Γενικεύουμε την αυτοοργάνωση,
Παλεύουμε για την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής!
Ενώ εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας η πιο άγρια επέλαση της βαρβαρότητας, η ανθρώπινη ύπαρξη των εργαζόμενων και των ανέργων περιορίζεται σε μια αγωνιώδη συνθήκη επιβίωσης και συνθλίβεται κάτω από την προσπάθεια του κράτους και του κεφαλαίου να ξεπεράσουν την κρίση τους και να ξανακερδίσουν (πολλαπλάσια) πάνω στα πτώματά μας.
Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε ούτε για τα ιλιγγιώδη ποσοστά της ανεργίας, ούτε για τις απολύσεις, τις περικοπές και τους εξευτελιστικούς όρους κάτω από τους οποίους δουλεύουν όσοι ακόμη δεν έχουν πεταχτεί έξω από την παραγωγική διαδικασία, ούτε για την πρόσβαση στα στοιχειώδη αγαθά της υγείας και της παιδείας που τελεί και αυτή υπό εξαφάνιση. Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε την σφοδρότητα με την οποία καταστέλλεται πλέον όποιος αντιστέκεται, το αστείρευτο μίσος και την μαύρη προπαγάνδα με την οποία αντιμετωπίστηκαν από κράτος και εντεταλμένα ΜΜΕ οι απεργοί του μετρό, των υπόλοιπων μέσων μαζικής μεταφοράς, οι απεργοί ναυτεργάτες και οι μυριάδες καταπιεσμένων που δεν απέκτησαν ποτέ χώρο και χρόνο στην δημόσια σφαίρα καθώς ισοπεδώθηκαν ευθύς εξαρχής. 20χρονοι ληστές καπιταληστ(ρ)ικών τραπεζών βασανίζονται με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο στα υπόγεια της «δημοκρατίας» τους και περιφέρονται ως τρόπαια, αυτοδιαχειριζόμενοι και κατειλημμένοι χώροι του αντιεξουσιαστικού κινήματος σφραγίζονται και οι άνθρωποι που τους έδιναν ζωή διώκονται χωρίς δισταγμό.
Μέσα στο βαθύ σκοτάδι της εξαθλίωσης και του αποκλεισμού για τους πολλούς την εργατική τάξη και της αχαλίνωτης αυταρχικής διακυβέρνησης για την εξουσιαστική ελίτ, που μας γυρνάει σε κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά πλαίσια προηγούμενων εποχών είναι τουλάχιστον αστείο να σκούζουν κάποιοι για αντι-δημοκρατική παρέκκλιση και να εκλιπαρούν για επιστροφή στην κοινωνική συναίνεση και ειρήνη. Όσο επιτρέπουμε να κυβερνιόμαστε από αυτό το σάπιο σύστημα και προσευχόμαστε στα κακέκτυπα των φερέλπιδων σωτήρων του, αυτός ο κατήφορος δεν θα έχει τέλος.
Ένας είναι ο δρόμος εργάτη να νικάς.
Οργάνωση κι αγώνας στους χώρους της δουλειάς
Απέναντι σε όλα αυτά επιλέγουμε την άμεση δράση, την ταξική αυτοοργάνωση στη βάση και την επαναοικειοποίηση όσων μας κλέβουν. Στεκόμαστε στο πλευρό των απεργών, των απολυμένων, των αγωνιζόμενων σωματείων βάσης, των αντιφασιστικών ομάδων σε κάθε γειτονιά και πόλη, των ανθρώπων που μάχονται για την αξιοπρέπεια όλων και δεν σκύβουν το κεφάλι μπροστά στη βαρβαρότητα.
Την Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου πορευόμαστε μαζί με τους εργαζόμενους της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής και την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης από την Καμάρα στο Ιβανώφειο για τη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης. Την επόμενη μέρα βάζουμε μπροστά τις μηχανές της εργατικής αυτοδιαχείρισης, ανοίγουμε το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο στην Ελλάδα της καπιταλιστικής κρίσης, και καλούμε κάθε εργάτη και εργάτρια που συναισθάνεται την κρισιμότητα του παρόντος και τις ευθύνες του για το μέλλον να αγωνιστεί για να πολλαπλασιαστούν τα κύτταρα της αυτοδιεύθυνσης, της αντίστασης και της οργανωμένης επίθεσης στην βάρβαρη εξουσία που ορίζει τις ζωές μας. Αντί να μας ‘επιστρατεύσουν’ αυτοί, πρέπει να ‘επιστρατεύσουμε’ τώρα όλες τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας.
federacion-salonica.blogspot.gr
ergasia2010@hotmail.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου