Για έναν εργατικό Δεκέμβρη

 

 

 

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 15/12
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 09.00 ΚΑΜΑΡΑ

Στο μονόδρομο που μας όρισε το μπλοκ του ξεπουλήματος της ζωής μας (κυβερνήσεις-τράπεζες ντόπιες & ξένες, ευφάνταστα ονόματα τοκογλύφων με αρχικά -ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ), ΕΜΕΙΣ οι εργαζόμενοι, ΕΜΕΙΣ οι άνεργοι ΕΜΕΙΣ οι μαθητές-φοιτητές μετανάστες, ΕΜΕΙΣ οι φτωχοί, που δεν πρόκειται να πλουτίσουμε και το ξέρουμε, δυο πράγματα μπορούμε να κάνουμε. Ή θα διαλυθούμε ήσυχα -και ολοκληρωτικά- ψιθυρίζοντας «πάει αυτό ήταν, χάθηκε η ζωή», ή θα σφίξουμε χέρια, καρδιές και στομάχια λέγοντας «κουβαλάμε έναν άλλο κόσμο στις καρδιές μας». Θα αναλάβουμε ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι να κάνουμε τη ζωή μας αυτή που θα άξιζε να είναι.

Η κρίση λένε οι κυβερνητικοί λακέδες μπορεί να είναι ευκαιρία. Εννοούν ότι βρήκαν ένα πειστικό επιχείρημα για να μας ισοπεδώσουν. Η κρίση λέμε κι ΕΜΕΙΣ μπορεί να είναι ευκαιρία. Για να ανοίξει τα αυτιά της η τάξη μας. Πόσο γραφικοί μπορεί να ακούγονται σήμερα όσοι μιλάνε για φτώχεια, ανεργία, εξευτελισμό; Συντάξεις πείνας για τους γέροντες που δούλευαν χρόνια σαν σκυλιά, μισθοί πετσοκομμένοι για τους εργαζόμενους που στηρίζουν τις οικογένειες τους, αυξήσεις σε όλα τα τιμολόγια των υπηρεσιών, παιδεία εμπορικό προιόν για τον αποκλεισμό των φτωχών απ’ τη μόρφωση. Συλλογικές συμβάσεις ξεχαρβαλωμένες. Πληρωμένες υπερωρίες, σταθερά ωράρια ηχούν σαν ανέκδοτο με το οποίο γελούν μόνο τα αφεντικά. Ένσημα; Η μαύρη εργασία σαν σταθερή συνθήκη δείχνει ότι τα παιδιά των εργαζομένων δεν θα πάρουν σύνταξη ΠΟΤΕ. Η μιζέρια έχει κατακάτσει στα διαμερίσματα των μικροαστικών και εργατικών οικογενειών σαν ψυχολογικός εκβιασμός, η οπτικοποίηση του λαμβάνει σταθερά χώρα κάθε μέρα στις 20.00 στα κανάλια.

Κι ενώ όλο το σκηνικό δεν αφήνει ανεπηρέαστη και την σωματική υγεία των εργαζομένων, έρχεται και το νέο νομοσχέδιο για την υγεία που ξεκαθαρίζει ότι η υγεία είναι εμπόρευμα. Ότι το νοσοκομείο είναι μαγαζί και έχει είσοδο, σαν ξενυχτάδικο στην παραλιακή. Ότι οι εξετάσεις είναι ακριβές και ότι η εξίσωση άνεργος+καρκινοπαθής από εδώ και στο εξής θα δίνει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα…ζωή σε λόγου τους. ΕΡΓΑΤΗ ΠΟΛΕΜΑ. Σε όποιο χώρο εργασίας κι αν βρίσκεσαι, στις γειτονιές που ζεις, δεν είσαι μόνος υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα πέσουν αμαχητί. Στα νοσοκομεία ήδη γιατροί με ασθενείς και αγωνιστές της τάξης σου δίνουν τη μάχη μέρα τη μέρα. Κλείνουν τα ταμεία, κάνουν δωρεάν τις εξετάσεις που δεν μπορούμε να πληρώσουμε. Παλεύουν δηλαδή στην πράξη για ΔΗΜΟΣΙΑ-ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ & ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ. Στήριξε τους. Κάνε και δική σου υπόθεση τις κοινές μας ανάγκες. ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ.

Εργαζόμενε-Άνεργε οργανώσου σε Σωματεία Βάσης, όπου δεν υπάρχουν δημιούργησε νέα μαζί με τους συναδέλφους σου για να παλέψετε μαζί τα προβλήματά σας.

• Το Σωματείο Βάσης λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά με γενικές συνελεύσεις γιατί θέλουμε να συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι, κι όχι κάποιοι να αποφασίζουν για το σύνολο.

• Το Σωματείο Βάσης έχει ταξική σύνθεση. Δηλαδή δεν μπορεί να είναι στο Σωματείο και το αφεντικό και ο εργαζόμενος. Όπως κι αν είναι το αφεντικό στην συμπεριφορά του αυτό δεν αναιρεί τη θέση του ως εχθρού μας. Άλλωστε μην ξεχνάς τα αφεντικά έχουν τα δικά τους σωματεία που στόχος τους είναι να χτυπάν τους εργαζόμενους και τα Σωματεία μας.

• Το Σωματείο Βάσης έχει συγκεκριμένα αιτήματα για τον κλάδο του, αλλά αποτελεί και διαφωτιστικό όργανο των εργαζομένων για την πολιτική και κοινωνική αυτομόρφωση των μελών του. Παλεύει δηλαδή συγκεκριμένα ζητήματα όπως να μην γίνονται απολύσεις στον κλάδο, να μην υπάρχει μαύρη εργασία, να εγγράφει και να προστατεύει συμβασιούχους και επισφαλείς εργαζομένους αλλά πρέπει τα μέλη του να διαπαιδαγωγούνται πολιτικά ώστε να συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καμία βοήθεια ούτε από το Κράτος, ούτε από τα κόμματα, ούτε από την ίδια την ΓΣΕΕ και τα μεγάλα συνδικαλιστικά μορφώματα. Γιατί αυτά έχουν διαβρωθεί από ό,τι πολύ εύστοχα έχει πει ο λαός «εργατοπατέρες».

Παράσιτα και τσογλάνια δηλαδή σαν τον Παναγόπουλο, τσιράκια των αφεντικών και ποντικοί των κομματικών μηχανισμών που θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν για πάντα την γνωστή διαδρομή «κομματικο στέλεχος εκπρόσωπος των εργατών υπουργός κλέφτης των εργαζομένων» χωρίς εμείς να βγάζουμε τσιμουδιά, κι όχι μόνο αλλά θα στριμωχνόμαστε κιόλας κάτω από τις εξέδρες τους να τους χειροκροτάμε.

ΕΜΕΙΣ λέμε δεν τους έχουμε ανάγκη. Με τη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ να απεργήσει όλος ο λαός και να στήσει τις δικές του εξέδρες, τις δικές του συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στις οποίες θα μιλήσει για τις ανάγκες του. Ποιες είναι οι δίκαιες ανάγκες μας σήμερα; Τι μπορεί και θα πρέπει να παλέψει μια τέτοια απεργία;

Ας πάρουμε κι εμείς κάποια μέτρα. Για να καταπολεμήσουμε δραστικά την ανεργία να μειώσουμε το ωράριο στις 5 ώρες και να αυξηθούν οι μισθοί. Να πώς θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Κι αν μας πουν «μα θα πέσουν τα κέρδη των επιχειρήσεων» εμείς θα απαντήσουμε «ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ, αυτό χρειάζεται ο εργαζόμενος». Άλλο μέτρο κατά της ανεργίας. Όποιο εργοστάσιο κλείνει ή μεταφέρεται συνήθως για να πάει να ξεζουμίσει χειρότερα τους εργαζόμενους στα Βαλκάνια ή στην Ασία να το παίρνουν και να το λειτουργούν αμέσως οι εργαζόμενοι. Μέτρα για τη στέγαση. Όποια σπίτια είναι κλειστά ή εγκαταλειμμένα ιδίως δημόσια να τα πάρει ο κόσμος που τα έχει ανάγκη. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε άδεια σπίτια ενώ έχουμε χιλιάδες άστεγους.

