Aνακοίνωση - κάλεσμα συμμετοχής
στη διαδήλωση της πανευρωπαικής ημέρας δράσης ενάντια στον καπιταλισμό
To τελευταίο διάστημα ο κόσμος της εργασίας βλέπει να εκτυλίσσεται μπροστά του το γνωστό θέατρο της εκλογικής αναμέτρησης. Καθεστωτικός, κομματικός τύπος και ΜΜΕ έχουν επιδωθεί σε μια ακατάσχετη εκλογολογια χωρίς τέλος. Όλα αυτά φυσικά δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό παρά να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους και να μεταφέρουν την συζήτηση από πραγματικά θέματα που απασχολούν την εργατική τάξη σε πράγματα που ανήκουν στην σφαίρα της λεγόμενης "κεντρικής πολιτικής σκηνής", πράγματα που όποιος ακόμα πιστεύει παρασύρεται σε αυταπάτες.
Την ίδια ώρα υλοποιείται απο κράτος και αφεντικά, η κατεδάφιση της αξίας της εργατικής δύναμης, η διάλυση (ακόμη και) του βασικού μισθού, η άγρια ταξική επίθεση στην υγεία, η (φασιστική) επίθεση στο πιό αδύναμο κομμάτι της εργατικής τάξης, τους μετανάστες.
Αντί λοιπόν να απασχολεί την εργατική τάξη το γεγονός οτι τα μέτρα του Ιουνίου που έχουν ήδη επεξεργαστεί και προαποφασιστεί από τα αστικά επιτελεία πρόκειται να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στην αξία της εργασίας, να αποτελειώσουν τον ήδη εξευτελιστικό βασικό μισθό πείνας και τις συντάξεις, αντί να απασχολεί τον εργαζόμενο που στο άμεσο μέλλον θα τον απολύουν χωρίς να αποζημιώνεται ούτε ένα ευρώ (ή δραχμή) γίνεται συνειδητή προσπάθεια στο να πιστέυει ότι η ψήφος του μπορεί να του εξασφαλίσει μια δυνατή αριστερή ή «προοδευτική» αντιπολίτευση και αντίστοιχα μια αποδυναμωμένη κυβέρνηση. Τα αστικά κοινοβούλια όμως γεννούν μόνο αστικές πλειοψηφίες και οποιοσδήποτε σπέρνει αυταπάτες είναι συνένοχος στα σχέδιά τους.
Σε διπλό ρόλο και η ναζιστικής έμπνευσης "λύση" στο μεταναστευτικό που προωθείται από τα αστικά ΜΜΕ, το κράτος και το κεφάλαιο. Από την μία τα αστικά επιτελεία γλύφουν και εκτρέφουν τα πιό καθυστερημένα ξενοφοβικά στοιχεία των υποτελών τάξεων εξασφαλίζοντας εκλογική πελατεία τάζοντας "δουλειές" και "ανάπτυξη", «καθαρίζοντας» τα αστικά κέντρα και στέλνοντας τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από την άλλη προσπαθούν να διασπάσουν τον κόσμο της εργασιας σε έλληνες και ξένους, νόμιμους ή παράνομους, "ευνοημένους" και μη, έγκλειστους και "ελεύθερους" σκλάβους, δημιουργώντας μια χώρα Γκουαντανάμο της Ευρώπης. Είναι εξάλλου η Ε.Ε. με τη συνθήκη του Δουβλίνου που χρηματοδοτεί αυτό το σχέδιο, του οποίου προοίμιο ήταν μονάχα το τείχος που χτίζεται στον Έβρο.
Τους βολεύει αυτός ο ψεύτικος διαχωρισμός μπροστά στο εκρηκτικό μείγμα εκμετάλευσης και καταστολής που στοχεύουν να υλοποιήσουν στις πλάτες μας. Τον προωθούν ενεργά όπως και οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη στην ενότητα της τάξης και την συνείδησή της, καθώς και την οργάνωσή της. Ο καπιταλισμός δεν κάνει διακρίσεις στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, δεν βλέπει φυλές, έθνη και χρώματα. Οι καταπιεσμένοι στην πραγματικότητα δεν έχουν τίποτα που να τους χωρίζει γι αυτό και πρέπει να μείνουν ενωμένοι ενάντια στην επίθεση του καπιταλισμού. Να παλέψουν μαζί για την καταστροφή του.
Μπροστά σε όλα αυτα για εμάς, απο τη σκοπιά των αναγκών της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, είναι ξεκάθαρο ότι ο καπιταλισμός έχει φτάσει, ίσως και ξεπεράσει τα ιστορικά του όρια. Η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να απαντήσει στην απελπισμένη καπιταλιστική επέλαση. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε φαίνεται η ανάγκη για την καταστροφή του καπιταλιστικού συστήματος και τον επαναστατικό μετασχηματισμό του σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και ισότητας που μπορεί να εγκαθιδρύσει την ελευθερία και θα να καταργήσει την ανθρώπινη εκμετάλλευση μια για πάντα. Βήμα προς αυτή τη κατεύθυνση είναι η οργάνωση της τάξης στην επαναστατική εργατική ομοσπονδία των ταξικών σωματείων βάσης που θα μάχεται με κάθε δυνατό μέσο για την ανατροπή του καπιταλισμού. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι οργανικό της κομμάτι όλοι οι ντόπιοι και ξένοι εργαζόμενοι και άνεργοι.
Παλεύουμε μέσα σε κάθε εργατικό χώρο, για την συγκρότηση ενός τρίτου εργατικού πόλου, έξω απο την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και το ρεφορμιστικό ΠΑΜΕ, οργανωμένου αμεσοδημοκρατικά και με διαδικασίες από τα κάτω.
Παλεύουμε στη κατεύθυνση της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας, για να παγώσει η παραγωγή και η κερδοφορία τους, ενάντια στη "κρίση" αλλά και την "ανάπτυξη" τους.
Παλεύουμε για την ανατροπή των κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα.
Αγωνιζόμαστε για την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και αναπαραγωγής της κοινωνίας.
Για να πάρουμε τον πλούτο που παράγουμε και τις ζωές μας, πίσω στα δικά μας χέρια.
Συμμετέχουμε στη πορεία το Σάββατο 31 Μαρτίου στις 12:00 στην Καμάρα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και τους θεσμούς του (Μ31).
Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης
Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 2012
