ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ – ΤΩΡΑ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Η φετινή πρωτομαγιά έχει ιδιαίτερη σημασία για την εργατική τάξη. Το νόημά της δεν περιορίζεται πια μόνο στο να τιμηθούν και να κρατηθούν ζωντανοί στην μνήμη οι εργατικοί αγώνες του παρελθόντος και οι κατακτήσεις που αυτοί απέδωσαν. Αυτές, ούτως ή άλλως το Κεφάλαιο τις πήρε όλες πίσω δραττόμενο της ευκαιρίας που του παρουσιάζει η καπιταλιστική κρίση. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο είναι που η ουσία της φετινής πρωτομαγιάς είναι να συνειδητοποιήσει όλος ο κόσμος της εργασίας όχι μόνο τι σημαίνει η απώλεια όλων των κατακτήσεων των παλιών εργατικών αγώνων – αυτό έτσι κι αλλιώς το ζει στην καθημερινότητά του – αλλά και την ιστορική σημασία των κοινωνικών συνθηκών του παρόντος και κυριότερα τους τρόπους, τις μεθόδους, τις δυνάμεις και τα όπλα που έχει στην διάθεσή του για να ανατρέψει την οικονομική και πολιτική εξουσία του Κεφαλαίου.

Οι συνθήκες το έφεραν έτσι λοιπόν, που η φετινή πρωτομαγιά τυχαίνει να πέφτει πολύ κοντά στις εκλογές, παραδοσιακά μια από τις μεγαλύτερες παγίδες-αναχώματα που χρησιμοποιείται απο Κράτος και Κεφάλαιο για να ενσωματώσουν το εργατικό κίνημα. Από την μία οι παραδοσιακοί πυλώνες της πολιτικής εξουσίας του Κεφαλαίου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ευθυγραμμισμένοι πλήρως με τις ανάγκες των κεφαλαιοκρατών έχοντας καταστρέψει κάθε κοινωνική παροχή, έχοντας βάλει πλάτες σε αφεντικά για την στήριξη των συμφερόντων τους, έχοντας συγχωνεύσει σχολεία και νοσοκομεία, έχοντας οδηγήσει μισθούς και συντάξεις στο ναδίρ και τελικά έχοντας διαλύσει και εξεφτελίσει κάθε δομή εργατικής διεκδίκησης και εκπροσώπησης με την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων αλλά και κλαδικών συνδικάτων έρχονται σήμερα με χαρακτηριστικό θράσος να ζητήσουν την ψήφο των εργαζομένων με σύνθημα πια όχι το «λεφτά υπάρχουν» αλλά με το «δεν θα κοπούν άλλα». Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που με τόσο κυνισμό προσπαθούσαν να πείσουν την εργατική τάξη ότι είναι η ίδια υπαίτια για την καπιταλιστική κρίση. Από κοντά και τα κόμματα της Αριστεράς να παρουσιάζουν το καθένα τα δικά τους προγράμματα αναβίωσης μιας σοσιαλδημοκρατικής διαχείρησης, ξεκάθαρα προϊόντα της φαντασίας τους μια και ακόμα να μπορούσε ο εργαζόμενος το 2012 να οφεληθεί απο την σοσιαλδημοκρατία, δεν μας λένε πως αυτή θα υπάρξει με τις ρημαγμένες παραγωγικές δομές της Ελλάδας και εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Από την άλλη παίζουν εναν ξεκάθαρα διαλυτικό ρόλο στο εργατικό κίνημα καλλιεργόντας αυταπάτες για δυνατές «προοδευτικές» ή «αριστερές» κυβερνήσεις ή κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Όμως σε μια αστική βουλή δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική εργατική εκπροσώπηση.

Οι συνθήκες σήμερα είναι πιο ώριμες από ποτέ για να αμφισβητηθούν και να ανατραπούν όλα τα θεμέλια που στηρίζουν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, τα βασικότερα όλων η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και η μισθωτή εργασία. Είναι καιρός πια η τάξη που παράγει τον κοινωνικό πλούτο, η εργατική τάξη να πάρει αυτόν τον πλούτο στα χέρια της. Η τεχνολογική πρόοδος και η ανάπτυξη των μέσων παραγωγής επιτρέπει σήμερα πιο εύκολα και με μεγαλύτερη σιγουριά από ποτέ να μιλάμε για 5ωρη ή 6ωρη εργασία για όλους, της οποίας ο παραγόμενος πλούτος είναι ικανός να καλύψει τις ανάγκες τις κοινωνίας. Είναι καιρός να παράγουμε για τις δικές μας ανάγκες και όχι των αφεντικών. Για εμάς ο δρόμος προς την απόκτηση όλων των παραπάνω είναι μόνο ένας: ο δρόμος της κοινωνικής επανάστασης. Βασική συνθήκη, όμως για να πραγματοποιηθεί μια αληθινή κοινωνική επανάσταση είναι οι ζωντανές εργατικές δομές, τα μαχητικά συνδικάτα που θα έχουν ξεκάθαρα επαναστατικά χαρακτηριστικά. Τις ανάγκες των δομών αυτών δεν καλύπτουν – και ούτε θα μπορούσαν άλλωστε – ούτε η ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, ούτε το ρεφορμιστικό ΠΑΜΕ. Γι αυτό από την 1η του Μάη και για κάθε μέρα οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουμε για την οργάνωση και λειτουργία ανεξάρτητων σωματείων βάσης, την οργανωτική διάσπαση απο την ΓΣΕΕ, για ανεξάρτητους εργατικούς αγώνες απο τα κάτω, για την οργάνωση ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα, οργανωμένου σε ομοσπονδιακή βάση και λειτουργώντας με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, ελεύθερο από Κράτος και αφεντικά, καθώς και από κάθε απόχρωσης κομματικών μηχανισμών. 

Σε αυτήν την κατεύθυνση η Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης καλεί την Τρίτη 1η Μαϊου 10:00 π.μ. σε ανεξάρτητη ταξική πορεία από την Καμάρα και με επιστροφή σε αυτήν, με κατεύθυνση πρός τα Blé για την ενίσχυση του αγώνα που μένεται , όπου το αφεντικό έχει να πληρώσει τους εργαζόμενούς του κανονικά από τον περασμένο Μάιο, δίνοντας χαρτζιλίκια των 150 και 300 ευρώ, δεν πληρώνει υπερωρίες και δεν δίνει ρεπό και άδειες. Όλα αυτά σε ένα καθεστώς διευρυμένης εργοδοτικής τρομοκρατίας με απολύσεις όσων ζήτησαν τα δεδουλευμένα - δηλαδή το αυτονόητο και με κάμερες παρακολούθησης στον χώρο εργασίας. Κανένας εργαζόμενος να μην μείνει μόνος του μπροστά στην τρομοκρατία Κράτους και Κεφαλαίου. Αυτή η πρωτομαγιά να γίνει η αρχή οργανωμένων και μαζικών αγώνων.

Για την οργάνωση της τάξης.

Την απελευθέρωση της κοινωνίας.

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης