Μέσα στον κουρνιαχτό της έλευσης των νέων αντεργατικών μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση-μαριονέτα εκτελώντας τις οδηγίες των πολυεθνικών καπιταλιστικών οργανισμών και αφορούν στις εργασιακές σχέσεις και την ασφάλιση προωθείται εκ νέου η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και οι αυξήσεις στις τιμές της εταιρείας.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η ολοκληρωτική επίθεση που από κοινού καταστρώνουν και επιχειρούν κράτος-κεφάλαιο-ΕΕ-ΔΝΤ έχει στόχο την ίδια την ζωή των εργαζομένων, και των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας. Το σχέδιο που έχει εκπονηθεί, δεν είναι άλλο από την επιπλέον καθετοποίηση των ταξικών διαχωρισμών, η οποία περνάει μέσα από τα αντεργατικά μέτρα. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ αποτελεί το τελευταίο τρανό παράδειγμα του ολοκληρωτισμού της επίθεσης. Καταδεικνύει ότι πέρα πό τα εισοδήματα, τις συντάξεις, τις σχέσεις εργασίας χτυπιούνται και τα ίδια τα κοινωνικά αγαθά, μέσω του ξεπουλήματος των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.
Το σχέδιο γνωστό και χιλιοπαιγμένο. Προπαγανδιστικός πόλεμος από κυβέρνηση, αντιπολίτευση και Ε.Ε. περί «εθνικής ανάπτυξης» και «ζημιογόνων επιχειρήσεων» ο οποίος στοχεύει στην μετατροπή του αγαθού που παρέχουν οι δημόσιες υπηρεσίες σε προϊόν που θα μοσχοπουλάνε οι πολυεθνικές. Και το τελευταίο προπύργιο της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, του «κοινωνικού Κράτους» οι δημόσιοι οργανισμοί που περατώνουν την παροχή αγαθών με μη κερδοσκοπική λογική καταρρέει. Στρατηγικός στόχος η ιδιωτικοποίηση. Τακτική η μετοχοποίηση της εταιρείας. Όπως έγινε και στη ΔΕΗ και σε όλους τους υπόλοιπους οργανισμούς.
Πιο συγκεκριμένα, η ιστορία στην ΕΥΑΘ κρατάει καιρό τώρα. Από τα μέσα της θητείας της κυβέρνησης της ΝΔ είχε ξεκινήσει διαδικασία για το ξεπούλημα του νερού, όμως οι δυναμικές κινητοποιήσεις του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ που πήραν τις μορφές ακόμα και της κατάληψης της εταιρείας, αλλά και των απεργιών πείνας από τους εργαζόμενους καθυστέρησαν την διαδικασία. Παράλληλα αναπτύχθηκε ένα μικρό αλλά εξίσου δυναμικό κίνημα αλληλεγγύης πολιτών οι οποίοι προχώρησαν επίσης σε ενέργειες και δράσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, οι οποίες ξεκίνησαν από διαδοχικές ενημερώσεις σε κοινωνικούς χώρους της πόλης για το ζήτημα, πέρασαν σε κατάληψη κτηρίων της επιχείρησης και κατέληξαν στη μεγαλειώδη ταξική πορεία της περσινής ΔΕΘ, στην οποία μπήκε το ζήτημα της μη-ιδιωτικοποίησης τςη ΕΥΑΘ με παρουσία του ίδιου του σωματείου στη συγκέντρωση.
Ας δούμε όμως ποιο ήταν τότε το σχέδιο που εκπονήθηκε για το ξεπούλημα του νερού. Όπως και άλλες δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ( ΔΕΗ – ΟΤΕ – ΟΣΕ – ΕΛΤΑ – λιμάνια), ξεπουλιέται σε μια πολυεθνική ένα αγαθό βασικής ανάγκης, το νερό. Η πολυεθνική SUEZ, η 79η μεγαλύτερη περιουσιακά επιχείρηση στον κόσμο και 2η μεγαλύτερη επιχείρηση σε τομείς ενέργειας και υδροδότησης παγκοσμίως, θέλησε να αποκτήσει την ΕΥΑΘ για 50.000.000 € τη στιγμή που η αξία των υποδομών και μόνο της ΕΥΑΘ είναι πολύ μεγαλύτερη!
Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι οπουδήποτε στον κόσμο μια πολυεθνική ανέλαβε ένα μονοπώλιο:
-ακρίβυναν οι λογαριασμοί και τα τιμολόγια
-υποβαθμίστηκε η υποδομή, διότι η συντήρηση κοστίζει
-οι υπηρεσίες λειτουργούν με εργολαβίες, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και εχθρικά απέναντι στον συνδικαλισμό
Μια διεφθαρμένη κλίκα κρατικοδίαιτων διευθυντών και πολιτικών εννοεί να χαρίσει τον κοινωνικό πλούτο στο Κεφάλαιο. Αυτές οι διαδικασίες αποκαλύπτεται παγκοσμίως ότι συνοδεύονται από δωροδοκίες και σκάνδαλα.. Οι πολυεθνικές εταιρίες ελέγχουν όλο και περισσότερο τις ζωές μας. Αγοράζουν από το Κράτος και πουλάνε πανάκριβα στην κοινωνία στοιχειώδη αγαθά: το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τις συγκοινωνίες, τα ταχυδρομεία, το φυσικό αέριο.
Με την αλλαγή στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές το ζήτημα φάνηκε να παγώνει. Όπως όμως είχε προβλεφθεί και τότε από τους αντιστεκόμενους, η όποια κυβέρνηση δεν θα τα παρατούσε τόσο εύκολα. Έτσι πριν από δύο μέρες φάνηκε να ξανανοίγει τόσο το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης όσο και των αυξήσεων στα τιμολόγια της ΕΥΑΘ.
Αυτή τη φορά όμως τόσο το Σωματείο όσο και το κίνημα Αλληλεγγύης ήταν έτοιμο να αντιδράσει από τη πρώτη στιγμή. Έτσι, στην Γενική Συνέλευση της 30ης Ιουνίου 2010 η διοίκηση της ΕΥΑΘ υπό το βάρος των πιέσεων των παρευρισκομένων, αναγκάστηκε να παγώσει τα τιμολόγια του νερού για άλλο ένα τετράμηνο, παρά την αντίθετη εισήγηση του εκπροσώπου του Δημοσίου. Παράλληλα έντονη ήταν η αντίδραση στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Ο χώρος κατακλύστηκε από διαδηλωτές με πανό οι οποίοι φώναζαν συνθήματα κατά της παραχώρησης του νερού της Θεσσαλονίκης σε ιδιώτες.
Αναντικατάστατη διαδικασία σήμερα προβάλλει ακόμα επιτακτικότερα από ποτέ η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης σε συνεργασία με την κοινωνία που αντιστέκεται. Στη Θεσσαλονίκη η προσπάθεια στρέφεται γύρω από την σύνδεση των εργαζομένων της ΕΥΑΘ με επιτροπές κατοίκων που αντιστέκονται και πιέζουν κοινωνικά για την μη ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης. Είναι πολύ σημαντικό, για να πετύχει αυτή η διαδικασία όλα τα Σωματεία Βάσης να λειτουργούν Ανοιχτά και Κοινωνικά, με διαδικασίες τέτοιες, σαν τις ανοιχτές Γενικές Συελεύσεις, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν πρωτίστως όλοι οι εργαζόμενοι αλλά και οι ενεργοί πολίτες, ώστε να χτίζονται σχέσεις αλληλεγγύης και κοινής Αντίστασης. Επίσης απαραίτητος κρίνεται και ο συντονισμός των Σωματείων Βάσης πέρα από τους ξεπουλημένους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και τον κομματικιό στρατό του ΠΑΜΕ, έτσι ώστε να είναι πιο αποτελεσματικός, πιο μαζικός, διευρυμένος και τελικά νικηφόρος ο αγώνας ενάντια στις επιδιώξεις Κράτους-κυβερνήσεων και Κεφαλαίου, ντόπιου και Παγκόσμιου.
