ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ
Ο αγώνας που μαίνεται εδώ και 45 μέρες στην Ελληνική Χαλυβουργία είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλο το εργατικό κίνημα. Σε μια περίοδο γενικής ύφεσης του ευρύτερου κινήματος οι εργαζόμενοι στην Χαλυβουργία αρνούνται να υποχωρήσουν μπροστά στα αφεντικά που από την μια χρησιμοποιούν το μαστίγιο των απειλών και εκβιασμών για απολύσεις και από την άλλη το καρότο της «συμφιλίωσης» με τους εργαζόμενους, προκειμένου να σπάσουν με αυτόν τον τρόπο το ηθικό των απεργών και να κάμψουν την αγωνιστικότητά τους. Όταν οι εργαζόμενοι ζήτησαν αύξηση 10 % για να μπορέσουν να αντεπεξέρθουν στα χαράτσια της ΔΕΗ, η εργοδοσία απάντησε με μειώσεις ωραρίων και αποδοχών ως και 40 %. Μέσα σε δύο ημέρες (31/10 και 1/11) έγιναν 34 απολύσεις για να τρομοκρατηθούν οι εργαζόμενοι. Όταν το σωματείο αρνήθηκε να αποδεχτεί τις απαιτήσεις της εργοδοσίας αυτή υποσχέθηκε να πάρει πίσω τις απολύσεις υπό όρους (εκ περιτροπής απασχόληση για 3 μήνες ή 5ωρη εργασία για το ίδιο διάστημα). Οι εργάτες της χαλυβουργίας αρνήθηκαν να ενδώσουν στους εκβιασμούς των αφεντικών και εξέφρασαν την ταξική τους αλληλεγγύη στους απολυμένους συναδέλφους τους. Δείχνουν έτσι με τον καλύτερο τρόπο πώς απαντάει η τάξη μας στα παιχνίδια των εργοδοτών.
Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο κλάδος του μετάλλου ελέγχεται από έναν πολιτικό φορέα ο οποίος έχει επιλέξει την απομόνωση, το μάντρωμα και τον καθολικό, ασφυκτικό έλεγχο του κόσμου του καλούμε όλους τους εργαζόμενους κάθε κλάδου να σταθούν αλληλέγγυοι και να στηρίξουν τον αγώνα στην Ελληνική Χαλυβουργία μέσα από τα σωματεία τους. Όχι γιατί θέλουμε να στηρίξουμε τις ευρύτερες επιλογές του συγκεκριμένου φορέα, όχι γιατί καιροσκοπικά «συμπορευόμαστε» μαζί του αλλά γιατί για εμάς ο ταξικός χαρακτήρας αυτού του αγώνα, ιδιαίτερα εν μέσω όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα σε σχέση με την πολιτική/συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Κι αυτό γιατί όχι μόνο είναι η μόνη αγωνιστική «όαση» μέσα στην κινηματική ξηρασία που επικρατεί από την τελευταία 48ωρη απεργία, όχι μόνο γιατί ο αγώνας συνεχίζεται ανένδοτος αλλά γιατί για εμάς αποτελεί παράδειγμα που πρέπει να εξαπλωθεί παντού, σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς σε απάντηση στις αδίστακτες επιθέσεις του κεφαλαίου και του κράτους, που στο άμεσο μέλλον θα πληθαίνουν και θα οξύνονται όλο και περισσότερο όσο το κεφάλαιο θα πέφτει σε ολοένα και περισσότερα αδιέξοδα.
Καλούμε τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο να δημιουργήσουν ανεξάρτητα ταξικά σωματεία βάσης. Να συγκροτηθεί ανεξάρτητο εργατικό κέντρο για την συντονισμένη δράση του ταξικού αγώνα - για την δημιουργία νέων εστιών ταξικής πάλης και την αλληλεγγύη στις ήδη υπάρχουσες μάχες. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από την συμβιβασμένη-εργοδοτική ΓΣΕΕ που το μόνο στο οποίο στοχεύει είναι μέσα από απεργίες-πυροτεχνήματα να εκτονώσει την λαϊκή οργή, να απονεκρώσει την ταξική συνείδηση, να σπάσει την ταξική αλληλεγγύη, να ξεφτιλίσει την ίδια την ταξική πάλη. Να κηρύξουμε εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι γενική, καθολική απεργία διαρκείας. Μακριά από συμβιβασμένες ηγεσίες και πεφωτισμένες πρωτοπορίες, για την ανεξάρτητη οργάνωση του αγώνα από την ίδια μας την τάξη με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Αυτοοργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς για να πάρουμε εμείς οι ίδιοι τις ζωές μας στα χέρια μας. Είναι ακλόνητη πεποίθησή μας ότι το επαναστατικό κίνημα ταυτίζεται με ένα αυτοοργανωμένο, ταξικό εργατικό κίνημα που έχοντας ξεπεράσει κάθε επίδοξο «ηγέτη» και διαχειριστή του θα στέκεται αλληλέγγυο σε κάθε εργατικό αγώνα όπου κι αν αυτός ξεσπάει. Αυτός για εμάς είναι ο μόνος δρόμος για την οικονομική και κοινωνική απελευθέρωση της τάξης μας.
Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης
