Συμμετέχουμε στην ανεξάρτητη συγκέντρωση & πορεία στην απεργία της 1 Μάη!

προκήρυξη 1 μάη

Πορεία για τα γεγονότα στη Μανωλάδα (φωτό από το μπλοκ της ΚΕΧΑ)

Έναρξη λειτουργίας της Λέσχης Εργαζομένων & Ανέργων Θεσσαλονίκης!

Η Κ.Ε.Χ.Α. στεγάζεται στη Λέσχη Εργαζομένων & Ανέργων Θεσσαλονίκης, Φιλίππου 56. 

Συνέλευση κάθε δεύτερη Κυριακή στις 15.00. 

Ακολουθεί η ανακοίνωση για το άνοιγμα καθώς και το ιδρυτικό κείμενο της Λέσχης:

Ένας κοινωνικός χώρος, όπου κάθε πλευρά του μαχητικού εργατικού αγώνα θα 

είναι ευπρόσδεκτη. Τη "δική μας" γωνιά, αφιερωμένη στους εργαζόμενους και τους άνεργους που σχεδιάζουν, συζητούν, οργανώνονται και αγωνίζονται μακριά και έξω από τα πολύχρωμα πλοκάμια των αφεντικών, του κράτους και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατείας. 

Ένας χώρος για το μαχητικό και ανυπόταχτο εργατικό κίνημα.

Ένα χώρος για τη τη τάξη μας, τις ανάγκες και τα συμφέροντα της.

Ξεκινάμε το Σάββατο 27.04 από τις 21.00 

με ζωντανή μουσική - αφιέρωμα στο Πολιτικό Τραγούδι!

ergatiki-leshi.blogspot.gr

ακολουθεί το ιδρυτικό κείμενο της Λέσχης:

Όταν οι προλετάριοι συζητούν, ο κόσμος τρέμει συθέμελα...

Στον καιρό της πιο ακραίας υποτίμησης της εργασίας και των ζωών μας, υπάρχουν γωνιές που αναγεννιέται η αντίσταση και η ανάγκη για τον αγώνα.

Από τη συναδελφική κουβέντα κάτω από τη μύτη του αφεντικού στη δουλειά, μέχρι τις πιο ολοκληρωμένες συναντήσεις και εκφράσεις της εργατικής αλληλεγγύης στο δρόμο, ο εργατικός αγώνας για ζωή, ψάχνει, κάθε μέρα, μονοπάτια να εκφραστεί και να αναπνεύσει.

Συναισθανόμενοι αυτήν την ανάγκη, που είναι και δική μας αγωνία, εργαζόμενοι και άνεργοι της Θεσσαλονίκης, αποφασίσαμε να ιδρύσουμε έναν κοινωνικό χώρο, όπου κάθε πλευρά του μαχητικού εργατικού αγώνα θα είναι ευπρόσδεκτη. Τη "δική μας" γωνιά, αφιερωμένη στους εργαζόμενους και τους άνεργους που σχεδιάζουν, συζητούν, οργανώνονται και αγωνίζονται μακριά και έξω από τα πολύχρωμα πλοκάμια των αφεντικών, του κράτους και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατείας. Ένα χώρο για το μαχητικό και ανυπόταχτο εργατικό κίνημα. Ένα χώρο για τη τη τάξη μας, τις ανάγκες και τα συμφέροντα της.

Σήμερα συστεγαζόμαστε εδώ συλλογικότητες*, που διατηρώντας η κάθε μία την αυτονομία της, συνεισφέρουμε από κοινού στην ίδρυση της "Λέσχης Εργαζομένων & Ανέργων Θεσσαλονίκης". Καλούμε κάθε εργαζόμενο ή άνεργο της πόλης, σωματείο ή εργατική συλλογικότητα ή ομάδα, που θέλει να οργανώσει από μια απλή συζήτηση, μέχρι μια εκδήλωση, μια συνέλευση, μια βραδιά, ή μια προβολή, ή ακόμη και να συστεγαστεί σε μόνιμη βάση, να έρθει στη πόρτα της "Λέσχης" που θα είναι γι΄αυτούς πάντα ανοιχτή.

Η Λέσχη Εργαζομένων & Ανέργων Θεσσαλονίκης λειτουργεί στη Φιλίππου 56, στο κέντρο της πόλης. 

