"Σ' αυτόν τον τόπο οι άνθρωποι δε σχηματίζουν πια Χορούς,
γι' αυτό στην παράστασή μας η εξουσία μένει ατιμώρητη."
Μετά την απεργία της 26ης Σεπτεμβρίου, η κεντρο- δεξιο- αριστερή κυβέρνηση του τόπου δεσμεύτηκε, έπειτα από υπόδειξη του ΔΝΤ να περάσει το νέο πακέτο μέτρων, το οποίο θα πλήξει το σύνολο των εργαζομένων, αλλά και των συνταξιούχων και ανέργων, με κατάργηση δώρων και επιδομάτων σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, με περικοπές προνοιακών επιδομάτων, με μείωση στα ήδη ψαλιδισμένα μισθολόγια των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και με αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 έως τα 67.
Βάζει έτσι την υπογραφή της στην πολιτική ντιρεκτίβα ενός τσούρμου τραπεζιτών, επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων αφεντικών, που θέλουν την Ελλάδα «επενδυτικό παράδεισο», αλλά και την ταφόπλακα στο βωμό της αξιοπρέπειας ενός λαού που αγωνίζεται για επιβίωση και που ελάχιστα τον ενδιαφέρουν οι αριθμοί της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Την ίδια στιγμή που τα νέα μέτρα έρχονται για να τρομοκρατήσουν τα ήδη φτωχά στρώματα Ελλήνων και μεταναστών, μιας και η κυβέρνηση και η τρόικα έχουν μισθολογικά και ταξικά κριτήρια στην απόδοση ευθυνών για την επικείμενη χρεωκοπία της χώρας- εξαιρώντας τους «έχοντες και κατέχοντες», η κατάσταση σε κλάδους όπως η υγεία παραμένει τραγική, ενώ σχολεία και πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται, με πολλές σχολές να βάζουν λουκέτο λόγω έλλειψης πόρων. Επίσης, σε αυτή τη λογική βγαίνουν στο σφυρί μια σειρά από δημόσιες επιχειρήσεις, βάζοντας σε κατάσταση επισφάλειας τους εργαζόμενους, αλλά και τη δημόσια υγεία, όταν μιλάμε για αγαθά όπως το νερό και το ρεύμα. Στο ίδιο πλαίσιο λεηλασίας του πλούτου της χώρας, το κράτος κάνει πλάτες σε ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους αναφορικά με την εξόρυξη μεταλλευμάτων, όπως συμβαίνει με τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία όχι μόνο των εργατών που θα αναγκαστούν να δουλέψουν σε αυτά λόγω φτώχειας, αλλά και την βιωσιμότητα ολόκληρων χωριών και την μόλυνση εκτάσεων χιλιάδων στρεμμάτων.
Με όλα αυτά δείχνουν ζοφερά, ο κοινωνικός κανιβαλισμός που προωθούν οι νεοναζί της ΧΑ, έρχεται να προστεθεί ως κερασάκι στην τούρτα. Η φτώχεια και η ανέχεια, σε συνδυασμό πάντα με την έλλειψη παιδείας, οδηγεί ένα κομμάτι του ελληνικού λαού στον εκφασισμό. Η απόδοση ευθυνών στους ξένους, η συνεχής στοχοποίηση των μουσουλμάνων ως «επικίνδυνων φονταμεταλιστών» και η καθημερινή βία, σωματική και ψυχική που ασκείται σε πένητες- ως επί τω πλείστον, μετανάστες που βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα, δείχνει ότι ένα κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας δεν έχει αποκτήσει ακόμη τα ταξικά εκείνα αντανακλαστικά, που θα τσακίσουν την εθνική συνείδηση, θα σαρώσουν την τάξη των αφεντικών και των δεξιών ή αριστερών κοινοβουλευτικών εκπροσώπων τους, και θα στείλουν στο διάολο τους απόγονους των δοσίλογων και ταγματασφαλιτών της ΧΑ.
Η πολιτική μας συγκρότηση και η απεργία
Η απεργία- πυροτέχνημα των ξεπουλημένων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και του γραφειοκρατικού ΠΑΜΕ, δεν είναι παρά μια ελάχιστη ευκαιρία να δείξουμε εμείς από τα κάτω πως οι αντιστάσεις μας δείχνουν να κλιμακώνονται. Η αποχή από τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό όλων και περισσότερων εργαζομένων και η δραστηριοποίηση ταξικών σωματείων βάσης που λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, που υιοθετούν επαναστατικά προτάγματα και που επιθυμούν τη ρήξη κι όχι τη συναίνεση με τα αφεντικά, οφείλουν να συναντηθούν και να αποκρυσταλλωθούν στο δρόμο, στους αγώνες, με το πρόταγμα της κατάληψης των μέσων παραγωγής και της αυτοδιαχείρισης που μπορεί να οδηγήσει στην κοινωνική αυτοδιεύθυνση.
Απαραίτητο στάδιο σε αυτόν τον αγώνα που καλούμαστε ΟΛΟΙ να δώσουμε, όχι αμυνόμενοι με σκοπό την επιβίωση, αλλά επιθετικά, αντιλαμβανόμενοι πλέον ότι «η οικονομία της αγοράς» δεν ανατρέπεται ούτε με τις εκλογές, ούτε από άλλους, αλλά από εμάς τους ίδιους, είναι η λειτουργία ενός ανεξάρτητου εργατικού κέντρου αγώνα, που θα ζυμώνονται οι συνειδήσεις μας και θα πολιτικοποιείται ο λόγος μας. Εργαζόμενοι όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, άνεργοι, μακροχρόνιοι και μη, επισφαλείς, ανασφάλιστοι, εμείς οι «από τα κάτω», αντιλαμβανόμενοι ότι ο πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον εργάζονται, οφείλουμε να φτιάξουμε νέα εργατικά σωματεία και συμβούλια, να χτίσουμε δεσμούς ταξικούς κι όχι εθνικούς.
Αν κάποιοι λοιπόν πιστεύουν ότι το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό, εμείς απαντούμε πως η ελπίδα τώρα γεννιέται. Η άρνηση όλων και περισσότερων εργαζομένων και σωματείων να συμβιβαστούν με το μέλλον της ανεργίας και της υποταγής σηκώνουν τις γροθιές τους ψηλά στον ουρανό, αλλά και το ανάστημά τους στον σάπιο κόσμο κράτους και αφεντικών. Η ΒΙΟΜΕΤ, αποτελεί έξοχο παράδειγμα. Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, αντιλαμβανόμενοι πλήρως την πολιτική και οικονομική συγκυρία κι ότι ένας αγώνας με μεσολαβητές- επαγγελματίες συνδικαλιστές και πολιτικά γραφεία είναι από την αρχή χαμένος, δείχνουν το δρόμο της αυτοδιαχείρισης: ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.
Το συγκεκριμένο πρόταγμα οφείλει να απηχεί όχι μόνο στα αυτιά όλων των εργαζομένων, Ελλήνων και ξένων, αλλά και να αποτελεί το εφαλτήριο της πολιτικής συγκρότησης της τάξης μας. Γιατί η εργατική τάξη του σήμερα ή θα σπάσει μία και καλή της αλυσίδες της ή θα θαφτεί με αυτές.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 26/09, 10:00, ΚΑΜΑΡΑ
Κίνησης Εργατικής Χειραφέτησης κι Αυτοοργάνωσης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου