1.Η καπιταλιστική κρίση, μακροσκοπικά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μηχανή καταστροφής. Καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων και βίαιη αναδιάταξη των παραγωγικών σχέσεων σε χειρότερες θέσεις για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Κομβικό σημείο αυτής της καταστροφής, η γιγάντωση της δομικής ανεργίας και η διόγκωση της γκρίζας ζώνης μεταξύ εργασίας και ανεργίας, η μαύρη εργασία. Απότοκο της διαδικασίας αυτής είναι και η εμφάνιση και λειτουργία διαφόρων και πολλών ταχυτήτων συνεργατικών εγχειρημάτων, κυρίως στον τριτογενή τομέα, τον τομέα των υπηρεσιών.
2.Για μας εδώ πρέπει να γίνει ένας κρίσιμος διαχωρισμός. Η γενικευμένη καταστροφή για τα εργατικά εισοδήματα της εποχής μας, εντείνει τις προσπάθειες "μοιράσματος της φτώχειας" και "φιλανθρωπίας" και από πλευρές που δεν έχουν καμία σχέση με τον αγώνα της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της, πολλές φορές μάλιστα, τέτοιες "φιλεύσπλαχνες" ενέργειες κρύβουν από πίσω τους το πιο σκοτεινό πρόσωπο των εχθρών μας. Τέτοιες κινήσεις όπως τα συσσίτια της εκκλησίας ή τα "κοινωνικά παντοπωλεία" ακροδεξιών και φασιστικών ομάδων στόχο δεν έχουν παρά μέσω της λείανσης κάποιων ακραίων φαινομένων της κρίσης να εξανθρωπίσουν όσο μπορούν το πρόσωπο του τυρρανικού σύγχρονου καπιταλισμού.
3.Τα συνεργατικά εγχειρήματα που μπορούν να σταθούν πραγματική βοήθεια στην εργατική τάξη και τους αγώνες της θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από: α. Σύνδεση με τους εργατικούς αγώνες. Να είναι δηλαδή, ενεργό κομμάτι του κινήματος, β. να προωθούν το αμεσοδημοκρατικό-συνεργατικό μοντέλο σαν πρότυπο και παράδειγμα -στα μέτρα του εφικτού εντός της σημερινής καπιταλιστικής παραγωγής, γ. να μην απασχολούν μισθωτούς εργαζόμενους και να έχουν οριζόντια συνεταιριστική μορφή στη λογική της συλλογικής ιδιοκτησίας, δ. οι εργαζόμενοι που συνεταιρίζονται σε αυτά τα εγχειρήματα, να αμοίβονται με βασικό μισθό που να μην υπερβαίνει σε πολλαπλάσια μορφή τον μέσο μισθό της εργατικής τάξης, δηλαδή να μη στοχεύουν στον πλουτισμό των μελών τους, αλλά στην αξιοπρεπή διαβίωση τους.
Από αυτή τη σκοπιά απορρίπτουμε και τον "εθελοντισμό" που δεν πετυχαίνει παρά να μειώνει περαιτέρω το εργατικό κόστος.
4. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι ο γόρδιος δεσμός της εκμετάλλευσης, μπορεί να λυθεί εθελοτυφλώντας απέναντι στις κυρίαρχες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας. Το αντίθετο μάλιστα. Αγωνιζόμαστε για την γέννηση και ενδυνάμωση ενός ταξικού επαναστατικού εργατικού κινήματος που στον πυρήνα της λογικής του θα έχει την κατάκτηση των μέσων παραγωγής και την αυτοδιαχείρησή τους από τη κοινωνική πλειοψηφία και όπλα του θα είναι το πάγωμα της παραγωγής, ο εργατικός εκβιασμός στην εργοδοσία και το κράτος, η γενική απεργία. Ο δρόμος που έχουμε επιλέξει προς αυτή τη κατεύθυνση είναι η ενίσχυση των εργατικών αντιθεσμών, των σωματείων, των εργατικών συμβουλίων και των ταξικά συνειδητοποιημένων συνελεύσεων γειτονιάς. Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε και τα συνεργατικά εγχειρήματα ως συμπληρωματικό κομμάτι αυτού του ενιαίου αγώνα της τάξης για την απελευθέρωσή της, που μπορούν ειδικότερα στη πόλη μας να στηρίξουν -και ήδη αρκετά από αυτά το κάνουν- εργατικούς αγώνες, αλλά και τη προσπάθεια για χτίσιμο ενός ανεξάρτητου εργατικού κέντρου αγώνα.
5. Βλέπουμε τα εγχειρήματα αυτά ως κύτταρα οργάνωσης της τάξης στο βαθμό που οι εργαζόμενοί τους συνειδητά και μεθοδικά προπαγανδίζουν την γενικευμένη αυτοδιαχείριση και προβάλλουν το παράδειγμα της δομής τους μέσα και από τον μεταξύ τους συντονισμό (προς αποφυγή του σεπαρατισμού) και από την οργανική τους σύνδεση με εργατικούς αγώνες (κάνοντας πράξη την ταξική αλληλεγγύη). Ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν στην εξέλιξη των διαδικασιών συγκρότησης και δόμησης αυτού του επαναστατικού πόλου στο εργατικό θα διαμορφώνεται διαλεκτικά μέσα στην πορεία αυτής της κατεύθυνσης και πάντα σε στενή σχέση με τα αναβαθμισμένα πολιτικά χαρακτηριστικά που όσο κερδίζουν έδαφος και κοινωνική απεύθυνση θα βελτιώνουν και τις πολιτικές δυνατότητες των δομών αυτών και είναι για εμάς σε κάθε περίπτωση στόχος πάλης και πολιτικής ζύμωσης.
