Όλοι στην ανεξάρτητη ταξική πορεία Σάββατο, 07/09, 17:30 στην Καμάρα
Κυριακή 08/09, 11:00, στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε, πανελλαδική συνέλευση Σωματείων Βάσης, Πρωτοβουλιών για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, εργαζομένων και ανέργων.
Στην έναρξη της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης συνηθίζεται ο εντολοδόχος της τρόικας κατ’ όνομα πρωθυπουργός να κάνει εξαγγελία για το τί πρόκειται να κάνει η κυβέρνηση τη νέα χρονιά. Κανένας όμως φέτος δεν περιμένει τις εξαγγελίες αυτές αφού είναι ήδη γνωστό από τα αφεντικά του ότι νέο μνημόνιο -με αλλαγή βέβαια ονόματος- πρόκειται να ακολουθήσει την στιγμή που το χρέος της χώρας -παρά τα χρόνια μνημονίων- αυξάνεται με τρομερά γρήγορο ρυθμό. Βέβαια, σύμφωνα με τον Στουρνάρα δε χρειάζεται να ανησυχούμε, γιατί τα λεφτά πήγαν στις αγαπημένες μας τράπεζες που μας καταληστεύουν χρόνια τώρα.
Για μας είναι ανεπιθύμητος και αυτός και οι εξαγγελίες του και η τρόικα που εκπροσωπεί και το σύστημά τους που βουλιάζει στην κρίση και θέλει να μας αφανίσει. Με ανεξάρτητη ταξική πορεία χωρίς γραφειοκράτες η ΔΕΘ είναι η έναρξη της δικής μας αντεπίθεσης, η έναρξη του ταξικού πολέμου.
Η χρονιά ξεκινάει με προαγγελία μεγάλων αγώνων με χαρακτηριστικά κινητοποιήσεων διαρκείας. Η απολυμένοι της ΕΡΤ που την λειτουργούν μήνες τώρα μόνοι τους, οι καθηγητές και γενικότερα η παιδεία που φαίνεται ότι θα ξεκινήσουν απεργία και κινητοποιήσεις διαρκείας.
Οι εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση, στα υπό διάλυση νοσοκομεία, στα λίγα μεγάλα κρατικά εργοστάσια ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ κλπ που ξεπουλιούνται ή κλείνουν ετοιμάζονται για μαζικές απολύσεις και οδηγούνται υποχρεωτικά σε απεργίες διαρκείας ή διαφορετικά σε άμεση ήττα, ξεπούλημα και την ανθρωποφαγία που θα ακολουθήσει.
Ολόκληρη η εργατική τάξη βράζει σε συνθήκες που ένα τεράστιο κομμάτι της είναι άνεργο ενώ οι υπόλοιποι φυτοζωούν με μισθούς πείνας και υπό την απειλή της ακόμα χειρότερης μέρας. Τα τελευταία χρόνια έγιναν μεγάλες και μαζικές κινητοποιήσεις με 24ωρες και 48ωρες απεργίες με περικυκλώσεις της βουλής και καταλήψεις πλατειών, με κλαδικούς και εργοστασιακούς αγώνες, αλλά με τεράστιες αυταπάτες ενδοσυστημικής λύσης οι οποίες κατέρρευσαν στην πράξη, αδυνατώντας να πετύχουν την παραμικρή αλλαγή.
Η πάλη για την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας
Κανείς από αυτούς τους αγώνες δεν μπορεί να πετύχει ούτε την παραμικρή έστω προσωρινή υποχώρηση του τρικέφαλου τέρατος του παγκόσμιου καπιταλισμού αν δεν είναι στραμμένος στην ολική ρήξη με το σύστημα και αν δεν ενωθεί με τους υπόλοιπους στην ανάγκη της οργάνωσης της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας.