Να διαγράψουμε τα χρέη των μισθωτών από τα στεγαστικά τραπεζικά δάνεια. Οι τράπεζες δεν παθαίνουν τίποτα. Αντίθετα, θα ανασάνουν χιλιάδες εργατικές οικογένειες. Για την παιδεία: ελεύθερη δωρεάν δημόσια παιδεία για όλους. Τί παιδεία να αποφασίζουν οι ίδιοι οι σπουδαστές. Να καταργήσουμε την ιδιωτική παιδεία. Άμα έχουν σωστή παιδεία τα παιδιά των εργαζομένων δεν χρειάζονται φροντιστήρια. Για τα κολλέγια δε δίνουμε δεκάρα. Για το παπαδαριό: να τους πάρουμε ότι έχουν και δεν έχουν. Ό,τι μαζεύαν τόσα χρόνια να τα εκποιήσουμε να τα κάνουμε νοσοκομεία και σχολεία.
Για την εργασία: μόνιμη και σταθερή μία δουλειά χωρίς ελαστικές σχέσεις κλπ. Βασικός μισθός αναγκών, κάλυψης των σύγχρονων αναγκών, μόνο από μια δουλειά. Χωρίς υπερωρίες στο μισθό, χωρίς πριμ, κατάργηση της ελεημοσύνης αλλά και του κατακερματισμού των επιδομάτων, χωρίς κρατήσεις για ασφαλιστική κάλυψη. Τι δουλειά, να το αποφασίζουν ο εργαζόμενοι από κοινού με την κοινωνία μέσα από τα εργατικά συμβούλια και τις λαϊκές επιτροπές. Την ασφαλιστική μας κάλυψη να την πληρώνουν -για όσο θα υπάρχουν ακόμη- τα αφεντικά μόνα τους, χωρίς δική μας συμμετοχή. Ασφάλιση-περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες, χωρίς κανένα περιορισμό ενσήμων. Υγειονομική κάλυψη, πλήρης, για κάθε είδους ασθένεια.

Να λοιπόν τι θα μπορούσε να παλεύει μια ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Αιτήματα που θα καλυτέρευαν άμεσα τη ζωή των εργαζόμενων ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Αλλά πώς θα καταφέρναμε κάτι τέτοιο; Ας θυμίσουμε κάτι που τείνει να ξεχαστεί ολοκληρωτικά. Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ. Αν δεν τους εκβιάσουμε δεν γίνεται τίποτα. Δεν έχουμε όρεξη για διαλόγους γιατί οι ανάγκες τρέχουν, δεν χάνουμε τον καιρό μας. ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ με κάθε τρόπο την ΠΑΡΑΓΩΓΗ. Ειδικά στους χώρους που είναι κομβικοί για την καπιταλιστική παραγωγή. ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ-ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ-ΛΙΜΑΝΙΑ-ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ. Φυσικά και οι υπηρεσίες πρέπει να είναι κλειστές από το Δημαρχείο μέχρι την τελευταία καφετέρια. Και όταν παγώσει η παραγωγή, ΕΠΙΘΕΣΗ. Στα σκυλιά που τους φυλάνε και στα δημόσια κτήρια. Στη ΒΟΥΛΗ, στις περιφέρειες, στα υπουργεία, στα δημαρχεία. Να καταληφθούν τα πάντα από τους εργαζόμενους. Από την κοινωνία που έχει συνειδητοποιήσει τις ανάγκες της και θέλει να τις κάνει πράξη εδώ και τώρα.

Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί για τα πάντα, χωρίς αφεντικό, χωρίς κυβερνήτη, χωρίς θεό (μπας και ξεφορτωθούμε και τον παπά μαζί του), χωρίς αρχηγό, χωρίς γραφειοκράτη, χωρίς θεσμικό συνδικαλιστή που σε πουλάει και σε αγοράζει, χωρίς όλους αυτούς η κοινωνία είναι ικανή να μεταμορφώσει τον ίδιο τον εαυτό της σε μια νέα κατάσταση που θα εκλείψει η εκμετάλλευση και η καταπίεση, θα αναβλύσει η ελευθερία σε όλα τα επίπεδα.