Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στα Applebees

Την περίοδο της κρίσης, η κρίσιμη απάντηση θα δοθεί από τους εργαζόμενους. Ενώ κράτος-κεφάλαιο και διεθνείς οργανισμοί ρίχνουν όλες τους τις δυνάμεις στην αρένα της κοινωνικής πάλης με στόχο την ολοκληρωτική απογύμνωση των εργαζομένων από κάθε δικαίωμα στην εργασία, στην ίδια τη ζωή, εμείς οι από τα κάτω, αντί να σηκώσουμε λευκό πανί οφείλουμε να εντείνουμε με ακόμη πιο άμεσα χτυπήματα την ταξική αντιπαράθεση. Να στοχεύσουμε στην καρδιά του κτήνους, να πάρουμε στα χέρια μας την παραγωγή. Σε κάθε επιβουλή των αφεντικών απαντάμε με τον ταξικό εκβιασμό.

Η κατάληψη στο εστιατόριο «Applebees» στη Θεσσαλονίκη αποτελεί ένα πολύ καλό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Οι εργαζόμενοι εκεί, αρχικά αναγκάστηκαν να προβούν σε επίσχεση εργασίας μετά από δυο μήνες απλήρωτοι κι ενώ αντιμετώπισαν επανειλημμένα την αδιαφορία του εργοδότη για το ζήτημα της μισθοδοσίας. Όλο το προηγούμενο διάστημα επιδοθήκαν σε έναν αγώνα για να διασφαλίσουν την εργασία τους αλλά και τα δεδουλευμένα, ο οποίος εμπεριείχε καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας και συμμετοχή στις πανεργατικές απεργίες. Εισέπραξαν όμως κοροϊδία και εμπαιγμό από μεριάς της διοίκησης. Το μέλλον όχι μόνο για τους 15 εργαζόμενους του καταστήματος της Λεωφόρου Νίκης αλλά και των υπολοίπων 150 στην αλυσίδα φαινόταν δυσοίωνο. Όταν στις 15/7 πριν ξεκινήσει η πρωινή βάρδια τους ενημέρωσαν τηλεφωνικά πως η εταιρεία έκλεισε! Στην επιθεώρηση η εργοδοσία δήλωσε πως δεν πρόκειται να πληρώσει τίποτα από δεδουλευμένα, αποζημιώσεις κτλ. Δηλαδή μετά από χρόνια ξεζούμισμα με ελαστικές σχέσεις εργασίας, τους πετάνε απλήρωτους στο δρόμο, αφού μάζεψαν από τον ιδρώτα τους αρκετά εκατομμύρια στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Η απάντηση ενάντια στην εργοδοτική κοροϊδία, ήρθε άμεση και δίκαιη, οι εργαζόμενοι κατέλαβαν το χώρο εργασίας τους για να μην πάρει τίποτα ο εργοδότης μέχρι να πληρωθούνε. Αποφασίσανε παράλληλα να αυτοδιαχειριστούνε το μαγαζί ώστε να μπορέσουνε οικονομικά να συντηρήσουνε τις οικογένειές τους. Η κατάληψη στα «Applebees» αποτελεί παράδειγμα για όλους τους εργάτες, καθώς και οποιοδήποτε τέτοιο μεμονωμένο εγχείρημα, που καταδεικνύει στην πράξη ότι οι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά. Ειδικά την συγκεκριμένη περίοδο της ολοκληρωτικής επίθεσης στα εργατικά κεκτημένα και δικαιώματα, οι καταλήψεις στους χώρους εργασίας μπορούν να εξυψώσουν την αυτοπεποίθηση της τάξης, για να προχωρήσει από τις μεμονωμένες κινήσεις στην οργάνωση και τον συντονισμό με στόχο την συνολική απαλλοτρίωση πλούτου και παραγωγικών μέσων και την κοινωνικοποίηση της παραγωγής.

Η Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης στηρίζει τον δίκαιο αγώνα και υποστηρίζει άνευ όρων τα μέσα πάλης. Στον καιρό που εξυφαίνεται πιο καθαρά από ποτέ η προσπάθεια εξόντωσης των εργαζομένων μέσω της ανεργίας και της εργασίας υπό ξεφτελιστικές συνθήκες, καλούμε όλους τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν γύρω από τα Ταξικά Σωματεία Βάσης, ανεξάρτητα και ενάντια από τα ξεπουλημένα τσιράκια της ΓΣΕΕ και τα κομματικά μέτωπα του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ, με στόχο η δημιουργία ενός Συντονιστικού Εργατικής Βάσης και Δράσης των Από τα Κάτω ενάντια σε Κράτος-Κεφάλαιο-Διεθνείς Καπιταλιστικούς Οργανισμούς, με στόχο την χειραφέτηση της τάξης, και την απελευθέρωση της κοινωνίας, από τα δεσμά της ιδιοκτησίας και της μισθωτής εργασίας, στο δρόμο για την κατάκτηση της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης σε μια κοινωνία χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς.

Η Κ.Ε.Χ.Α. καλεί όλο τον λαό της Θεσσαλονίκης να συνδράμει την προσπάθεια των εργαζομένων στα «Applebees», γιατί κάθε εργατικός αγώνας, μας αφορά όλους, γιατί οι αγώνες που γίνονται από εργαζόμενους για εργαζόμενους πρέπει να μάθουν να νικούν, και θα νικήσουν.

- Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων.

- Καμιά θέση εργασίας χαμένη για τους εργαζόμενους.

- Κατάληψη στα μέσα παραγωγής και διαχείριση τους από τους εργάτες.

Κατάληψη στα Applebees Θεσσαλονίκης (Λ.Νίκης)

Απο τη Δευτέρα 18/7 έχει καταληφθεί το κατάστημα Applebees στη Θεσσαλονίκη απο εργαζόμενους και λειτουργεί από τους ίδιους. Απο την ανακοίνωσή τους:

"Από Δευτέρα 18/7 σερβίρουμε το πρωί καφέδες-ροφήματα και βράδυ μετά τις 8μμ θα λειτουργεί κουζίνα. Όλα σε οικονομικές τιμές, για την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων.Καλούμε όλους εσάς να στηρίξετε έμπρακτα την προσπάθειά μας.


Ζητάμε τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων και της νεολαίας στο δίκαιο αγώνα μας. Να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας. Να καταβληθούν οι μισθοί μας άμεσα."

http://applebeessquat.blogspot.com/

Πάμε Απεργία, μια ανάλυση για τους Αγανακτισμένους και την ταξική πάλη.

Του Άρη Τσιούμα

Εισαγωγικά

Η συντριπτική κατάρρευση[1]της σοσιαλδημοκρατίας, ως βιοπολιτικό πλαίσιο διαχείρισης του καπιταλισμού, γέννησε συνέπειες οι οποίες τώρα χάσκουν γυμνές μπροστά στα μάτια του «πλήθους[2]».

Το ολοκληρωτικό πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης εφαρμογής που οριοθετεί την περίοδο της κρίσης -το ταιριαστό άλλο μισό της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης σε καιρούς ανάπτυξης[3]- εξήγησε σεπτά στον κόσμο της εργασίας ότι πλέον δεν υπάρχει τίποτε για διαπραγμάτευση. Εάν φαινόταν άδικη η μισθωτή σκλαβιά η νέα συνθήκη ορίζει την άμισθη σκλαβιά της ανεργίας σαν μεσοπρόθεσμο στάδιο στην «κατάκτηση» της κοινωνικής ζούγκλας του επελαύνοντος κεφαλαίου[4]. Η παραδοχή της καπιταλιστικής συνθήκης, ως μονόδρομου από την πλειοψηφία του προλεταριάτου της Δύσης την περίοδο που μόνος σύμβουλος φάνταζε η καταναλωτική νιρβάνα και οι καπιταλιστικές υποσχέσεις για παντοτινή ευμάρεια[5], είχε σαν αποτέλεσμα την συντριπτική ήττα του επαναστατικού εργατικού κινήματος και προσδιόρισε τελείως αρνητικά το πρόσημο της ταξικής πάλης για τους εργαζόμενους.

Αυτή η συνθήκη υπήρξε το πάτημα για την νεοφιλελεύθερη έκφραση του «δεν υπάρχει τίποτα για διαπραγμάτευση» που αγκαλιάστηκε από την απαραίτητη φιλοσοφική ανακοίνωση του «τέλους της ιστορίας». Η αδυναμία των Συνδικάτων να υποστηρίξουν σήμερα πια, ακόμα και αυτόν τον ρεφορμιστικό τους χαρακτήρα κερδίζοντας έστω και το ελάχιστο από τα αφεντικά για να το αποδώσουν στους εργάτες άδειασε μεμιάς τους μαζικούς κοινωνικούς φορείς από νόημα…κι από κόσμο. Έχοντας απωλέσει τον επαναστατικό τους χαρακτήρα από καιρό, τώρα χάνανε και τον ρεφορμιστικό- διεκδικητικό τους χαρακτήρα.

Δυο λόγια για την κατηγορία "Πολιτική Γνώμη"

Η κατηγορία "Πολιτική Γνώμη" φτιάχτηκε ώστε να φιλοξενούνται ατομικά ή συλλογικά κείμενα ατόμων που συμμετέχουν στην Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης, τα οποία κείμενα δεν εκφράζουν αναγκαστικά το σύνολο της Κίνησης.

Στην ίδια κατηγορία ανεβαίνουν και ενδιαφέρουσες αναλύσεις γύρω απο διάφορα πολιτικά, συνδικαλιστικά και κοινωνικά ζητήματα που αλιεύονται είτε απο blogs είτε απο άλλες πηγές, απο άτομα που δεν συμμετέχουν στην ΚΕΧΑ. Οι προσεγγίσεις που δημοσιεύονται δεν σημαίνει ότι εκφράζουν την Κίνηση ως συλλογικότητα.

Κάλεσμα σε Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση στην Αθήνα

Εργαζόμενοι που συμμετέχουμε σε εργατικά σχήματα και τις Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις, σύντροφοι που βρισκόμαστε στη διαδικασία δημιουργίας εργατικών συλλογικοτήτων από διαφορετικούς χώρους και περιοχές της Ελλάδας, απευθυνόμαστε με αυτό το κείμενο σε κάθε σύντροφο και συναγωνιστή, που συμμετέχει στο εργατικό κίνημα προσπαθώντας να δώσει επαναστατική κατεύθυνση στις αντιστάσεις της εργατικής τάξης.

Απευθυνόμαστε με άμεσο στόχο, τη σύγκληση παναθηναϊκού, και κατόπιν πανελλαδικού μαζέματος εργατικών σχημάτων και εργατικών κινήσεων. Η ανάγκη για μας που υπογράφουμε αυτό το κάλεσμα είναι προφανής, αφού τα εργατικά σχήματα δεν έχουν συζητήσει και σχεδιάσει, περίπου εδώ και τρία χρόνια. Είναι επιτακτική η ανάγκη της συνεύρεσής τους για να επανιδρυθεί η προσπάθειά τους και να επιβεβαιωθεί η ανάγκη της ύπαρξής τους.

Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο, με την αποφασιστική παρουσία και συνδρομή των Ε.Ε.-Δ.ΝΤ-ΕΚΤ, έχουν γυρίσει το χρόνο έναν αιώνα τουλάχιστον πίσω, σε ότι αφορά τα εργατικά δικαιώματα, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Πρέπει όλο το δυναμικό των εργατικών σχημάτων να συνεκτιμήσει, να αποφασίσει και να δράσει, αναδιατάσσοντας τους πολιτικούς του στόχους, τα προγράμματά του, τα σχέδια δράσης του. Έχοντας ήδη δεχθεί απανωτές ήττες με την καταστρατήγηση κεκτημένων εργατικών δικαιωμάτων αιώνων, καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε την ουσία του εργατικού αγώνα που είναι το ίδιο το περιεχόμενο αλλά και οι μορφές της πάλης του.

Άλλωστε, και αυτό είναι το κυριότερο, το ζητούμενο όχι μόνο για όλους εμάς, αλλά κυρίως για όλους τους συναδέλφους εργαζόμενους, είναι να αντιληφθούμε το χαρακτήρα και την αφετηρία της επίθεσης που δεχόμαστε. Να κατανοήσουμε πως η απόκρουση αυτής της επίθεσης δεν μπορεί να οργανωθεί με το βλέμμα στραμμένο στη 'σιγουριά' του παρελθόντος, αλλά αντίθετα να αμφισβητήσει την κυριαρχία αυτού του συστήματος, την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ανακαλύπτοντας και πάλι τις επαναστατικές μορφές οργάνωσης της εργατική τάξης.

Η προσπάθεια που αξίζει όλοι να μπούμε ενεργητικά, προκύπτει και από την ίδια την κίνηση της τάξης μας, με δεκάδες κινητοποιήσεις και απεργίες, ιδιαίτερα όλο τον προηγούμενο χρόνο, χωρίς ούτε καν την τυπική κάλυψη της ΓΣΕΕ. Αλλά ακόμα και στις απεργίες που έθετε ο αστικός συνδικαλισμός, οι εργαζόμενοι έδιναν άλλα μηνύματα από τις προθέσεις του (5η Μάη, 15η Δεκέμβρη).
Από εκεί προκύπτει για εμάς και η ανάγκη της προσπάθειας και της προετοιμασίας για τη δημιουργία άλλων εργατικών μορφών οργάνωσης. Η οποία προσπάθεια περνάει μέσα από την ρήξη και αποχώρηση, προγραμματική και οργανωτική, από το μειοψηφικό και μακριά από τους εργαζόμενους χώρο του συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αυτή η προσπάθειά δεν πρέπει να στέκεται μόνο στο επίπεδο του τριτοβάθμιου οργάνου, αλλά θα πρέπει να διαπερνά ακόμα και από πρωτοβάθμια σωματεία. Για να προκύψει μια νέα αντικαπιταλιστική συνδικαλιστική οργάνωση της τάξης, που δε θα φοβάται να κοιτάξει κατάματα τα προβλήματα και τις καθημερινές αγωνίες της εργατικής τάξης, δε θα φοβάται τις μικρές αντιστάσεις και νίκες, αλλά μπολιάζοντας τες ταυτόχρονα και το σπόρο της ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης.
Από αυτή την άποψη, είναι προφανές πως όπως είναι αυτή τη στιγμή συγκροτημένος ο συνδικαλιστικός χάρτης, δε μας καλύπτει απόλυτα, καμιά συνιστώσα. Ούτε η συνδιαχειριστική και ευρωπαϊκή Αυτόνομη Παρέμβαση από τη μια, ούτε και το ΠΑΜΕ. Η μεν πρώτη αντιφάσκει, συμμετέχοντας στο κίνημα και την αντίσταση, αλλά και ταυτόχρονα στην ενεργή διαχείριση σε σωματεία αλλά και δήμους, με το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Το δε δεύτερο, προτάσσει τον δια της οργανωτικής αποχής και απομόνωσης αγώνα, με μοναδικό γνώμονα την ενίσχυση του ΚΚΕ, μη ερχόμενο και σε ουσιαστική ρήξη με το συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Ταυτόχρονα δεν καταστεί σαφές τόσο σε ποιά τάξη απευθύνεται (και με τον εργάτη που απολύεται, και με τον εργοδότη που απολύει χτυπημένος από τα μονοπώλια) όσο και ποιόν τρόπο διάρθρωσης της παραγωγής προτείνει (η λαϊκή οικονομία και εξουσία δεν φεύγει εκτός καπιταλιστικών πλαισίων).

Επειδή όμως σύντροφοι των σχημάτων, συμμετέχουν ή παρακολουθούν το Συντονισμό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, τα ίδια ερωτήματα απευθύνονται και προς τα εκεί: θα συνεχίσει αυτή η προσπάθεια να διαμορφώνει προγράμματα και διεκδικήσεις, που είναι αναντίστοιχα με τους καιρούς που περνάμε; Θα συνεχίζεται να υποκαθίσταται πολλές φορές η δημοκρατική λειτουργία τόσο των σωματείων, όσο και του ίδιου του Συντονισμού; Θα συνεχίζει να αναπαράγεται η ύπαρξή του ως γραφείο Τύπου ανακοινώσεων, ή πολύ χειρότερα ως απονευρωμένος πολιτικός βραχίονας, πολιτικών οργανώσεων ή και εκλογικών ψηφοδελτίων;

Είναι πιστεύουμε φανερό, πως ο προβληματισμός μας την ίδια στιγμή που δε μπορεί να ταυτιστεί με καμιά συνιστώσα, ταυτόχρονα επιδιώκει, με την πρόταση της παναθηναϊκής και πανελλαδικής συνεύρεσης των σχημάτων, να επικοινωνήσει και να οσμωθεί με όρους δράσης, όλο αυτό το δυναμικό αντίστασης, και μαζί του και εμείς. Άλλωστε, μόνο έτσι καθορίζονται οι πραγματικές εργατικές προσπάθειες.

- Ανατροπή της κυβέρνησης.
- Μείωση των ωρών εργασίας, με αύξηση στους μισθούς και τα μεροκάματα. όχι στη κατάργηση των συμβάσεων.
- Ανάκληση κάθε ιδιωτικοποίησης των τελευταίων 20 χρόνων.
- Ασφάλιση - περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες, χωρίς όρους και προϋποθέσεις
- Διαγραφή των χρεών των εργαζομένων προς τράπεζες και προς τις ΔΕΚΟ
- Μέτρα για τους άνεργους. Επίδομα ίσο με το βασικό μισθό, με ασφαλιστική κάλυψη. Τα χρόνια της ανεργίας να υπολογίζονται ως συντάξιμα.
- Ίσα δικαιώματα για όλους τους μετανάστες εργαζόμενους.

Καλούμε τώρα τα εργατικά σχήματα και τις παρεμβάσεις να προχωρήσουν σε οργανωμένη με εισηγήσεις πανελλαδική διαδικασία για τους όρους ενοποιημένης προγραμματικής πάλης.