2.Για μας εδώ πρέπει να γίνει ένας κρίσιμος διαχωρισμός. Η γενικευμένη καταστροφή για τα εργατικά εισοδήματα της εποχής μας, εντείνει τις προσπάθειες "μοιράσματος της φτώχειας" και "φιλανθρωπίας" και από πλευρές που δεν έχουν καμία σχέση με τον αγώνα της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της, πολλές φορές μάλιστα, τέτοιες "φιλεύσπλαχνες" ενέργειες κρύβουν από πίσω τους το πιο σκοτεινό πρόσωπο των εχθρών μας. Τέτοιες κινήσεις όπως τα συσσίτια της εκκλησίας ή τα "κοινωνικά παντοπωλεία" ακροδεξιών και φασιστικών ομάδων στόχο δεν έχουν παρά μέσω της λείανσης κάποιων ακραίων φαινομένων της κρίσης να εξανθρωπίσουν όσο μπορούν το πρόσωπο του τυρρανικού σύγχρονου καπιταλισμού.
3.Τα συνεργατικά εγχειρήματα που μπορούν να σταθούν πραγματική βοήθεια στην εργατική τάξη και τους αγώνες της θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από: α. Σύνδεση με τους εργατικούς αγώνες. Να είναι δηλαδή, ενεργό κομμάτι του κινήματος, β. να προωθούν το αμεσοδημοκρατικό-συνεργατικό μοντέλο σαν πρότυπο και παράδειγμα -στα μέτρα του εφικτού εντός της σημερινής καπιταλιστικής παραγωγής, γ. να μην απασχολούν μισθωτούς εργαζόμενους και να έχουν οριζόντια συνεταιριστική μορφή στη λογική της συλλογικής ιδιοκτησίας, δ. οι εργαζόμενοι που συνεταιρίζονται σε αυτά τα εγχειρήματα, να αμοίβονται με βασικό μισθό που να μην υπερβαίνει σε πολλαπλάσια μορφή τον μέσο μισθό της εργατικής τάξης, δηλαδή να μη στοχεύουν στον πλουτισμό των μελών τους, αλλά στην αξιοπρεπή διαβίωση τους.
Από αυτή τη σκοπιά απορρίπτουμε και τον "εθελοντισμό" που δεν πετυχαίνει παρά να μειώνει περαιτέρω το εργατικό κόστος.
4. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι ο γόρδιος δεσμός της εκμετάλλευσης, μπορεί να λυθεί εθελοτυφλώντας απέναντι στις κυρίαρχες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας. Το αντίθετο μάλιστα. Αγωνιζόμαστε για την γέννηση και ενδυνάμωση ενός ταξικού επαναστατικού εργατικού κινήματος που στον πυρήνα της λογικής του θα έχει την κατάκτηση των μέσων παραγωγής και την αυτοδιαχείρησή τους από τη κοινωνική πλειοψηφία και όπλα του θα είναι το πάγωμα της παραγωγής, ο εργατικός εκβιασμός στην εργοδοσία και το κράτος, η γενική απεργία. Ο δρόμος που έχουμε επιλέξει προς αυτή τη κατεύθυνση είναι η ενίσχυση των εργατικών αντιθεσμών, των σωματείων, των εργατικών συμβουλίων και των ταξικά συνειδητοποιημένων συνελεύσεων γειτονιάς. Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε και τα συνεργατικά εγχειρήματα ως συμπληρωματικό κομμάτι αυτού του ενιαίου αγώνα της τάξης για την απελευθέρωσή της, που μπορούν ειδικότερα στη πόλη μας να στηρίξουν -και ήδη αρκετά από αυτά το κάνουν- εργατικούς αγώνες, αλλά και τη προσπάθεια για χτίσιμο ενός ανεξάρτητου εργατικού κέντρου αγώνα.
5. Βλέπουμε τα εγχειρήματα αυτά ως κύτταρα οργάνωσης της τάξης στο βαθμό που οι εργαζόμενοί τους συνειδητά και μεθοδικά προπαγανδίζουν την γενικευμένη αυτοδιαχείριση και προβάλλουν το παράδειγμα της δομής τους μέσα και από τον μεταξύ τους συντονισμό (προς αποφυγή του σεπαρατισμού) και από την οργανική τους σύνδεση με εργατικούς αγώνες (κάνοντας πράξη την ταξική αλληλεγγύη). Ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν στην εξέλιξη των διαδικασιών συγκρότησης και δόμησης αυτού του επαναστατικού πόλου στο εργατικό θα διαμορφώνεται διαλεκτικά μέσα στην πορεία αυτής της κατεύθυνσης και πάντα σε στενή σχέση με τα αναβαθμισμένα πολιτικά χαρακτηριστικά που όσο κερδίζουν έδαφος και κοινωνική απεύθυνση θα βελτιώνουν και τις πολιτικές δυνατότητες των δομών αυτών και είναι για εμάς σε κάθε περίπτωση στόχος πάλης και πολιτικής ζύμωσης.
15.05.2012