Διαχειριστική συνέλευση κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα 

Ηλεκτρονική διεύθυνση ergatiki.leshi@gmail.com

* Συλλογικότητες που συστεγάζονται στη Λέσχη (αλφαβητικά):

Αναρχοσυνδικαλιστική πρωτοβουλία "Ροσινάντε"

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία

Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ)

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης (ΚΕΧΑ)

Συνεργατικές εκδόσεις "Κουρσαλ"

Κάλεσμα σε σύσκεψη για την απεργία της 1 Μάη, Τρίτη 23/4 18.00 ΕΚΘ

Μας κήρυξαν τον πόλεμο...

Η διαρκής υποτίμηση των ζωών μας συνεχίζεται. Ο εξευτελισμός της αξίας της εργατικής δύναμης, ακόμη και της ζωής των εργαζομένων εμφανίζεται ανάγλυφος , μεγαλώνοντας κάθε μέρα. Η κοινωνική ζούγκλα που ζούμε επιβάλλει:

Δολοφονικές απόπειρες στις φυτείες της δουλείας εναντίων μεταναστών-εργατών, με στόχο τους την "ανάπτυξη".Δραστικές και αυτόματες μειώσεις στον βασικό μισθό και επιμήκυνση του χρόνου εργασίας για τους "τυχερούς" που δουλεύουν ακόμη, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Στρατόπεδα συγκέντρωσης σήμερα για τους μετανάστες και τους τοξικομανείς, αύριο για όλους τους ανυπότακτους ανθρώπους, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Ανεργία για τη πλειοψηφία της νεολαίας, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Εξώσεις και κοψίματα του ρεύματος στους φτωχούς, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Λεηλασία των φυσικών πόρων από μια ντουζίνα μεγαλοεργολάβους και πολυεθνικές με στόχο τους την "ανάπτυξη". Καταστολή σε κάθε ανεξάρτητη φωνή, από τις καταλήψεις μέχρι και το ιντυμίντια, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Φυλακίσεις και διώξεις σε όποιον αμφισβητεί το δόγμα τους, με στόχο τους την "ανάπτυξη". Μαφίες και αστυνομοκρατία σε κάθε γειτονιά, με στόχο τους την "ανάπτυξη".

Φαίνεται πως η "ανάπτυξη" που μας υπόσχονται, περνάει πάνω από τα εκατοντάδες πτώματα από τη φτώχια, τις αρρώστιες και τη καταστροφή που αφήνει πίσω της η κρίση.

Φαίνεται πως η "ανάπτυξη" της οικονομίας τους δεν είναι τίποτε άλλο από την ανάπτυξη των κερδών μιας χούφτας εταιρειών, ελληνικών και ξένων, τραπεζών, βιομηχάνων και τσιφλικάδων.

Φαίνεται πως η "ανάπτυξη" τους είναι το διάγγελμα πολέμου προς την εργατική τάξη, και τους εξαθλιωμένους αυτής της χώρας.

Η ανάπτυξη τους, τα κέρδη τους, τα συμφέροντα τους είναι η καταστροφή μας!

Πολέμα τους κι εσύ...

Σήμερα βρισκόμαστε στη καρδιά της πιο μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών. Όλες οι αυταπάτες για τη πρόοδο και την εξέλιξη μέσα από ένα σύστημα που μόνη του αξία είναι το κέρδος, καταρρέουν. Σήμερα είναι που πρέπει να χτίσουμε στα συντρίμμια της ήδη ρημαγμένης κοινωνίας. Να οικοδομήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς. Να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα από το μισθό και το χρόνο εργασίας. Να οικοδομήσουμε σωματεία βάσης που αγωνίζονται πραγματικά για τα συμφέροντα των εργατών. Να οικοδομήσουμε ένα πραγματικά ανεξάρτητο εργατικό κέντρο αγώνα. Να στηρίξουμε τους ζωντανούς εργατικούς αγώνες πόλης μας, από τη ΒΙΟΜΕ μέχρι τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους στον επισιτισμό και την υγεία. Να αγωνιστούμε από κοινού με τους μετανάστες εργάτες που είναι μια εικόνα από το μέλλον των ντόπιων εργατών. Να πάρουμε στα χέρια μας, με αυτοδιαχείριση, τη παραγωγή, να προωθήσουμε την ανάγκη για δικτύωση και συνεργασία, μέσα από διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας.Τα μέσα παραγωγής στα χέρια μας, για την αυτοδιαχείριση από τους παραγωγούς του πλούτου κάθε πλευράς της οικονομίας. Να ζήσουμε τώρα αλλιώς. Να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας νέας ζωής. Αυτό είναι για μας ο αγώνας.

Για να χτίσουμε όμως, πρέπει παράλληλα να γκρεμίσουμε. Να γκρεμίσουμε το σάπιο οικοδόμημα των κυβερνήσεων, του κράτους και της ΕΕ, που μας έφερε μέχρι εδώ και μας βουτάει ακόμη παρακάτω. Να γκρεμίσουμε τους κρατικούς συνεργάτες συνδικαλιστές των αφεντικών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Να γκρεμίσουμε την τρομοκρατία των αφεντικών, τον ατομισμό και τη ρουφιανιά, τα διαχωριστικά που βάζουν μεταξύ μας, τον σύγχρονο κοινωνικό φασισμό. Να απαντήσουμε στους φασίστες πολιτικά και κινηματικά, στον δρόμο και στις γειτονιές, στα σχολεία και στους χώρους εργασίας, ώσπου να μην μείνει κανένας χώρος ελεύθερος για τους εχθρούς της ελευθερίας. Να αντισταθούμε και να πολεμήσουμε. Αυτό είναι για μας ο αγώνας.

Η ιστορία της τάξης μας είναι γεμάτη από στιγμές που δείξαμε τα δόντια μας στ' αφεντικά. Που κερδίσαμε σημαντικές μάχες.
Που κάναμε βήματα μπροστά κι αφήσαμε τον βούρκο της απογοήτευσης πίσω μας.

Η ιστορία της τάξης μας δεν αμελεί τη 1 Μάη, γιατί η λήθη είναι δύναμη της εξουσίας. Δεν ξεχνάει τους εκτελεσμένους εργάτες του Σικάγο για το 8ωρο και τον αγώνα τους για την ελευθερία.

Μα πάνω απ' όλα αγωνιζόμαστε για να φέρουμε στο σήμερα το εργατικό κίνημα που έχουμε τόσο ανάγκη.

Το κίνημα των απεργιών, των κατειλλημένων εργοστασίων, των κοινών αγώνων εργαζομένων και ανέργων, αντρών και γυναικών, ντόπιων και μεταναστών.

Καλούμε σε σύσκεψη για τη συνδιοργάνωση 

ανεξάρτητης - απεργιακής - ταξικής συγκέντρωσης και πορείας

Τρίτη 23/4 18.00 στο ΕΚΘ.

Πρωτοβουλία για τον Συντονισμό σωματείων βάσης, εργαζομένων, ανέργων & συλλογικοτήτων
http://protovouliathess.blogspot.gr/