Ο αγώνας στα χέρια των εργατών
Σε αυτόν τον αγώνα η διαπλεκόμενη όλα αυτά τα χρόνια με τα κόμματα εξουσίας καθεστωτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όχι μόνο δε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της εργατικής τάξης αλλά ούτε καν τον ίδιο της εαυτό, καθώς αφού συνέβαλε τα μέγιστα στο ξεπούλημα όλων των εργατικών αγώνων και δικαιωμάτων τώρα βάλλεται και η ίδια από την κυβέρνηση ως φορέας διαφθοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ΕΡΤ που το εν μία νυκτί κλείσιμο της οδήγησε στην ταυτόχρονη διάλυση της πάλε ποτέ κραταιάς ΠΟΣΠΕΡΤ. Οι ολοένα και αυξανόμενες "επαναστατικές" κορώνες που αρθρώνουν οι εργατοπατέρες αυτό το διάστημα δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να διαφυλαχθούν τα ιδιαίτερα προνόμια της γραφειοκρατίας και δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν.
Στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ ένα εργατικό κίνημα με νέες δομές, απαλλαγμένο από τις πρακτικές και τις παθογένειες του παρελθόντος. Ένα εργατικό κίνημα από την βάση, χωρίς καρεκλοκενταύρους γραφειοκράτες, σωματεία σφραγίδες και αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Ένα κίνημα που θα συνενώνει τους εργάτες με όλους αυτούς που παρέμεναν όλα αυτά τα χρόνια αποκλεισμένοι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία -όπως οι άνεργοι και οι επισφαλώς εργαζόμενοι- το οποίο θα αγωνίζεται για την ολοκληρωτική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και που θα οδηγήσει στην ανθρώπινη χειραφέτηση.
Τα εργοστάσια και όλη η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών
Δε φτάνουν τόσο χρόνια καταπίεσης και εκμετάλλευσης από μια χούφτα παράσιτα καπιταλιστές και τραπεζίτες, τώρα που το σύστημα ζει την επιθανάτια κρίση του προσπαθεί να την φορτώσει μαζί με τα χρέη τους στις πλάτες μας.
Η ΒιοΜε σαν σπίθα έδειξε το δρόμο. Οι εργάτες πήραν στα χέρια τους το εργοστάσιο που παράτησαν τα αφεντικά. Τα εργοστάσια και όλος ο πλούτος της κοινωνίας ανήκουν στους εργάτες που τα παράγουν.
η κρίση εξουσίας και η κρατική καταστολή
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου κρίση εξουσίας. Το τελικό και μοναδικό επιχείρημα του συστήματος ότι μόνο το κίνητρο του κέρδους μπορεί να φέρει πρόοδο στην ανθρωπότητα κατέρρευσε, δείχνοντας ότι το μόνο που φέρνει είναι η κοινωνική καταστροφή. Οι κυβερνήσεις δικομματικές η τρικομματικές διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς καμιά ιδιαίτερη κοινωνική αποδοχή. Ό κύριος τρόπος όμως που κυβερνούν είναι η απροκάλυπτη βία του κράτους και η κατάργηση κάθε επίφασης δημοκρατικών κατακτήσεων. Η επιστράτευση των καθηγητών πριν καν αποφασίσουν την απεργία, το κτύπημα των καταλήψεων σε όλη τη χώρα, η δολοφονία του 19χρονου για 1 ευρώ μαζί με τις διώξεις που ακολούθησαν σε νεολαίους στην Θεσσαλονίκη –που 7 από αυτούς καταδικάστηκαν θρασύτατα από το κράτος των δολοφόνων σε 1 χρόνο φυλάκισης με αναστολή (για γράψιμο με σπρέι!!), οι συνήθεις επιθέσεις στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, το κυνήγι και οι δολοφονίες των μεταναστών από το κράτος και το φασιστικό του ακολούθημα της συμμορίας της Χρυσής Αυγής, οι άγριες επιθέσεις και συλλήψεις στους κατοίκους της Χαλκιδικής, είναι κάποια πρόσφατα παραδείγματα από τον ατελείωτο κατάλογο.
Απέναντι στη βία του αστικού κράτους και των φασιστικών συμμοριών το κίνημα πρέπει να οργανωθεί και να παλέψει για τη συντριβή τους σαν τον μόνο τρόπο να απελευθερωθούμε από κάθε καταπίεση και εκμετάλλευση και σαν τον μόνο δρόμο για το σβήσιμο κάθε είδους βίας και κράτους.
