεφαλαίου -έστω και αν αυτό σημαίνει νέα αιματοκυλίσματα για ολόκληρους λαούς- ενώ στα πολεμικά κελεύσματα επιδιώκει να διαμορφώσει ένα κλίμα εθνικής ομοψυχίας, αποσπώντας την κοινωνική συναίνεση και  την άμβλυνση της έντασης των κοινωνικών αγώνων.

Η διεκδίκηση ζωνών οικονομικής δραστηριότητας στη θάλασσα, υφαλοκρηπίδας και εναέριου χώρου δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας διαμελισμός του φυσικού πλούτου με στόχο την υπερεκμετάλλευσή του από τις μεγάλες εταιρείες που κρύβονται πίσω από κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνήσεων και των «εθνικών δικαίων». Είναι η πρακτική που χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός και τα αστικά κράτη για να επιβάλλουν τις ληστρικές παρεμβάσεις του στους εκμεταλλευόμενους λαούς και στη φύση. Το «διεθνές δίκαιο» είναι ο «νόμος του ισχυρού» που απλά νομιμοποιεί αυτά τα ληστρικά συμφέροντα. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλος χαμένος αυτής της επαίσχυντης μοιρασιάς είναι ο μαχόμενος παλαιστινιακός λαός, στον οποίο δεν αναγνωρίζεται το παραμικρό δικαίωμα.

Απαντάμε: οι λαοί της περιοχής δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτή την κούρσα για τον έλεγχο των φυσικών κοιτασμάτων και το γεωστρατηγικό παιχνίδι επιβολής. Το νέο «Ελντοράντο» της Ανατολικής Μεσογείου μπορεί να αποδειχτεί χρυσοφόρο για τις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά για τους εργαζόμενους της περιοχής αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο. Καλούμαστε ξανά να γίνουμε κρέας στην πολεμική μηχανή των αρχουσών τάξεων, θυσία στους νέους γύρους εθνικής-αστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας. Οι πολεμικές προετοιμασίες σηματοδοτούν νέα φάση επίθεσης σε εργασιακά-κοινωνικά δικαιώματα με μεγαλύτερη λιτότητα, περισσότερες πολεμικές δαπάνες, συρρίκνωση των λαϊκών ελευθεριών,  αύξηση της στρατιωτικής θητείας και του μιλιταρισμού, με την άνοδο ενός καταστροφικού και ανεξέλεγκτου εθνικισμού, με την απειλή μια νέας τεράστιας οικολογικής καταστροφής από τη θαλάσσια εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου παρόμοιας με αυτή του Κόλπου του Μεξικού.

·         Ούτε μια σταγόνα αίμα - ούτε ένα ευρώ  για τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσόγειο . Κοινωνική και πολιτική ανυπακοή ενάντια στους δυνάστες στην ίδια μας τη χώρα. Ανατροπή της κυβέρνησης της αντεργατικής λαίλαπας, του κρατικού αυταρχισμού και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών.

·         Να σταματήσει οποιαδήποτε μοιρασιά της θάλασσας, του βυθού και του αέρα της Ανατολικής Μεσογείου από τις τοπικές κυβερνήσεις και τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

·         Να σταματήσει τώρα οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια (πολεμικές ασκήσεις, περιπολίες πολεμικών πλοίων, πτήσεις μαχητικών, επιφυλακές μονάδων) στην περιοχή - Καμιά αύξηση της στρατιωτικής θητείας.

·         Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Σεβασμός των μειονοτήτων. Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους του αραβικού κόσμου που παλεύουν για κοινωνική δικαιοσύνη και απαλλαγή από τους δυνάστες οποιασδήποτε μορφής.

·         Ανατροπή της στρατιωτικής συμφωνίας Ελλάδας-Ισραήλ. Μείωση της στρατιωτικής θητείας. Άμεση έξοδο της Ελλάδας από ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Επιστροφή των στρατευμάτων που βρίσκονται εκτός συνόρων. Να κλείσουν όλες οι βάσεις. Καμιά διευκόλυνση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

·         Να φύγουν ΕΛΔΥΚ-ΤΟΥΡΔΥΚ-Αγγλικές βάσεις από Κύπρο. Λύση του Κυπριακού στη βάση των κοινών συμφερόντων των δύο λαών χωρίς ξένους επικυρίαρχους και «Μητέρες Πατρίδες».