Η απάντηση από μέρους των εργαζομένων οφείλει να είναι ο ακηδεμόνευτος ταξικός αγώνας σε στρατηγική κοινού μετώπου ρήξης και ανατροπής των εργαζομένων και της κοινωνίας. Η κοινωνία του μόχθου και της αντίστασης να βάλει προμετωπίδα διεκδικήσεων την μη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων οργανισμών κοινής ωφέλειας, αντιθέτως να πιέσει για δωρεάν παροχή του σε όλους σαν ένα κομμάτι των χρωστούμενων από το Κεφάλαιο στους εργάτες, στην κατεύθυνση της ολικής επανάκτησης του κοινωνικού πλούτου, και της διαχείρισης όλων των παραγωγικών μέσων από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Την ίδια την Ανατροπή του καπιταλισμού και του συτήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η ολοκληρωτική επίθεση που από κοινού καταστρώνουν και επιχειρούν κράτος-κεφάλαιο-ΕΕ-ΔΝΤ έχει στόχο την ίδια την ζωή των εργαζομένων, και των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας. Το σχέδιο που έχει εκπονηθεί, δεν είναι άλλο από την επιπλέον καθετοποίηση των ταξικών διαχωρισμών, η οποία περνάει μέσα από τα αντεργατικά μέτρα. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ αποτελεί το τελευταίο τρανό παράδειγμα του ολοκληρωτισμού της επίθεσης. Καταδεικνύει ότι πέρα πό τα εισοδήματα, τις συντάξεις, τις σχέσεις εργασίας χτυπιούνται και τα ίδια τα κοινωνικά αγαθά, μέσω του ξεπουλήματος των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.
Το σχέδιο γνωστό και χιλιοπαιγμένο. Προπαγανδιστικός πόλεμος από κυβέρνηση, αντιπολίτευση και Ε.Ε. περί «εθνικής ανάπτυξης» και «ζημιογόνων επιχειρήσεων» ο οποίος στοχεύει στην μετατροπή του αγαθού που παρέχουν οι δημόσιες υπηρεσίες σε προϊόν που θα μοσχοπουλάνε οι πολυεθνικές. Και το τελευταίο προπύργιο της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, του «κοινωνικού Κράτους» οι δημόσιοι οργανισμοί που περατώνουν την παροχή αγαθών με μη κερδοσκοπική λογική καταρρέει. Στρατηγικός στόχος η ιδιωτικοποίηση. Τακτική η μετοχοποίηση της εταιρείας. Όπως έγινε και στη ΔΕΗ και σε όλους τους υπόλοιπους οργανισμούς.
Πιο συγκεκριμένα, η ιστορία στην ΕΥΑΘ κρατάει καιρό τώρα. Από τα μέσα της θητείας της κυβέρνησης της ΝΔ είχε ξεκινήσει διαδικασία για το ξεπούλημα του νερού, όμως οι δυναμικές κινητοποιήσεις του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ που πήραν τις μορφές ακόμα και της κατάληψης της εταιρείας, αλλά και των απεργιών πείνας από τους εργαζόμενους καθυστέρησαν την διαδικασία. Παράλληλα αναπτύχθηκε ένα μικρό αλλά εξίσου δυναμικό κίνημα αλληλεγγύης πολιτών οι οποίοι προχώρησαν επίσης σε ενέργειες και δράσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, οι οποίες ξεκίνησαν από διαδοχικές ενημερώσεις σε κοινωνικούς χώρους της πόλης για το ζήτημα, πέρασαν σε κατάληψη κτηρίων της επιχείρησης και κατέληξαν στη μεγαλειώδη ταξική πορεία της περσινής ΔΕΘ, στην οποία μπήκε το ζήτημα της μη-ιδιωτικοποίησης τςη ΕΥΑΘ με παρουσία του ίδιου του σωματείου στη συγκέντρωση.
Ας δούμε όμως ποιο ήταν τότε το σχέδιο που εκπονήθηκε για το ξεπούλημα του νερού. Όπως και άλλες δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ( ΔΕΗ – ΟΤΕ – ΟΣΕ – ΕΛΤΑ – λιμάνια), ξεπουλιέται σε μια πολυεθνική ένα αγαθό βασικής ανάγκης, το νερό. Η πολυεθνική SUEZ, η 79η μεγαλύτερη περιουσιακά επιχείρηση στον κόσμο και 2η μεγαλύτερη επιχείρηση σε τομείς ενέργειας και υδροδότησης παγκοσμίως, θέλησε να αποκτήσει την ΕΥΑΘ για 50.000.000 € τη στιγμή που η αξία των υποδομών και μόνο της ΕΥΑΘ είναι πολύ μεγαλύτερη!
Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι οπουδήποτε στον κόσμο μια πολυεθνική ανέλαβε ένα μονοπώλιο:
-ακρίβυναν οι λογαριασμοί και τα τιμολόγια
-υποβαθμίστηκε η υποδομή, διότι η συντήρηση κοστίζει
-οι υπηρεσίες λειτουργούν με εργολαβίες, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και εχθρικά απέναντι στον συνδικαλισμό
Μια διεφθαρμένη κλίκα κρατικοδίαιτων διευθυντών και πολιτικών εννοεί να χαρίσει τον κοινωνικό πλούτο στο Κεφάλαιο. Αυτές οι διαδικασίες αποκαλύπτεται παγκοσμίως ότι συνοδεύονται από δωροδοκίες και σκάνδαλα.. Οι πολυεθνικές εταιρίες ελέγχουν όλο και περισσότερο τις ζωές μας. Αγοράζουν από το Κράτος και πουλάνε πανάκριβα στην κοινωνία στοιχειώδη αγαθά: το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τις συγκοινωνίες, τα ταχυδρομεία, το φυσικό αέριο.
Με την αλλαγή στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές το ζήτημα φάνηκε να παγώνει. Όπως όμως είχε προβλεφθεί και τότε από τους αντιστεκόμενους, η όποια κυβέρνηση δεν θα τα παρατούσε τόσο εύκολα. Έτσι πριν από δύο μέρες φάνηκε να ξανανοίγει τόσο το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης όσο και των αυξήσεων στα τιμολόγια της ΕΥΑΘ.
Αυτή τη φορά όμως τόσο το Σωματείο όσο και το κίνημα Αλληλεγγύης ήταν έτοιμο να αντιδράσει από τη πρώτη στιγμή. Έτσι, στην Γενική Συνέλευση της 30ης Ιουνίου 2010 η διοίκηση της ΕΥΑΘ υπό το βάρος των πιέσεων των παρευρισκομένων, αναγκάστηκε να παγώσει τα τιμολόγια του νερού για άλλο ένα τετράμηνο, παρά την αντίθετη εισήγηση του εκπροσώπου του Δημοσίου. Παράλληλα έντονη ήταν η αντίδραση στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Ο χώρος κατακλύστηκε από διαδηλωτές με πανό οι οποίοι φώναζαν συνθήματα κατά της παραχώρησης του νερού της Θεσσαλονίκης σε ιδιώτες.
Αναντικατάστατη διαδικασία σήμερα προβάλλει ακόμα επιτακτικότερα από ποτέ η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης σε συνεργασία με την κοινωνία που αντιστέκεται. Στη Θεσσαλονίκη η προσπάθεια στρέφεται γύρω από την σύνδεση των εργαζομένων της ΕΥΑΘ με επιτροπές κατοίκων που αντιστέκονται και πιέζουν κοινωνικά για την μη ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης. Είναι πολύ σημαντικό, για να πετύχει αυτή η διαδικασία όλα τα Σωματεία Βάσης να λειτουργούν Ανοιχτά και Κοινωνικά, με διαδικασίες τέτοιες, σαν τις ανοιχτές Γενικές Συελεύσεις, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν πρωτίστως όλοι οι εργαζόμενοι αλλά και οι ενεργοί πολίτες, ώστε να χτίζονται σχέσεις αλληλεγγύης και κοινής Αντίστασης. Επίσης απαραίτητος κρίνεται και ο συντονισμός των Σωματείων Βάσης πέρα από τους ξεπουλημένους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και τον κομματικιό στρατό του ΠΑΜΕ, έτσι ώστε να είναι πιο αποτελεσματικός, πιο μαζικός, διευρυμένος και τελικά νικηφόρος ο αγώνας ενάντια στις επιδιώξεις Κράτους-κυβερνήσεων και Κεφαλαίου, ντόπιου και Παγκόσμιου.
Η απάντηση από μέρους των εργαζομένων οφείλει να είναι ο ακηδεμόνευτος ταξικός αγώνας σε στρατηγική κοινού μετώπου ρήξης και ανατροπής των εργαζομένων και της κοινωνίας. Η κοινωνία του μόχθου και της αντίστασης να βάλει προμετωπίδα διεκδικήσεων την μη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων οργανισμών κοινής ωφέλειας, αντιθέτως να πιέσει για δωρεάν παροχή του σε όλους σαν ένα κομμάτι των χρωστούμενων από το Κεφάλαιο στους εργάτες, στην κατεύθυνση της ολικής επανάκτησης του κοινωνικού πλούτου, και της διαχείρισης όλων των παραγωγικών μέσων από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Την ίδια την Ανατροπή του καπιταλισμού και του συτήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης.