Κυριακή 08/09, 11:00, στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒιοΜε, πανελλαδική συνέλευση Σωματείων Βάσης, Πρωτοβουλιών για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, εργαζομένων και ανέργων.
Στην έναρξη της διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης συνηθίζεται ο εντολοδόχος της τρόικας κατ’ όνομα πρωθυπουργός να κάνει εξαγγελία για το τί πρόκειται να κάνει η κυβέρνηση τη νέα χρονιά. Κανένας όμως φέτος δεν περιμένει τις εξαγγελίες αυτές αφού είναι ήδη γνωστό από τα αφεντικά του ότι νέο μνημόνιο -με αλλαγή βέβαια ονόματος- πρόκειται να ακολουθήσει την στιγμή που το χρέος της χώρας -παρά τα χρόνια μνημονίων- αυξάνεται με τρομερά γρήγορο ρυθμό. Βέβαια, σύμφωνα με τον Στουρνάρα δε χρειάζεται να ανησυχούμε, γιατί τα λεφτά πήγαν στις αγαπημένες μας τράπεζες που μας καταληστεύουν χρόνια τώρα.
Για μας είναι ανεπιθύμητος και αυτός και οι εξαγγελίες του και η τρόικα που εκπροσωπεί και το σύστημά τους που βουλιάζει στην κρίση και θέλει να μας αφανίσει. Με ανεξάρτητη ταξική πορεία χωρίς γραφειοκράτες η ΔΕΘ είναι η έναρξη της δικής μας αντεπίθεσης, η έναρξη του ταξικού πολέμου.
Η χρονιά ξεκινάει με προαγγελία μεγάλων αγώνων με χαρακτηριστικά κινητοποιήσεων διαρκείας. Η απολυμένοι της ΕΡΤ που την λειτουργούν μήνες τώρα μόνοι τους, οι καθηγητές και γενικότερα η παιδεία που φαίνεται ότι θα ξεκινήσουν απεργία και κινητοποιήσεις διαρκείας.
Οι εργαζόμενοι στην αυτοδιοίκηση, στα υπό διάλυση νοσοκομεία, στα λίγα μεγάλα κρατικά εργοστάσια ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ κλπ που ξεπουλιούνται ή κλείνουν ετοιμάζονται για μαζικές απολύσεις και οδηγούνται υποχρεωτικά σε απεργίες διαρκείας ή διαφορετικά σε άμεση ήττα, ξεπούλημα και την ανθρωποφαγία που θα ακολουθήσει.
Ολόκληρη η εργατική τάξη βράζει σε συνθήκες που ένα τεράστιο κομμάτι της είναι άνεργο ενώ οι υπόλοιποι φυτοζωούν με μισθούς πείνας και υπό την απειλή της ακόμα χειρότερης μέρας. Τα τελευταία χρόνια έγιναν μεγάλες και μαζικές κινητοποιήσεις με 24ωρες και 48ωρες απεργίες με περικυκλώσεις της βουλής και καταλήψεις πλατειών, με κλαδικούς και εργοστασιακούς αγώνες, αλλά με τεράστιες αυταπάτες ενδοσυστημικής λύσης οι οποίες κατέρρευσαν στην πράξη, αδυνατώντας να πετύχουν την παραμικρή αλλαγή.
Η πάλη για την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας
Κανείς από αυτούς τους αγώνες δεν μπορεί να πετύχει ούτε την παραμικρή έστω προσωρινή υποχώρηση του τρικέφαλου τέρατος του παγκόσμιου καπιταλισμού αν δεν είναι στραμμένος στην ολική ρήξη με το σύστημα και αν δεν ενωθεί με τους υπόλοιπους στην ανάγκη της οργάνωσης της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας.
