Το ρεύμα είναι δημόσιο αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ & ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Εδώ και χρόνια έχει αρχίσει η διαδικασία να περάσουν όλα τα δημόσια αγαθά (ρεύμα-νερό-μεταφορές) στα χέρια του μεγάλου ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Μετά τη στρατηγική της μετοχοποίησης που ακολούθησε η «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση Σημίτη, ακολούθησε η «λογική» της ολικής ιδιωτικοποίησης από την κυβέρνηση Καραμανλή, και τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου έχοντας καταφέρει να φέρει την κοινωνία και τους εργαζόμενους στην απελπισία όπως στόχευαν και οι προκάτοχοί του, ρίχνει στο τραπέζι το «φρέσκο φρούτο» της «απελευθέρωσης της ενέργειας.» Με ουσιαστικό σύμμαχο τους το ΔΝΤ, κράτος και κεφάλαιο επιτέλους μπορούν να υλοποιήσουν τις ανθρωποφάγες επιδιώξεις τους γιατί τάχα έτσι τους προστάζει η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Το ψέμα περισσεύει. Χρόνια τώρα οι αεριτζήδες-αρπαχτικά του δημόσιου πλούτου περιμένουν να «απελευθερωθεί η ενέργεια», για να απελευθερώσουν και αυτοί τις ορέξεις τους, δηλαδή να απομυζήσουν εκατομμύρια ευρώ χωρίς να προσφέρουν τίποτα απολύτως, κι όλα αυτά υποτίθεται προς όφελος των εργαζομένων και των καταναλωτών.  

 Ιδιωτικοποίηση
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, έτσι λοιπόν και στην βρώμικη υπόθεση ξεπουλήματος της ΔΕΗ ο κατατεμαχισμός και η μετοχοποίηση μετέπειτα (ξεπούλημα του 49% της επιχείρησης σε ιδιώτες) που διέπραξαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αποτέλεσαν τον προθάλαμο για την ολική ιδιωτικοποίηση που επιχείρησε η ΝΔ τον Μάρτη του 2008. Τώρα με τις στημένες συστάσεις-κουτί για το κεφάλαιο του ΔΝΤ και με την ολόπλευρη στήριξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επιχειρείτε το τελικό χτύπημα στη ΔΕΗ, και η ολική μετατροπή του ρεύματος σε εμπόρευμα.

Το επιτελικό σχέδιο που είχε καταστρώσει η ΝΔ το 2008 ήθελε τη ΔΕΗ (μαζί με το μάνατζμεντ) στα χέρια του γερμανο-ελληνικού κεφαλαίου. Τα τότε μνημόνια που έφερε η διοίκηση Αθανασόπουλου ήθελαν τη συνεργασία της ΔΕΗ με RWE και Χαλυβουργική  για να μπει η ταφόπλακα της λειτουργίας της ΔΕΗ σαν δημόσιου οργανισμού και την οριστική μετατροπή της σε ολιγοπωλιακή εταιρεία διαχείρισης ενός -πρωην- δημόσιου αγαθού , του ρεύματος, με στόχο την περαιτέρω αύξηση του ιδιωτικού κεφαλαίου.

Τι αποτελέσματα θα έχει όμως η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ;

Οι αυξήσεις των τιμολογίων αποτελούν πληγή για το κοινωνικό σύνολο.
 Πρώτα απ' όλα στο κοινωνικό πεδίο τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να φαίνονται ξεκάθαρα. Άμεση σχέση με την ιδιωτικοποίηση έχουν οι τεράστιες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ.
Η διοίκηση της ΔΕΗ. Α.Ε. προσπαθώντας να δώσει κίνητρα στις πολυεθνικές που περιμένουν να βάλουν στο χέρι την ενέργεια ανεβάζουν από τώρα τις τιμές του ρεύματος ώστε να είναι εμφανής η κερδοφορία η οποία φυσικά θα φτάσει στα ύψη υπερ των ιδιωτών όταν αναλάβουν αυτοί και θα αυξήσουν τα τιμολόγια πολύ πάνω από το εξωφρενικό 25% που κατάφερε να τα ανεβάσει ο Αθανασόπουλος και τα υπόλοιπα λαμόγια του Δ.Σ. Από κοντά και το κράτος με τις ευλογίες του οποίου γίνονται όλες οι λοβιτούρες ευνοώντας για άλλη μια φορά αλλήλους, ανώτερους αξιωματούχους και φίλους μεγαλοκαρχαρίες. Συγκεκριμένα το τελευταίο διάστημα έχουν δει το φως της δημοσιότητας σενάρια για πώληση του 40% των υδροηλεκτρικών και λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Μαζί με το ξεπούλημα των υποδομών η μαφιόζοι τρόικα-κράτος-κεφάλαιο ζητούν να πουλήσει η ΔΕΗ στους αεριτζήδες κεφαλαιοκράτες του τομέα της ενέργειας και «εικονική ισχύ», δηλαδή να αγοράζουν ρεύμα (από λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες της ΔΕΗ) σε τιμή κόστους και να το πουλάνε με κέρδος! Για να έχουν όμως αρκετά κέρδη οι αεριτζήδες, βιομήχανοι της ενέργειας η Τρόικα προτείνει νέα αύξηση του ρεύματος, κυρίως στα οικιακά τιμολόγια από 18% έως και 40%!  