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ  ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437   diktiospartakos.blogspot.com

Ανακοίνωση της Κ.Ε.Χ.Α. για το πολυνομοσχέδιο

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ,

ΝΑ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ

Από τις 20 Οκτώβρη με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, η κυβέρνηση, ικανοποιώντας πάγιες επιδιώξεις των επιχειρήσεων και της εργοδοσίας και τηρώντας συνεπώς τα συμφωνηθέντα με Ε.Ε. και ΔΝΤ, επιχειρεί να στριμώξει την εργατική τάξη της χώρας σε μια νέα εποχή. Χωρίς κανέναν δισταγμό σχετικό με τη συνταγματική νομιμότητα, ως εξουσία που υπερισχύει καταλύοντας τους δικούς της κανόνες, καταργεί οργανικές θέσεις στο Δημόσιο και εισάγει την εργασιακή εφεδρεία ενώ για τον ιδιωτικό τομέα επιφυλάσσει την κατάργηση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων. Με μια πρώτη ανάγνωση οι ως άνω ρυθμίσες σημαίνουν συγκεκριμένα πράγματα : απολύσεις, ανεργία, μειώσεις μισθών.

Στο περίφημο πλέον άρθρο 37 όμως κρύβεται και ένα άλλο νόημα.  Η αλλαγή των όρων διαπραγμάτευσης της εργατικής δύναμης. Κανόνας γίνεται πλέον η επιχερησιακή σύμβαση ή η ατομική διαπραγμάτευση, η διαπραγμάτευση δηλαδή επί ίσοις όροις δύο άνισων μερών, του εργαζόμενου, που το μόνο που έχει είναι η εργασία του, και του εργοδότη, που διαθέτει κεφάλαιο, επιχείρηση, ιδιοκτησία και όλου του κόσμου τους εκβιασμούς. Οι κλαδικές συμβάσεις ουσιαστικά καταργούνται, αφού ο εργοδότης δεν έχει πια κανέναν λόγο να προσέλθει σε διάλογο με το κλαδικό σωματείο, αφενός γιατί δεν υποχρεούται να εφαρμόσει σύμβαση που δεν υπέγραψε ο ίδιος κι αφετέρου γιατί κανένας δεν μπορεί να τον σύρει σε διαιτησία.

Κι εδώ τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα. Αφού λοιπόν τα κλαδικά σωματεία δεν μπορούν από σήμερα να υπογράψουν συμβάσεις, ποιος θα είναι στο εξής ο ρόλος τους; Αν μάλιστα θυμηθούμε τις προτάσεις του ΔΝΤ για κατάργηση ακόμα και της Ε.Σ.Σ.Ε., το ζήτημα προσλαμβάνει γενικότερες διαστάσεις, καθώς διαγράφεται μια ξεκάθαρη τάση να γυρίσουμε στο 1910, πριν δηλαδή γνωρίσουμε τη συλλογική διαπραγμάτευση των όρων εργασίας. Οδεύουμε τελικά μήπως σήμερα προς την κατάργηση του συνδικαλισμού, επειδή η λειτουργία των σωματείων μένει άνευ αντικειμένου; Σε αυτό το ερώτημα σίγουρα δυσκολεύονται να απαντήσουν όσες δυνάμεις βλέπουν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις απλά σαν έναν μεσολαβητή μεταξύ εργαζόμενου κι εργοδότη για μισθολογικά ζητήματα, σαν έναν διαπραγματευτή του εμπορεύματος που λέγεται εργασία.

Είναι βέβαια αλήθεια ότι ακόμα και αυτή η διαπραγμάτευση είχε ήδη από καιρό de facto καταλυθεί,  αφού πρώτον, η ΓΣΕΕ πάντα έβρισκε σε κάθε διάλογο με την εργοδοσία την ευκαιρία να παραχωρήσει ολοένα και περισσότερα εργατικά δικαιώματα στο βωμό της εθνικής ανάπτυξης, και δεύτερον, είχε παγιωθεί στην πλειοψηφία των εργαζομένων η αντίληψη ότι καλύτερος εγγυητής των δικαιωμάτων τους είναι ο εργοδότης κι όχι το σωματείο, γι’ αυτό άλλωστε και σήμερα το σύνολο των συνδικαλιστικών οργανώσεων συσπειρώνει μόλις το 10 – 12% του εργαζόμενου πληθυσμού. Έτσι, ένα πολυνομοσχέδιο έρχεται να βάλει από τα πάνω τίτλους τέλους σε μια ήδη ξοφλημένη λογική «πάρε – δώσε» της ΓΣΕΕ και των παρατάξεων που συμμετέχουν σε αυτή (μη εξαιρουμένου του ΠΑΜΕ), που – ως κομμάτι του αστικού μπλοκ εξουσίας και περιφρουρητές της αστικής νομιμότητας – αρνούνται πεισματικά τη δυνατότητα της εργατικής τάξης να κάνει πολιτική για τον εαυτό της και να αμφισβητήσει την ίδια την υποταγή της εργασίας μας στο κεφάλαιο, την ίδια τη δομή, τη διαχείριση και την ιδιοκτησία της παραγωγής, και συνακόλουθα τα θεμέλια της διαδικασίας αναδιανομής του πλούτου.  