Ο αγώνας στα χέρια των εργατών
Σε αυτόν τον αγώνα η διαπλεκόμενη όλα αυτά τα χρόνια με τα κόμματα εξουσίας καθεστωτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όχι μόνο δε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της εργατικής τάξης αλλά ούτε καν τον ίδιο της εαυτό, καθώς αφού συνέβαλε τα μέγιστα στο ξεπούλημα όλων των εργατικών αγώνων και δικαιωμάτων τώρα βάλλεται και η ίδια από την κυβέρνηση ως φορέας διαφθοράς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ΕΡΤ που το εν μία νυκτί κλείσιμο της οδήγησε στην ταυτόχρονη διάλυση της πάλε ποτέ κραταιάς ΠΟΣΠΕΡΤ. Οι ολοένα και αυξανόμενες "επαναστατικές" κορώνες που αρθρώνουν οι εργατοπατέρες αυτό το διάστημα δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να διαφυλαχθούν τα ιδιαίτερα προνόμια της γραφειοκρατίας και δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν.
Στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ ένα εργατικό κίνημα με νέες δομές, απαλλαγμένο από τις πρακτικές και τις παθογένειες του παρελθόντος. Ένα εργατικό κίνημα από την βάση, χωρίς καρεκλοκενταύρους γραφειοκράτες, σωματεία σφραγίδες και αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Ένα κίνημα που θα συνενώνει τους εργάτες με όλους αυτούς που παρέμεναν όλα αυτά τα χρόνια αποκλεισμένοι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία -όπως οι άνεργοι και οι επισφαλώς εργαζόμενοι- το οποίο θα αγωνίζεται για την ολοκληρωτική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και που θα οδηγήσει στην ανθρώπινη χειραφέτηση.
Τα εργοστάσια και όλη η οργάνωση της κοινωνίας στα χέρια των εργατών
Δε φτάνουν τόσο χρόνια καταπίεσης και εκμετάλλευσης από μια χούφτα παράσιτα καπιταλιστές και τραπεζίτες, τώρα που το σύστημα ζει την επιθανάτια κρίση του προσπαθεί να την φορτώσει μαζί με τα χρέη τους στις πλάτες μας.
Η ΒιοΜε σαν σπίθα έδειξε το δρόμο. Οι εργάτες πήραν στα χέρια τους το εργοστάσιο που παράτησαν τα αφεντικά. Τα εργοστάσια και όλος ο πλούτος της κοινωνίας ανήκουν στους εργάτες που τα παράγουν.
η κρίση εξουσίας και η κρατική καταστολή
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου κρίση εξουσίας. Το τελικό και μοναδικό επιχείρημα του συστήματος ότι μόνο το κίνητρο του κέρδους μπορεί να φέρει πρόοδο στην ανθρωπότητα κατέρρευσε, δείχνοντας ότι το μόνο που φέρνει είναι η κοινωνική καταστροφή. Οι κυβερνήσεις δικομματικές η τρικομματικές διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς καμιά ιδιαίτερη κοινωνική αποδοχή. Ό κύριος τρόπος όμως που κυβερνούν είναι η απροκάλυπτη βία του κράτους και η κατάργηση κάθε επίφασης δημοκρατικών κατακτήσεων. Η επιστράτευση των καθηγητών πριν καν αποφασίσουν την απεργία, το κτύπημα των καταλήψεων σε όλη τη χώρα, η δολοφονία του 19χρονου για 1 ευρώ μαζί με τις διώξεις που ακολούθησαν σε νεολαίους στην Θεσσαλονίκη –που 7 από αυτούς καταδικάστηκαν θρασύτατα από το κράτος των δολοφόνων σε 1 χρόνο φυλάκισης με αναστολή (για γράψιμο με σπρέι!!), οι συνήθεις επιθέσεις στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, το κυνήγι και οι δολοφονίες των μεταναστών από το κράτος και το φασιστικό του ακολούθημα της συμμορίας της Χρυσής Αυγής, οι άγριες επιθέσεις και συλλήψεις στους κατοίκους της Χαλκιδικής, είναι κάποια πρόσφατα παραδείγματα από τον ατελείωτο κατάλογο.
Απέναντι στη βία του αστικού κράτους και των φασιστικών συμμοριών το κίνημα πρέπει να οργανωθεί και να παλέψει για τη συντριβή τους σαν τον μόνο τρόπο να απελευθερωθούμε από κάθε καταπίεση και εκμετάλλευση και σαν τον μόνο δρόμο για το σβήσιμο κάθε είδους βίας και κράτους.