Για την απόπειρα δολοφονίας εργατών γης στη Μανωλάδα

Η δολοφονική επίθεση ένοπλων μπράβων εναντίον μεταναστών εργατών γης έφερε ξανά στο προσκήνιο αυτό που κρύβουν επιμελώς τα ΜΜΕ: τις οξυμένες ταξικές αντιθέσεις, την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, τις δουλοκτητικές σχέσεις εργασίας.
Οι διάφορες ανώνυμες εταιρίες που προβάλλονται από το καθεστώς ως υπόδειγμα επιχειρηματικότητας της υπαίθρου είναι μια πολύ παλιά ιστορία με άλλο όνομα. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά τσιφλικάδες μεταμφιεσμένοι σύμφωνα με τα σύγχρονα οργουελικά πρότυπα.
Οι ένοπλες συμμορίες που τρομοκρατούν τους μετανάστες εργάτες είναι η συνέχεια του "Ξένιου Δία", των συμμοριών του Δένδια, των μαχαιροβγαλτών και μαφιόζων της χρυσής αυγής. Όποιος πλέον δεν αντιλαμβάνεται ότι η αιτία του ρατσισμού και του φασισμού είναι ταξική και ότι η αντιμετώπισή τους δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας είναι ή αδαής ή αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος της εκμετάλλευσης και καταπίεσης και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Οι μετανάστες εργάτες γης δεν είναι καημένα άβουλα πλάσματα όπως παρουσιάζονται αλλά ταξικά μας αδέρφια που χρειάζοντα αμέριστη, ολόπλευρη και δυναμική αλληλεγγύη. Τραυματίστηκαν γιατί απαίτησαν συλλογικά τα δεδουλευμένα τους, όπως παλιότερα είχαν κυνηγηθεί επειδή έκαναν απεργία. Αυτό το γεγονός μας υπενθυμίζει ότι όσο υπάρχει εκμετάλλευση η ταξική πάλη πάντα θα βρίσκει διεξόδους, ακόμη και αν διάφοροι εκ δεξιών και εξ αριστερών προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.
Το εργατικό και ευρύτερα ριζοσπαστικό κίνημα πρέπει να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που δε θα μείνουν στα εθιμοτυπικά αλλά θα θέσουν τους όρους για να τερματιστεί αυτό το αίσχος που δεν υπάρχει μόνο στη Μανωλάδα αλλά σε όλη την Ελλάδα. Τέλος πρέπει να πάψει αυτή η ουτοπική και ανιστόρητη ανοησία της εμπιστοσύνης προς τα κατασταλτικά και δικαστικά σώματα που τάχα μπορούν να αποδώσουν δικαιοσύνη. Η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να αναπτύξει δομές αυτοάμυνας που θα της επιτρέψουν να καθαρίζει μόνη της με παρόμοια αποβράσματα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΑΔΕΡΦΙΑ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ - ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΑΠΕΛΑΣΗ-ΑΜΕΣΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Καμιά δίωξη στον αρνητή στράτευσης Μ. Εξίογλου

Σήμερα 18/4/2013 το πρωί συνελήφθη έξω από το σπίτι του και καθώς πήγαινε στην εργασία του, ο αρνητής στράτευσης Μ. Εξίογλου με την κατηγορία της ανυποταξίας. Σημειώνεται πως ο Μ. Εξίογλου είχε δικαστεί και καταδικαστεί για το ίδιο αδίκημα τον Δεκέμβρη του 2012 αλλά οι κατασταλτικοί και δικαστικοί μηχανισμοί επιμένουν πως συντελείται εκ νέου αδίκημα κάθε φορά που παραλαμβάνεται το χαρτί κατάταξης. Είναι απαράδεκτο να δικάζονται και να καταδικάζονται άνθρωποι 2 και 3 φορές για το ίδιο αδίκημα, είναι ανεπίτρεπτο να διώκονται άνθρωποι για τις πεποιθήσεις τους και είναι τραγελαφικό να δικάζονται πολίτες από στρατιωτικά δικαστήρια.
Ο Μ. Εξίογλου είναι γνωστός στη Θεσσαλονίκη για την πολιτική και κοινωνική του δράση και η απόφασή του να αρνηθεί την κατάταξη στον ελληνικό στρατό είναι συνεπής επιλογή αποτέλεσμα της χρόνιας δέσμευσής του στο αντιμιλιταριστικό και αντιεθνικιστικό κίνημα.
Τα πρόσφατα συνεχή κρούσματα παρενοχλήσεων και διώξεων αντιρρησιών συνείδησης και αρνητών στράτευσης όπως του Νίκου Καρανίκα, του Μπάμπη Ακριβόπουλου και του Μενέλαου Εξίογλου είναι άμεσο αποτέλεσμα της ακροδεξιάς πορείας της τρικομματικής κυβέρνησης που επιτίθεται λυσσαλέα σε όλες τις εκφάνσεις του ριζοσπαστικού κινήματος. Στο πλαίσιο της ίδιας τακτικής, βλέπουμε και τη φίμωση κινηματικών μέσων όπως το indymedia και ο 98 fm και γίνεται πλέον προφανές ότι αυτές οι διώξεις θα ενταθούν. Είναι χρέος ολόκληρου του κινήματος αντίστασης να θέσει ένα τέρμα σε αυτή την επίθεση.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΝΕΛΑΟ ΕΞΙΟΓΛΟΥ
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΕΧΘΡΟ

Αλληλεγγύη στους τούρκους αγωνιστές

Κοινός αγώνας της εργατικής τάξης και στις δύο πλευρές του Αιγαίου

Το τελευταίο διάστημα διεξάγεται μια γκανγκστερικού τύπου κρατική επιχείρηση που στόχο έχει τους Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες που ζουν στην Ελλάδα. Ότι άφησε στη "μέση" το φασιστικό κράτος της Τουρκίας, έρχονται να το συμπληρώσουν τα μαντρόσκυλα της ΕΥΠ και της ΕΛ.ΑΣ. με προσαγωγές, φυλακίσεις και βασανισμούς στους αγωνιστές πολιτικούς πρόσφυγες της διπλανής χώρας. Είναι φαίνεται τόσο μεγάλη η αγωνία των αφεντικών σε Ελλάδα και Τουρκία, να "τελειώσουν" μια ώρα αρχύτερα με τις οργανώσεις του ταξικού πολιτικού αγώνα, που τις ανακηρύσσουν "τρομοκρατικές" σε επίπεδο, μάλιστα, ΕΕ, συλλαμβάνουν και προφυλακίζουν χωρίς κανένα επιβαρυντικό στοιχείο αγωνιστές, αρνούνται στους κρατούμενους ακόμη και τα στοιχειώδη. Στη περίπτωση της Γκιονούλ Γιλμάζ, πολιτική πρόσφυγας από την Τουρκία,που βρίσκεται με πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα από το 2001, δεν τηρούνται ακόμη και τα τυπικά: απομόνωση, απαγόρευση επικοινωνίας, ακόμη και απαγόρευση να της φέρουν μια καινούρια αλλαξιά ρούχων... Κι όλα αυτά από τις 21 Μαρτίου.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως τις μέρες που πληθαίνουν τα τρομοκρατικά χτυπήματα του ελληνικού κράτους εναντίον τούρκων πολιτικών προσφύγων, ανακοινόνωνται διαρκώς σχέδια τούρκικων επενδύσεων στη χώρα. Φαίνεται πως το κεφάλαιο δεν έχει κανένα πρόβλημα να "συσφίγγει τις σχέσεις του", αρκεί βέβαια να αλληλουποστηρίζεται στη καταστολή και την ωμή βία εναντίον του κινήματος και των αγωνιστών.

Δεν μας φοβίζουν. Είναι καθήκον της εργατικής τάξης σε Ελλάδα και Τουρκία να ξεμπερδεύει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με τα αφεντικά και την εξουσία τους, και έτσι να διασφαλίσει μια και καλή την ειρήνη και τη πραγματική συνεργασία των λαών της περιοχής. Είναι καθήκον μας να στηρίξουμε τους Τούρκους αγωνιστές όσο είναι να τσακίσουμε τη ντόπια ολιγαρχία και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Κ.Ε.Χ.Α. 10/4/2013

Αυτό το πηγάδι δεν έχει πάτο: Η διαρκής υποτίμηση του "κατώτατου μισθού"

Λίγα λόγια για τις αλλαγές στον βασικό μισθό

Γενικά: Ο μισθός δεν είναι απλά και μόνο τα χρήματα, τα λεφτά τα οποία εξασφαλίζει κανείς από την εργασία του, όπως πολλές φορές εννοείται, εσφαλμένα. Σε ό,τι αφορά την εξαρτημένη εργασία, ο μισθός θα πρέπει να εννοηθεί ως μια συνισταμένη πολλών και διαφορετικών στοιχείων, σημαντικών όπως ο χρόνος, οι συνθήκες και η ένταση της εργασίας. Στον σύγχρονο καπιταλισμό ο μισθός εισέρχεται στους καταναγκασμούς της εργασίας σαν αναγνώριση της τυπικής ελευθερίας των δύο συμβαλλομένων μερών: του "εργοδότη" και του εργαζόμενου. Σε αντίθεση με μια σειρά απλήρωτων εργασιών (κοινώς δουλεία), που ούτε σήμερα έχουν εξαλειφθεί όπως η εργασία στον Στρατό, στη Φυλακή ή/και η οικογενειακή/οικιακή εργασία, η μισθωτή εργασία διαχωρίζεται από αυτές με το "ελεύθερο δικαίωμα" της πώλησης της εργατικής δύναμης. Αυτή ακριβώς η μισθωτή εξαρτημένη εργασία, είναι γενικότερο γνώρισμα του καπιταλισμού, θεμελιώδης λίθος στο οικοδόμημα μέσα στο οποίο σήμερα ζούμε. 