Κι όσο εύκολα γίνεται τώρα αντιληπτό ότι η λαίλαπα της αντεργατικής πολιτικής δεν πρόκειται να σταματήσει σε αυτό το πολυνομοσχέδιο, άλλο τόσο είναι ευνόητο ότι για να επιβιώσει η τάξη μας πρέπει το εργατικό κίνημα να περάσει στην αντεπίθεση. Πρέπει άμεσα να δώσουμε απάντηση στις πολιτικές που θέλουν τους ανέργους να ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο διεκδικώντας μείωση του χρόνου εργασίας διασφαλίζοντας όμως ταυτόχρονα ότι όχι μόνο δεν θα μειωθεί παράλληλα κανένας μισθός, αλλά και εργασία με αξιοπρέπεια και στις απολαβές. Γι’ αυτό και πρέπει να δώσουμε ανυποχώρητη μάχη σε κάθε χώρο δουλειάς να μην ιδρυθεί ούτε ένα επιχειρησιακό σωματείο, ούτε μια επιχειρησιακή σύμβαση να μην υπογραφεί είτε από σωματείο είτε από ένωση προσώπων. Κόντρα στους νόμους που σπρώχνουν τα κλαδικά σωματεία στην «παρανομία», εμείς καλούμε όλους τους εργαζόμενους να οργανωθούν σε αυτά για να δώσουμε τέλος στον εξευτελισμό της εργατικής μας δύναμης.

Με το ίδιο πείσμα να εμποδίσουμε τις απολύσεις  στην πράξη οξύνοντας τον αντιεργοδοτικό αγώνα. Σε κάθε επιχείρηση που βάζει λουκέτο να παίρνουμε την παραγωγή στα χέρια μιας και να την λειτουργούμε χωρίς αφεντικό. Απέναντι στα κάθε λογής χαράτσια να κάνουμε πράξη τη συλλογική εργατική άρνηση πληρωμών, απαντώντας στις εκβιαστικές πρωθυπουργικές κορώνες ότι καμιά πατρίδα δεν μπαίνει πάνω από τις ανάγκες μας.

Χρειαζόμαστε όμως, για να δώσουμε με πιθανότητες νίκης τις μάχες που περιμένουν να δοθούν, και ένα επαναστατικό εργατικό κίνημα που θα κάνει πέρα τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό του παρελθόντος. Να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας και να χτίσουμε τα ταξικά σωματεία βάσης που θα οργανώσουν μαζικά τους εργαζόμενους κι ανέργους, έλληνες και μετανάστες σε κάθε κλάδο. Και μαζί με τα εργατικά συμβούλια γειτονιών να προχωρήσουμε σε ανεξάρτητα εργατικά κέντρα αγώνα παντού, για να δέσουμε τις σκαλωσιές που παν να φτάσουνε τον ουρανό. Με αυτό το εργατικό κίνημα μπορούμε οι εργαζόμενοι να κάνουμε την οργή συνείδηση και, με τη γνώση ότι καμιά λύση για μας δεν έχουν να προσφέρουν οι κυβερνήσεις των από τα πάνω και τα προγράμματά τους για εθνική ανάπτυξη, να τους ανατρέψουμε. Όπως στις τελευταίες απεργίες αποδείξαμε πως μπορούμε να πλημμυρίσουμε τους δρόμους και τις πλατείες, έτσι μπορούμε και να στήσουμε τη γενική απεργία διαρκείας και να κάνουμε την εργατική εξέγερση πραγματικότητα.

Γιατί το ξέρουμε καλά, τώρα που η στέρηση κατακάθισε στα σπίτια μας, πως πρέπει να βάλουμε μπροστα τις ανάγκες μας. Να χαράξουμε τις δικές μας κόκκινες γραμμές μπροστά από τους υλικούς όρους διαβίωσής μας, τον μισθό των αναγκών μας, την μονομερή από την πλευρά του εργοδότη ασφάλιση μας, τη δημόσια υγεία και παιδεία. Και να μη δειλιάσουμε μπροστά στον εχθρό, να μη φοβηθούμε από τη δύναμη των όπλων του. Αυτή τη μάχη αξίζει να τη δώσουμε μέχρι τέλους, μέχρι να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη.

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης

Νοέμβριος 2011