Με λίγα λόγια το μάρμαρο ή αλλιώς την "ανάπτυξη" -προς όφελος ποιου άραγε στ' αλήθεια;- θα κληθεί να πληρώσει ο εργαζόμενος, ο μισθωτός ο καθένας από μας και όλοι εμείς μαζί σαν σύνολο. Πρόκειται πλέον για μια ξεδιάντροπη καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος.

Mείωση προσλήψεων αύξηση απολύσεων
Εν τω μεταξύ, στο εσωτερικό της ΔΕΗ οι αλλαγές είναι σαρωτικές. Ήδη η έλλειψη προσωπικού, εργατικού δυναμικού κυρίως στους τόπους παραγωγής είναι εμφανής. Μονάδες στις οποίες εργάζονταν -και όχι απασχολούνταν- τριπλάσιος αριθμός ατόμων τώρα σχεδόν υπολειτουργούν. Είναι άλλη μια προειδοποίηση έτσι ώστε να ανοιχτεί ο δρόμος για να επιβληθεί το ίδιο μοντέλο που εφαρμόσθηκε και στον ΟΤΕ, με εθελούσιες εξόδους κλπ. Λες και αυτή η γενιά που φεύγει από την εργασία θα 'ναι η τελευταία στην παραγωγή.
Επίσης προωθείτε ραγδαία η εντατικοποίηση της ελαστικοποίησης, το σπάσιμο του 8ώρου & οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις Πρόγευση από τις εργασιακές σχέσεις που θα επιβληθούν είναι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας που αρχίζουν να επικρατούν από τώρα. Ειδικότερα όσο αφορά τους συμβασιούχους απαγορευόταν στην προ-ΔΝΤ εποχή, δια νόμου...και δια ροπάλου ακόμη και να καταθέσουν νέα αίτηση πρόσληψης μην τυχόν και πάρουν κανένα δικαίωμα παραπάνω, από αυτά που έτσι κι αλλιώς προσπαθούν να καταργήσουν στο σύνολο της εργασίας, τώρα πια οι προσλήψεις ακόμα και με το αισχρό καθεστώς της «μαθητείας» και των συμβάσεων καταργήθηκαν ουσιαστικά πλήρως με αφορμή το «δημόσιο έλλειμμα».
Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούν να παραδώσουν την ΔΕΗ στο κεφάλαιο με εργαζόμενους χωρίς κανένα δικαίωμα, έτσι ώστε οι εταιρείες να μπορέσουν να κάνουν μαζικές απολύσεις και να πάρει άλλους με χειρότερους φυσικά όρους.

Ασφάλιση
Οι κρίκοι είναι άρρηκτα πλεγμένοι μεταξύ τους το ασφαλιστικό και στην ΔΕΗ έχει άμεση σχέση με το νομοσχέδιο για την ασφάλιση, αποτελεί δε μια χαρακτηριστική περίπτωση του σε όλα τα επίπεδα. Αρχικά όσο αφορά την ασφάλιση των εργαζομένων στη ΔΕΗ από ξεχωριστό και υγιές ταμείο με ληγμένο το ζήτημα της ασφάλισης των εργαζομένων της, με το σχέδιο ενοποίησης, ενσωματώνεται στο ΙΚΑ όπου οι πολιτικές τόσων χρόνων υπερεκμετάλλευσης των δημοσίων ταμείων από κράτος και εργοδοσία το φέρανε στην τραγική κατάσταση της υπερχρέωσης στην οποία είναι σήμερα. Νωπές είναι ακόμα οι μνήμες από τη μεγάλη απεργία των εργαζομένων της ΔΕΗ τον Μάρτη-Απρίλη του 2008 με αφορμή το τότε νομοσχέδιο για την ασφάλιση που υποβάθμιζε με τη σειρά του τη ΔΕΗ έτσι ώστε να στρώσει το δρόμο στο κεφάλαιο και την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας. Είναι προφανές ότι αυτή τη φορά θα χρειαστούν ακόμα μεγαλύτερες κινητοποιήσεις σε συνεργασία με την κοινωνία για να μην περάσει η «απελευθέρωση της ενέργειας», δηλαδή η χειρότερη και πιο στυγνή εκμετάλλευση.

Στα δε ΒΑΕ ήδη έχει στρωθεί ο δρόμος. Συνεχής είναι οι περικοπές και τα κόλπα που μεταχειρίζεται η διοίκηση για να αποφύγει την καταβολή εξ ολοκλήρου των Βαρέων και Ανθυγειυνών σε ανθρώπους που δουλεύουν 30 χρόνια σε δύσκολες συνθήκες εργασίας.
Μέσα στη γενική σαπίλα του καθεστώτος το κράτος κολλάει το "πωλείται" στο πιο εμφανές σημείο, ο Αθανασόπουλος και η νυν ηγεσία της ΔΕΗ κάνουν τον μεσίτη για να πετύχουν μια καλή τιμή, και το κεφάλαιο ακονίζει τα δόντια του για ανθρώπινη σάρκα. Απ' την άλλη η ΓΣΕΕ φαντάζει ίσως ο μοναδικός πιο αναξιόπιστος φορέας από όλους τους προαναφερόμενους. Δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος των περιστάσεων οι 24ωρες πανηγυρικές δεν οδηγούν πουθενά. Ενώ δεν είπε κουβέντα για την μετοχοποίηση και το τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων στηρίζοντας ουσιαστικά αυτές τις ενέργειες, έτρεξε να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου με τρόικα και κυβέρνηση υπογράφοντας την προδοτική 3ετη κοινωνική ειρήνη, όταν κράτος και κεφάλαιο έχουν κηρύξει τον πιο άγριο πόλεμο στους εργαζόμενους. Η δε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑ, το πιο αποτελεσματικό και ριζοσπαστικό όπλο των εργαζομένων αποτελεί άγνωστη έννοια για τους κυβερνητικούς κηφήνες της ΓΣΕΕ.

Η ΓΕΝΟΠ τέλος προσπαθεί καθυστερημένα να ξυπνήσει από τον λήθαργο τόσων χρόνων. Πριν από λίγα χρόνια στήριξε την μετοχοποίηση και τώρα προσπαθεί να γλιτώσει τα χειρότερα. Η ηγεσία της υπό τις παρατάξεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΑΔ (ΣΥΝ) έχει εξευτελίσει κάθε όρο αντίστασης. Οι διάλογοι και οι διαπραγματεύσεις δίνουν και παίρνουν από ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ ενώ από κοντά ακολουθεί και η ΣΑΔ. Δεν ξεχνάμε το μικροπολιτικό-συντεχνιακό ξεπούλημα του αγώνα του 2008 από την παράταξη του ΣΥΝ όταν και είχε υπερψηφίσει το πλαίσιο της ΔΑΚΕ για σπάσιμο της απεργίας.
Τέλος το ΠΑΜΕ δεν μπορεί να διανύσει την απόσταση μεταξύ κοινωνικής και πολιτικής ζωής αποτελεί ξεκάθαρα όργανο του ΚΚΕ και στοχεύει στην εξαγορά ψήφων, ενώ η ήττα της πολιτικής του το συνοδεύει σαν μόνιμη επωδός. Τρανό παράδειγμα τα Κλωστήρια Ναούσης τα οποία έλεγχε πολιτικά η παράταξη του. Διεξάγει πιο λυσσώδη αγώνα για το καπέλωμα των αγώνων ακόμα και διώχνοντας ριζοσπάστες από εργατικές συγκεντρώσεις παρά ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στα αφεντικά και τα στηρίγματα τους.

Kαταστροφική η δημιουργία εργοστασίων λιθάνθρακα για τη φύση.
Η απελευθέρωση της ενέργειας από το κρατικό μονοπώλιο απελευθέρώνει, τα πιο επιθετικά ένστικτα των οικονομικών λόμπι. Η πολυεθνική EDISON, η RWE, η Μυτιληναίος-ΤΕΡΝΑ σχεδιάζουν να μετατρέψουν τα φυσικά καταφύγια, τους εύκολα προσβάσιμους κόλπους της ελληνικής περιβαλλοντικής δαντέλας σε κρανίου τόπο. Σχεδιάζουν εργοστάσια ενέργειας με καύση λιθάνθρακα στον Αστακό, στο Μαντούδι, στο Αλιβέρι, στα Άσπρα Σπίτια, στον Αλμυρό, στην Καβάλα, σε όλη την Ελλάδα. Αντί να δούμε μείωση του διοξειδίου του άνθρακα βλέπουμε τη μέγιστη προσπάθεια όλων για την αύξησή του για τη συσσώρευση περισσότερου κέρδους, ελέγχου, εξουσίας. Σε αντίθεση πάντως με το τι γραφόταν στο μνημόνιου ΔΕΗ-RWE οι κάτοικοι στις παραπάνω περιοχές αντέδρασαν άμεσα στο πρόγραμμα καταστροφής υγείας και περιβάλλοντος, με ένα μεγάλο κίνημα ενάντια στον λιθάνθρακα. Η επιτυχία αυτή μας δείχνει το δρόμο του αγώνα ξανά.