Γίνεται αντιληπτό πως σε αυτή την σχέση εξάρτησης συνυπάρχουν και τα δύο μέρη: και ο εκμεταλλευόμενος και ο εκμεταλλευτής. Παρόλαυτα, αυτή η σχέση δεν είναι συμμετρική. Η θέση "αφεντικό" γεννάται και αναπαράγεται μέσα από την μισθωτή εξαρτημένη εργασία, αλλά το ανάποδο δεν ισχύει. Και δεν ισχύει μόνο αν εννοηθεί η εργασία, όχι σαν προϊόν προς πώληση, αλλά σαν τη δημιουργικότητα που αλληλεπιδρά με το κοινωνικό περιβάλλον και τη Φύση και τα μετασχηματίζει. Με αυτή την έννοια αντιλαμβανόμαστε την εργασία περαν του καπιταλισμού, την εργασία χωρίς αφεντικά.

Από τη δεκαετία του 70, αλλά πολύ περισσότερο από τη δεκαετία του 80 και έπειτα, τα αφεντικά προσπάθησαν με μια καλά συντονισμένη παγκόσμια ιδεολογική καμπάνια, όχι να καταργήσουν αυτήν την εξάρτηση, αλλά να αλλάξουν τη βασική της αναπαράσταση. Να μειώσουν ή και να εξαφανίσουν την έννοια του μισθωτού (του εργάτη), ταυτίζοντας τον (σαν φιγούρα) με τον ελεύθερο επαγγελματία. Αυτή η προσπάθεια τους ήταν βαθιά, διαρκείας και πολυποίκιλη. Εξελίχθηκε από την προώθηση της ευελιξίας του εργατικού δυναμικού, τον πολλαπλασιασμό των μυθολογικών ανισοτήτων (με επιδόματα, μπόνους κτλ), την οργανική υπαγωγή των μορφών έκφρασης των εργατικών συμφερόντων (όπως είναι και τα συνδικάτα) στο κράτος, τη γενικότερη προβολή του ατομικισμού-μικροαστισμού, την επιδότηση της κατανάλωσης (με δάνεια, κάρτες υποθήκευσης στην ουσία μελλοντικών μισθών) κ.ο.κ. Ένας από τους βασικούς λόγους ήταν και η ενσωμάτωση του μισθού γενικά, όχι πια σαν ένα εξωτερικό έξοδο, αλλά μέρος της εσωτερικής καπιταλιστικής διαδικασίας συσσώρευσης, μέσω της μαζικής εργατικής κατανάλωσης. Αποτέλεσμα: η εκτροπή της έννοιας του "μισθού", ιδεολογικά και πολιτικά, σε "εισόδημα". Οποιαδήποτε αναφορά στον μισθό, αντιμετωπιζόταν (και αντιμετωπίζεται ακόμη και σήμερα από πλευρές του κινήματος) σαν οικονομίστική, δίχως σοβαρή εκτίμηση για το αντικείμενο καθώς είναι "μόνο λεφτά"...

Έτσι φτάνουμε στο σήμερα, που η ρύθμιση των μισθολογικών διαβαθμίσεων με το εργαλείο που ονομάζεται "βασικός μισθός", μπαίνει ακόμη πιο κεντρικά στο στόχαστρο των επιδιώξεων των αφεντικών. Το μεγάλο κόμμα του κεφαλαίου, το κράτος, αναλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερο μέρος της διαχείρισης και κοστολόγησης του εργατικού δυναμικού. Η "αυτόματη προσαρμογή" της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με βάση τις ανάγκες της "εθνικής" οικονομίας (δλδ των αναγκών για κερδοφορία των αφεντικών) νομοθετείται στο Μνημόνιο 3 και υλοποιείται ήδη από τον Απρίλη που διανύουμε. Με λίγα λόγια το ύψος του βασικού μισθού νομοθετείται πλέον με υπουργική απόφαση, καταργώντας την, έτσι κι αλλιώς τυπική "διαπραγμάτευση" των καθεστωτικών τριτοβάθμιων οργανώσεων των εργαζομένων (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) με τις εργοδοτικές οργανώσεις. Αντίθετα από τις εκτιμήσεις των αντινεοφιλελεύθερων κρατικιστικών "μετώπων", όλων των αποχρώσεων το κράτος όχι μόνο δεν εξαφανίζεται, αλλά ισχυροποιεί τον ρυθμιστικό του ρόλο σε όλο και περισσότερα ζητήματα διαχείρισης της εργασίας. Με εργαλείο τη διατίμηση του βασικού μισθού (του ανειδίκευτου), ορίζει και καθορίζει το ύψος των "απολαβών" των ανέργων (του επιδόματος ανεργίας), αλλά και των εξειδικευμένων εργατών, ακριβώς γιατί ο βασικός μισθός αποτελεί τη βάση υπολογισμού όλων αυτών των "μισθών". Και έπεται συνέχεια:

Η κρατική διαχείριση της εργασίας εξαπλώνεται με τις συμβάσεις εργασίας στις Συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου και τις Κοινωφελής Εργασίας ακολουθώντας πιστά τα βήματα του γερμανικού μοντέλου, όπου ακόμη και τα επιδόματα ανεργίας εξευτελίζονται σε φιλοδωρήματα συνδεδεμένα με άμισθη εργασία σε ιδιωτικές επιχειρήσεις ή σε κρατικής επιχειρήσεις πρόνοιας...Είναι αυτή η νέα δομή που αναπαριστά καλύτερα (για τα αφεντικά) τον σύγχρονο ταξικό συσχετισμό, και πιο συγκεκριμένα τα εξής μέτρα:

• Κάθε Δεκέμβριο με υπουργικό διάταγμα θα καθορίζεται ο βασικός μισθός. Θα έχει προηγηθεί μια -τυπική- διαβούλευση των διαφόρων "κοινωνικών φορέων", με κυρίαρχο των ρόλο των εργοδοτικών οργανώσεων.
• Το ύψος του μισθού (και ότι αυτός συμπαρασύρει μαζί του), θα ορίζεται με βάση "...την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τις προοπτικές ανάπτυξής της, τα επίπεδα παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας...". Ωμά και σταθερά, δηλαδή, τα συμφέροντα των αφεντικών.
• Παραμένουν και μάλιστα εντείνονται οι διαφορές (προς τα κάτω) για τους νέους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών.

Συμπεράσματα

Οι εργάτες και οι εργάτριες που στη πλάτη μας θα δοκιμαστούν όλα τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής του μισθού και του χρόνου εργασίας μας, δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη για τον ρόλο της κρατικής διαχείρισης του. Όχι μόνο δεν συνιστά "βελτίωση", το πέρασμα (και τυπικά) από τα χέρια της "διαπραγμάτευσης" του βασικού μισθού στα χέρια του κράτους, αλλά ισχυροποιεί αυτό που γνωρίζαμε ήδη εδώ και αρκετά χρόνια. Οι όροι της διαβίωσης (ή της καταστροφής) μας κρατικοποιούνται μονάχα να χειροτερεύσουν καθώς την εξουσία πάνω τους τη διατηρεί (και την επιβεβαιώνει μέσω τη κρατικής διαχείρισης) το κεφάλαιο. Αυτοί οι όροι δεν τίθενται υπό συζήτηση και διαπραγμάτευση αναλόγως το πρόσωπο ή τον πολιτικό προσανατολισμού της κυβέρνησης ή του εκάστοτε υπουργού. Τα τσακάλια της σοσιαλδημοκρατίας που διατυμπανίζουν πως αυτά θα αλλάξουν, τάχα, με την "αριστερή διακυβέρνηση", εντέχνως αποκρύπτουν πως όσο τα μέτρα "νομοθετούνται", οι τυπικοί όροι, και όσες συλλογικές συμβάσεις έχουν ακόμη κάποια ισχύ, ήδη έχουν γίνει κουρελόχαρτο στα χέρια των αφεντικών. Η κοινωνική ζούγκλα της "αγοράς εργασίας", δεν αφήνει περιθώριο για "τυπική" ανατίμηση της εργασίας. Η ουσιαστική ανατίμηση του μισθού, η μείωση του χρόνου εργασίας, η καλυτέρευση των όρων ζωής και εργασίας είναι υπόθεση της οργανωμένης και ουσιαστικής ταξικής πάλης των σύγχρονων προλεταρίων. Δεν μπορεί να προέλθει από την εκλογική διαδικασία, αλλά από τις μικρές και μεγάλες αντιστάσεις που προβάλλει η τάξη μας. Δεν μπορεί να υπάρξει αν συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τον μισθό και τους όρους εργασίας σαν κάτι περιφερειακό, χαμένο μέσα στις στοίβες των γενικότερων πολιτικών "αιτημάτων", που σώζουν "εθνικά τον τόπο", γκρεμίζοντας εργαζόμενους και ανέργους στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Δεν μπορεί να διαμεσολαβηθεί από τα κόμματα του κεφαλαίου, αλλά μπορεί να αναπνεύσει μόνο μέσα από τις διαδικασίες αγώνα στη βάση των εργασιακών χώρων. Και σίγουρα δεν μπορεί να προκύψει από παζάρι, αλλά από το αμετακίνητο του αγώνα κόντρα στην εξουσία και την ιδιοκτησία των αφεντικών, με τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης

11.04.2013

Κάλεσμα στην Αντιφασιστική Πορεία το Σάββατο 6 Απρίλη στην πλ. Ευόσμου

Ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να αποτελέσει την πρώτη μάχη ενάντια στο σύνολο του σάπιου κόσμου, που προσπαθεί να κρατηθεί στον αφρό βουλιάζοντας τους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους στην πιο στεγνή εκμετάλλευση ενώ προορίζει τους μετανάστες για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ή τον βίαιο θάνατο από τις ναζιστικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής, οι οποίες δρουν ανενόχλητες με την πλάτη της ΕΛ.ΑΣ του φασίστα Δένδια. 

Ο φασισμός μας θέλει δούλους των αφεντικών. Το τσάκισμα του φασισμού και του ναζισμού, είναι καθήκον του οργανωμένου προλεταριάτου, και των συμμάχων του.

Χρησιμοποιώντας την ιστορική μνήμη του τόπου, ο οποίος έχει δώσει κάποιες από τις πιο σκληρές μάχες απέναντι στην αποκτήνωση των εγκληματικών ναζιστικών ορδών καλούμε σε συμμετοχή στην πορεία στη δυτική πλευρά της πόλης το Σάββατο 6 Απρίλη στις 12.00 στην πλατεία Ευόσμου. 

Ο μαχητικός ταξικός αντιφασισμός,  μπορεί και επιβάλεται να αναμετρηθεί με το σύνολο του συστήματος εκμετάλλευσης, του κράτους και του κεφαλαίου. Έλληνες και μετανάστες, γυναίκες και άντρες, ηλικιωμένοι και νέοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, πέρα από τους οποιουσδήποτε τεχνητούς διαχωρισμούς πρέπει να δώσουμε την μάχη από κοινού. 

Κανένας φτωχός να μην πυκνώσει τις τάξεις των ναζί, ο ναζισμός είναι το καλύτερο τσιράκι των αφεντικών, είναι η τελευταία εφεδρεία τους, που από σήμερα ήδη καλλιεργείται κάτω από τον «δημοκρατικό μανδύα», της πιο στυγνής ταξικής εκμετάλλευσης των τελευταίων ετών. Δεν θα αφήσουμε τους μετανάστες να γεμίζουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της δημοκρατίας κατά παραγγελία της ναζιστικής πολιτικής ατζέντας. Η παρανομοποίηση της εργασίας ξεκινά από τους μετανάστες για να περάσει στο σύνολο της κοινωνίας, μέσω της υποβάθμισης των δυνάμεων της απέναντι στο κεφάλαιο. Να ξεριζώσουμε από τις γειτονίες μας τις ναζιστικές συμμορίες, να ανατρέψουμε το σύστημα που τις γεννά.

ΝΑ ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ.

Με μαχητικούς εργατικούς αγώνες ενάντια σε αφεντικά, κράτος και φασίστες, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

2.04.2013

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης